Υποκλοπές: επιχειρηματική-βιομηχανική κατασκοπεία με πολιτικό πέπλο

Από πολύ νωρίς έγραψα ότι η υπόθεση των υποκλοπών μπορεί να περιγραφεί ως μια παράδοξη εκδοχή ΣΔΙΤ.

Το παράνομο λογισμικό παρακολούθησης το έφερε ιδιώτης επιχειρηματίας που προσπάθησαν να αποκτήσουν πρόσβαση στον κρατικό μηχανισμό και ως έναν βαθμό το κατάφεραν, γιατί χωρίς της βοήθεια της ΕΥΠ δεν θα ήταν εύκολο να κατευθυνθούν προς τους σωστούς στόχους.

Αυτή ήταν η κρίσιμη βοήθεια που ήρθε από το Μέγαρο Μαξίμου και για όλα αυτά πρέπει κάποτε να δώσει εξηγήσεις ο Γρηγόρης Δημητριάδης, όπως και όσοι υπουργοί ή άλλα στελέχη που τυχόν διευκόλυναν τον Λαβράνο στη δραστηριότητά του.

• Διαβάστε επίσης: Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να κρύβεται, ώρα να αναλάβει ευθύνες

Όμως, εάν κανείς κοιτάξει το είδος και το εύρος των ανθρώπων που παρακολουθούνταν, με βάση τις αποκαλύψεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα – και που προφανώς θα συνεχιστούν με επιπλέον στοιχεία –, θα δει ότι δεν ήταν απλώς η αγωνία ενός κέντρου μέσα στο Μαξίμου να «διατηρεί τον έλεγχο», ακόμη και μέσα από την παρακολούθηση κορυφαίων υπουργών.

Σημαντική πλευρά των παρακολουθήσεων ήταν και αυτό που θα περιγράφαμε επιχειρηματική-βιομηχανική κατασκοπεία.

Δηλαδή, η συγκέντρωση πληροφοριών που θα αξιοποιούνταν στο πλαίσιο οικονομικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.

Η διάσταση αυτή, που δεν έχει τονιστεί όσο πρέπει στη σχετική συζήτηση, μπορεί να συνδυαστεί και με όλες τις ενδείξεις που υπάρχουν ότι στην όλη υπόθεση εμπλέκονται και επιχειρηματίες που πιθανώς να συνέβαλαν και στη χρηματοδότηση του πρότζεκτ.

Οι οποίοι μπορούσαν έτσι να έχουν πρόσβαση και στην πληροφορία για πολιτικά πρόσωπα και στην πληροφορία για ανθρώπους που εμπλέκονται σε κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις.

Τέτοιες πληροφορίες, όπως είναι εύκολα αντιληπτό, είναι πολλαπλά αξιοποιήσιμες. Οικονομικά και επιχειρηματικά. Γιατί τα οικονομικά διακυβεύματα είναι μεγάλα.

Δεν το γράφω αυτό για να μειώσω τα τεράστια ζητήματα ηθικής τάξης που υπάρχουν σε σχέση με το πώς λειτουργούσε ένα παράκεντρο στο Μέγαρο Μαξίμου, ή την πολιτική ευθύνη που αντικειμενικά έχει ο πρωθυπουργός.

Όμως, η επιχειρηματική διάσταση είναι σημαντική και πρέπει να διερευνηθεί και επίσης να έρθει στο φως. Για να ξέρουμε ποιος ή ποιοι επιχειρηματίες αποτελούν τμήματα του όλου σχεδίου παρακολουθήσεων.

Γιατί, όπως και να το κάνουμε, όταν συνεργάζεται η γκρίζα πλευρά της πολιτικής εξουσίας με την εξουσία του χρήματος, μόνο προβλήματα δημιουργούνται.