Έγινα μητέρα στα 62 μου – Τη μέρα που ο γιος μου χτύπησε την πόρτα
Στο πρώτο έτος των σπουδών της στο πανεπιστήμιο, η Martha Einerson έδωσε τον γιο της για υιοθεσία. Σαράντα τρία χρόνια αργότερα, αυτός ήρθε σε επαφή μαζί της.
Δυόμισι μήνες μετά τη συνταξιοδότησή της, η Μάρθα Άϊνερσον έλαβε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που της έστειλε ένας πρώην συνάδελφός της, με τις λέξεις «αυτό φαίνεται κάπως σημαντικό» και μια χαμογελαστή φατσούλα. Η Άϊνερσον το διάβασε. Γραμμένο από κάποιον Τζόναθαν Τάρελτ, το σημείωμα άρχιζε: «Γεια σας, είμαι ο βιολογικός γιος της Μάρθα Άινερσον».
Η αδρεναλίνη της ανέβηκε στα ύψη, η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά. Το είπε στον σύζυγό της Τζέιμς. Τηλεφώνησε στις αδελφές της. Σχεδίαζε να ετοιμάσει μια βαθυστόχαστη απάντηση – «κάτι που θα θυμόταν». Αλλά εκείνο το βράδυ, καθώς ετοιμαζόταν για ύπνο, κοίταξε έξω από το παράθυρο «και υπήρχε αυτό το καταπληκτικό διπλό ουράνιο τόξο στην ανατολή. Σκέφτηκα: αυτό είναι ένα σημάδι. Έγραψα ένα σύντομο σημείωμα: «Γεια σου, Θεέ μου, έχω να σε δω από τότε που ήσουν μικροσκοπικός»». Στα 62 της χρόνια, η Άινερσον είχε «γίνει μητέρα».
Η Άινερσον ήταν 19 ετών, στο πρώτο της έτος στο Πανεπιστήμιο του Ντάλας, όταν γνώρισε τον φίλο της, «μια ισχυρή πρώτη αγάπη». Αρχικά φαντάστηκε ότι η πρωινή της ναυτία ήταν πιθανόν κάποιο μικρόβιο, στη συνέχεια καθυστέρησε να το πει στους γονείς της – αυτό ήταν το 1977 – αλλά όταν το έκανε, εκείνοι και τα επτά αδέλφια της την υποστήριξαν. Η σχέση της με τον βιολογικό πατέρα του Τάλερτ τελείωνε- με την υποστήριξη της οικογένειάς της, αποφάσισε να δώσει το παιδί για υιοθεσία.
Η 63χρονη Μάρθα είναι συνταξιούχος καθηγήτρια επικοινωνιακών σπουδών που ειδικεύεται στη διαπροσωπική επικοινωνία και τις προσωπικές σχέσεις, μια εξειδίκευση που βρήκε αφού άλλαξε τις σπουδές της τουλάχιστον πέντε φορές μετά την εγκυμοσύνη της. Η μητέρα της την έβλεπε πάντα ως «άνθρωπο των ανθρώπων», λέει η ίδια, αλλά ίσως την τράβηξε αυτή η καριέρα εν μέρει επειδή είχε τόση πρώτη ύλη από μόνη της.
Έλεγε πάντα την ιστορία της στους φοιτητές της
Για χρόνια η Άϊνερσον έδινε ομιλίες στους φοιτητές της στις οποίες μοιραζόταν την ιστορία της εγκυμοσύνης της, και πάντα προέκυπτε η ίδια ερώτηση. «Οι άνθρωποι ρωτούσαν: «Δεν θέλετε να τον βρείτε;»». Και εκείνη απαντούσε: «Δεν ξέρω: «Ξέρετε, δεν θέλω»».
«Η μητέρα μου πάντα μου έλεγε: «Ήσουν η μητέρα του για εννέα μήνες…»» λέει η Μάρθα. «Μου δίδαξε ότι όταν παίρνεις μια μεγάλη απόφαση, να την επιβεβαιώνεις και να την επαναβεβαιώνεις όσο συχνά χρειάζεται. Και το έκανα. Και δούλεψε».
Συχνά η Άϊνερσον αναρωτιόταν αν ο γιος της ήταν καλά, αν ήταν ζωντανός. «Φανταζόμουν πώς θα ήταν αν ερχόταν στην πόρτα». Εγγράφηκε σε οργανισμούς υιοθεσίας ώστε να μπορεί να την εντοπίσει αυτός εάν το επιθυμούσε, αλλά ποτέ δεν κλονίστηκε από τη δική της απόφασή της να μην τον αναζητήσει. «Ένιωθα σαν να αθετούσα μια υπόσχεση» λέει. «Έκανα μια δέσμευση – να τον δώσω σε μια οικογένεια».
«Προσπαθούσα συνέχεια αλλά δεν μπορούσα»
Όταν γεννήθηκε ο γιος της η Μάρθα μπορούσε να κοιτάξει για λίγο το μωρό, αλλά δεν της επιτρεπόταν να το αγγίξει. Θυμάται το κόκκινο πρόσωπό του, το κεφάλι με τα σκούρα μαλλιά του, αλλά τίποτα που να ισοδυναμεί με μια ολοκληρωμένη εικόνα που να μεταφέρει στα μάτια του μυαλού της. «Προσπαθούσα συνέχεια» λέει, «αλλά δεν μπορούσα». Ωστόσο, όταν ο Τάλερτ έστειλε μια φωτογραφία του, τον αναγνώρισε αμέσως. «Κάτι μέσα στην καρδιά μου το ήξερε. Τον κοίταξα και σκέφτηκα: «Ω, ναι»».
Η Μάρθα δεν απέκτησε άλλα παιδιά- αυτή και ο σύζυγός της έχουν «μια φανταστική σχέση … Δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε δικά μας παιδιά, οπότε βουτήξαμε και οι δύο στην καριέρα μας¬.
Δύο χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο γιος της της έστειλε email. Επικοινωνούν συχνά. Μιλούν στο τηλέφωνο ή στο FaceTime. Πέρυσι, ο Τάλερτ και η αρραβωνιαστικιά του επισκέφθηκαν την Άϊνερσον στο σπίτι της στη Μινεσότα. Μαγείρεψαν μαζί. Ελπίζει να τους επισκεφθεί την άνοιξη.
Από εκεί που το άφησαν
Το πρώτο τους τηλεφώνημα έμοιαζε με την πρώτη τους συνάντηση. «Μας πήρε μόνο 10 λεπτά και μπήκαμε αμέσως σε ρυθμό, αποκαλύπτοντας συναισθήματα, μοιραζόμενοι ιστορίες».
Ανακάλυψαν ότι μοιράζονται πολλές ομοιότητες, συμπεριλαμβανομένης της αγάπης για τη μουσική. «Έχουμε την ίδια αγαπημένη καραμέλα – το Chick-O-Stick» λέει η Μάρθα. «Είχαμε και οι δύο ένα πολύ δύσκολο ξεκίνημα στο κολέγιο και στη συνέχεια καταλήξαμε να τα πάμε πολύ καλά. Και στους δύο μας αρέσει να φτιάχνουμε πίτσα και δουλεύουμε εδώ και χρόνια για να τελειοποιήσουμε τη ζύμη μας».
Ο Τάλερτ την αποκαλεί Μάρθα. «Αλλά μια στο τόσο, σε μια στιγμή, με αποκαλεί μαμά» λέει. «Και νιώθω ακόμα το ίδιο ωραία με την πρώτη φορά». Η ζωή της έχει αλλάξει, αλλά «μόνο προς το καλύτερο. Νιώθω πιο προσγειωμένη, πιο γαλήνια… Πολλή χαρά».
Ο καλλιτέχνης Andrei Molodkin απείλησε να καταστρέψει έργα του Πικάσο αν ο ακτιβιστής δεν βρισκόταν εκτός φυλακής. Τώρα, εκθέτει ένα πορτρέτο του Τζούλιαν Ασάνζ σε μια νέα έκθεση.
Η εκτίμηση έρχεται να προστεθεί στην ανησυχία ορισμένων επενδυτών ότι τα δισεκατομμύρια που επενδύονται στην τεχνητή νοημοσύνη δεν φέρνουν τα αντίστοιχα κέρδη.
Ερωτηθείς εάν πιστεύει ότι αυτό αποτελεί μεμονωμένο παράδειγμα ή εισερχόμαστε σε μια φάση κρίσης του κομματικού φαινομένου, ο πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας απάντησε «και τα δύο»
Στο εργοτάξιο του μετρό των Εξαρχείων βρέθηκαν τα συνεργεία που εφαρμόζουν την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για την απομάκρυνση των λαμαρινών της οδού Θεμιστοκλέους.
Για να φτιάξουν τα κοστούμια της νέας ταινίας «Wicked», οι δημιουργοί της ταινίας απευθύνθηκαν σε έναν νικητή του Tony Award που ήδη γνώριζε τον κόσμο του Οζ.
