Τι θα σκέφτεται ο Τσίπρας στην πορεία σήμερα;

Σήμερα είναι η τέταρτη φορά απ’ τις εκλογές του 2019 που ο Αλέξης Τσίπρας θα παραστεί στην πορεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου ως επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης- εξαιρούμε το 2020 με τον covid- 19. Σχεδόν στο σημείο της αμερικάνικης πρεσβείας, εκεί που και ο τριήμερος εορτασμός της επετείου κορυφώνεται, όλο και λιγότεροι θα προπηλακίσουν τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ λόγω της κυβερνητικής του θητείας.

Τα περίπου τρία χρόνια Μητσοτάκη, η τριπλή κρίση που μαστίζει το μέσο λαϊκό σπίτι, η ανησυχία για την αγοραστική δύναμη αλλά και όλες οι τελευταίες εξελίξεις με την υπόθεση των Υποκλοπών έχουν παροχετεύσει την κοίτη του αντικυβερνητικού ρεύματος. Μα ακόμη το αντι-ΝΔ δεν έχει φτάσει σε επιδραστικότητα το αντι-ΣΥΡΙΖΑ.

Το τελευταίο με αρχή το 2012 διεμβόλισε όλους τους χώρους και ήταν ο βασικός τροφοδότης της ανόδου και ηγεμονίας του Μητσοτάκη. Ας γυρίσουμε όμως στον Αλέξη Τσίπρα. Τι να σκέφτεται άραγε εκεί στην αρχή της πορείας και στην προσυγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στα Χαυτεία;

Τις επόμενες εβδομάδες που θα συζητηθεί ευρέως ο προϋπολογισμός στην Βουλή και άρα εφ όλης η ίδια θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης;

Τις νέες αποκαλύψεις που θα έλθουν απ’ τον Τύπο την προσεχή Κυριακή και που θα πιέζουν περαιτέρω την κυβέρνηση, ή μήπως την συναπτή ερώτηση που θα καταθέσει ο ίδιος στον Πρωθυπουργό στην Βουλή; Μήπως το γεγονός πως μια μονότροπη ατζέντα των Υποκλοπών είναι επισφαλής για την Αξιωματική Αντιπολίτευση αν δεν δένεται με έναν συνολικότερο σχέδιο για την κοινωνία και δεν ανοίγει πειστικά τα θέματα της καθημερινότητας; Τις νέες δημοσκοπήσεις που όλοι περιμένουν (ακόμη και οι πολέμιοί τους) και που θα φανεί πόσο θα καταγράφουν στην νέα πρόθεση ψήφου τον Πάτση και το predator;

Μήπως θα σκέφτεται το φάλτσο της Θεανώς Φωτίου και πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια ροπή στα αυτογκόλ παραδοσιακά, ίσως και ως δείγμα ενός κόμματος που δεν έχει κατορθώσει να είναι συνεκτικό; Μπορεί πάλι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να σκέφτεται το μικρό διάστημα που απομένει μέχρι τις κάλπες, είτε αυτές στηθούν Ιανουάριο (όπως έλεγαν μέχρι πρότινος σύντροφοί του ως σενάριο), είτε τον Μάιο- Ιούνιο του 2023.

Μπορεί πάλι αυτά τα λίγα μέτρα της Σταδίου, να σκεφτεί πως ορθώς ξόρκισε για πάντα την στρατηγική του ώριμου φρούτου, πως οι κυβερνήσεις φθείρονται με ευθύγραμμο τρόπο και πως ο δικομματισμός διασφαλίζει μια απλή εναλλαγή. Ο ίδιος εξάλλου είπε στην πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ πως απέναντι απ’ το κόμμα του δεν έχουν απλώς την ΝΔ- έστω την αστική παράταξη. Αλλά έναν συνασπισμό συμφερόντων.

Μπορεί πάλι στο μυαλό του Τσίπρα να είναι η επόμενη περιοδεία του, στις Σέρρες πήγε καλά. Και το μεγάλο ατού του που δεν αμφισβητούν ούτε οι πολέμιοί του: την χημεία με τον απλό κόσμο. Τέλος, σίγουρα θα σκεφτεί έστω και λίγο το αν είναι δυνατή μια προοδευτική σύγκλιση δυνάμεων όταν οι έτεροι πόλοι δεν είναι ζεστοί ενώ και ο ίδιος έχει κάψει το σενάριο μιας κυβέρνησης μειοψηφίας.

Όπως και να χει σκέψεις θα χει πολλές. Λιγότερες απ’ τον σημερινό ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου βέβαια και για να είμαστε ειλικρινείς.