«Επισκέφθηκα έναν θεραπευτή ο οποίος μου πρόσφερε εξορκισμό»: Μια στιγμή που με άλλαξε

Τον Ιούλιο του 2007, επισκέφθηκα τυχαία έναν σαμάνο. Η σύζυγός μου είχε ραντεβού με έναν θεραπευτή που λεγόταν Γουέντελ και, μη μπορώντας να πάει αυτή, το πρόσφερε σε μένα. Καθώς ανέβαινα τις σκάλες στο Νότινγκ Χιλ, συλλογίστηκα το γεγονός ότι κάποτε είχα εργαστεί ως μοντέρ ταινιών σε μια εταιρεία στην οδό Γουέντελ στο Shepherd’s Bush. Δεν είχα σκεφτεί εκείνη τη δουλειά για χρόνια- ήταν πριν γίνω πατέρας, συγγραφέας κωμωδιών, μουσικός και καλλιτέχνης – και αναπτύξω την ήρεμη εξωτερική εμφάνιση που διέψευδε την ταραχώδη, αντιφατική εσωτερική μου κατάσταση. Είχαν περάσει 22 χρόνια, αλλά η επιστροφή σε εκείνη την εποχή με έκανε να ανατριχιάσω, σαν να με διαπερνούσε ένα κύμα.

Καθώς σταμάτησα στο κεφαλόσκαλο, η πόρτα άνοιξε. Ο Γουέντελ, ένας Αφρο-Καραϊβικής καταγωγής άνδρας γύρω στα 40, με κοίταξε με έναν τρόπο που δεν περίμενα από έναν φιλόξενο θεραπευτή. Έγειρε το κεφάλι του προς τη μία πλευρά σαν να ήθελε να πει: «Ποια είναι η ιστορία;».

«Γεια σας» τόλμησα. «Η Σάρα δεν μπόρεσε να έρθει, αλλά σκέφτηκα ότι θα ήταν εντάξει αν ερχόμουν εγώ». Ο Γουέντελ συνέχισε να με κοιτάζει επίμονα. Φαινόταν επιφυλακτικός και νευρικός. «Γιατί;».

• Διαβάστε ακόμα: Θεσσαλονίκη: «Έπαιζα θέατρο – Ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών» – Τι λέει θύμα των «εξορκιστών»

Έλα ντε; Γιατί;

Ήταν μια καλή ερώτηση. Πριν προλάβω να απαντήσω ή έστω να σκεφτώ κάτι, ο Γουέντελ είπε: «Είστε δύο. Είστε δύο εδώ». Η ενστικτώδης αντίδρασή μου ήταν να κάνω μια κωμική διπλή κίνηση πάνω από τον ώμο μου, αλλά δεν το έκανα. Κάτι στη συμπεριφορά του Γουέντελ παντρεύτηκε με τις περίεργες σκέψεις και αναμνήσεις μου καθώς ανέβαινα τις σκάλες. Και αυτό που έλεγε έβγαζε νόημα.

Εκ των υστέρων, αυτό που νομίζω ότι συνέβαινε καθώς ανέβαινα τις σκάλες ήταν ότι ο εσωτερικός εαυτός μου, το ένστικτό μου, συνειδητοποιώντας ότι βρισκόταν κοντά σε μια παρουσία που απειλούσε την ύπαρξή του – τον Γουέντελ δηλαδή – ξυπνούσε. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό με κάνει να ακούγομαι εντελώς ανισόρροπος – αλλά θα είχα πολύ χρόνο να το σκεφτώ στη συνέχεια.

Ο Johnny Daukes / Photo: YouTube

Η κακοποίηση ως παιδί

Τέλος πάντων, ο Γουέντελ μου έκανε νόημα να μπω στο δωμάτιό του και μου ζήτησε να του πω τι με απασχολούσε. Έτσι του είπα τα πάντα για την κακοποίηση που υπέστην όταν ήμουν παιδί – ή μάλλον, του έδωσα μια 20λεπτη περίληψη.

«Είναι εδώ, είναι εδώ μαζί σου» είπε ο Γουέντελ, με απόλυτη βεβαιότητα. Ένιωσα μια έντονη αίσθηση άγχους, σαν κάποιος να είχε απελευθερώσει μια σακούλα με πεταλούδες σε μια άγνωστη μέχρι τότε κοιλότητα μέσα στο στήθος μου. Ο Γουέντελ μου εξήγησε ήρεμα ότι εκτός από θεραπευτής ήταν και σαμάνος. Ήξερα τι ήταν ο σαμάνος; Είπα ότι έτσι νομίζω. Ο Γουέντελ μου εξήγησε περαιτέρω ότι μπορούσε να κάνει εξορκισμό και να με απαλλάξει από την παρουσία που είχε εντοπίσει μέσα μου.

Τίποτα από όσα γνώριζα δεν έμοιαζε με αυτό

Υπήρχε μια επίπεδη πλατφόρμα στο κέντρο του δωματίου, κάτι σαν τραπέζι μασάζ, και ο Γουέντελ μου πρότεινε να ξαπλώσω πάνω της. Μου ζήτησε να τον εμπιστευτώ και μου είπε να μη φοβηθώ από οτιδήποτε θα μπορούσα να δω ή να ακούσω. Είχα δει στο παρελθόν μερικούς θεραπευτές και έναν δυο συμβούλους για μια ή δύο συνεδρίες, αρκετά για να τους πείσω (ή τουλάχιστον να προσπαθήσω) ότι ήμουν καλά. Αυτό δεν είχε καμία σχέση με ό,τι γνώριζα. Δεν υπήρχε κανένα στοιχείο νερού να τρέχει, καμία διαλογιστική μουσική, κανένα τραγούδι φάλαινας. Ήταν ένα πολύ απλό δωμάτιο στον τρίτο όροφο του δυτικού Λονδίνου, μέσα από τα παράθυρα του οποίου μπορούσα να δω τα κλαδιά των φυλλωδών πλατάνων και να ακούσω τον ήχο των διερχόμενων λεωφορείων.

Ο Γουέντελ μου ζήτησε να του πω περισσότερα για τον θύτη μου. Τίποτα από όσα ξεστόμισα δεν βγήκε με τη σειρά του. Αντίθετα, ήταν μια σειρά από ασύνδετες προτάσεις. Ένιωθα σαν οι πληροφορίες να προσφέρονταν από μια παρουσία μέσα μου, ελπίζοντας ότι κάθε ψήγμα θα ικανοποιούσε την περιέργεια του Γουέντελ. Ένιωθα ανίσχυρος απέναντι σε όσα λέγονταν, αλλά όσο περισσότερο διαρκούσε η λιτανεία, τόσο περισσότερο ένιωθα ένα φούσκωμα στο στήθος μου.

Και τότε άρχισα να κλαίω. Και να κλαίω. Και να κλαίω. Καυτά ρυάκια δακρύων πλημμύρισαν τα μάγουλά μου και τον λαιμό μου. Ήμουν σιωπηλός αλλά έτρεμα, καθώς το τεράστιο πρήξιμο στον κορμό μου έμοιαζε να αντλεί δάκρυα ασταμάτητα.

Το κλάμα και το λευκό φως

«Πφφφφφφφφφ». Ο Γουέντελ άφησε έναν ξηρό, κοφτερό ήχο από τα σφιγμένα χείλη του, σαν τον ήχο ενός βέλους που πετάει και μετά χτυπάει τον στόχο. Ακούστηκε ένας κρότος σαν από μια κολοκύθα γεμάτη με σπόρους. Ο Γουέντελ κινήθηκε γύρω από το τραπέζι σχεδόν χοροπηδώντας με εμένα σε εμβρυακή στάση με τα πόδια λυγισμένα στο γόνατο.

Κουνιόταν γύρω μου σαν τον άνεμο, σαν χαρταετός στον άνεμο, σαν παντζούρι που κροταλίζει – όλη την ώρα πετούσε γύρω μου, γύρω από το κρεβάτι, γύρω από το δωμάτιο. Έκλαιγα όλο και πιο δυνατά, το πρήξιμο ένιωθα τώρα σαν να ήθελα να το εκτινάξω σε όλο τον χώρο, το «πφφφφφφφφφφφ», το κούνημα των σπόρων, η εξομολόγηση και η «μάχη» του Γουέντελ.

Ξαφνικά, το στήθος μου φάνηκε να ανοίγει, συνοδευόμενο από έναν βρυχηθμό σαν αεροπλάνο που απογειώνεται. Ένιωσα μια ατελείωτη στήλη φωτός να ορμάει και να βρυχάται προς τα πάνω, προς τα πάνω, προς τα πάνω, να με τραβάει, όμως όλη την ώρα ένιωθα τον Γουέντελ να εξασφαλίζει ότι θα έμενα στη θέση μου. «Πετούσε» γύρω μου, οι πράξεις του, οι ήχοι και η θέλησή του συντονίζονταν με μανία καθώς η στήλη του φωτός αποκτούσε άπειρο ύψος. Ο βρυχηθμός εντάθηκε, το φως ξεχύθηκε από μέσα μου, κάνοντας τα πάντα λευκά.

Σιωπή.

«Έφυγε τώρα».

Ο Γουέντελ καθόταν σε μια καρέκλα κοντά μου. Έτρεμα από τους μετασεισμούς του τόσου κλάματος, έτρεμα σαν μικρό παιδί. Κάτι θεμελιώδες είχε αλλάξει μέσα μου. Αν και θα περνούσαν χρόνια μέχρι να μπορέσω να καταλάβω τα γεγονότα και τις συνέπειες της κακοποίησής μου, αυτή ήταν η αρχή της διαδικασίας. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για το τι πραγματικά έλαβε χώρα σε εκείνο το δωμάτιο. Μπορώ μόνο να πω πώς το αισθάνθηκα. Ήταν επώδυνο και πρωτόγονο, αλλά ήταν μια αναγκαία αρχή. Ακόμα κι αν συνέβη κατά λάθος.

*Το βιβλίο «Shadowman: Records of a Life» του συγγραφέα Johnny Daukes κυκλοφορεί τώρα (Red Door Books), όπως και το συνοδευτικό άλμπουμ με 11 τραγούδια «Shadowman: Records Remade: Records Remade».

*Με στοιχεία από theguardian.com