Πόλεμος στην Ουκρανία: Η προπαγάνδα στους Ρώσους για τους Ουκρανούς

Αυτό που ακούν οι κάτοικοι της Ρωσίας από τους υπέρμαχους του Βλαντίμιρ Πούτιν είναι ότι οι Ουκρανοί είναι πιόνια της Δύσης. Ή ότι δεν υπάρχουν καθόλου. Ή ότι είναι Ναζί και σατανιστές. Και είναι πολλοί πιστεύουν αυτούς τους παραλογισμούς.

Σύμφωνα με αρθρογράφο του Bloomberg, ο οποίος επιχειρεί να εξηγήσει τι ακριβώς ακούγεται εντός της Ρωσίας για τον πόλεμο στην Ουκρανία, ένας Ρώσος που κατοικεί στο σύμπαν της προπαγάνδας που δημιούργησε ο Βλαντίμιρ Πούτιν μάλλον θα δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τους λόγους για τους οποίους η χώρα του χρειάστηκε να επιτεθεί στην Ουκρανία.

Διαβάστε επίσης: Αφού ζητούσε επίμονα… Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τώρα τα «γυρίζει» ο Ζελένσκι για τον πύραυλο στην Πολωνία

«Κάποια στιγμή η Ρωσία αναγκάστηκε να εισβάλει γιατί διαφορετικά το ΝΑΤΟ θα έπαιρνε την Ουκρανία. Τότε έπρεπε να επιτεθείτε, γιατί η Ουκρανία δεν είναι ξεχωριστή χώρα, αλλά μέρος της Ρωσίας, πράγμα το οποίο οι Ουκρανοί έχουν ξεχάσει. Στην πραγματικότητα, όλα αυτά συνέβησαν επειδή οι Ουκρανοί, συμπεριλαμβανομένου του Εβραίου προέδρου τους, είναι Ναζί. Όχι; Λοιπόν, είναι σίγουρα τρομοκράτες. Αν το σκεφτείτε, οι Ουκρανοί είναι στην πραγματικότητα σατανιστές. Έτσι, για να είμαστε ξεκάθαροι, η Ρωσία αγωνίζεται για να «σταματήσει τον ανώτατο άρχοντα της Κόλασης, όποιο όνομα κι αν είναι το όνομά του -Σατανάς, Εωσφόρος ή Ιμπλίς» αναφέρει περιπαικτικά ο δημοσιογράφος Andreas Kluth.

«Στα σοβαρά όμως», γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι εκτός Ρωσίας -και πολλοί εντός, επίσης- δεν ξέρουν αν πρέπει να γελάσουν ή να κλάψουν μπροστά σε αυτή την παρέλαση παραλογισμών. Τελικά, μάλλον θα κλάψουμε γοερά, καθώς συνειδητοποιούμε πώς το Κρεμλίνο χρησιμοποιεί αυτά τα αδιανόητα αφηγήματα. Όπως υποστηρίζει ο ιστορικός Τίμοθι Σνάιντερ, ο Πούτιν διεξήγαγε εξαρχής όχι μόνο έναν παλιομοδίτικο αποικιακό πόλεμο αλλά και μια σκόπιμη γενοκτονία.

«Στην πραγματικότητα, ο Πούτιν προκαλεί την επέκταση του ΝΑΤΟ»

Για να είμαστε δίκαιοι, το 2022 δεν είναι σχεδόν η πρώτη φορά που μια χώρα μετατοπίζει την πολεμική της νοοτροπία. Αρκεί να θυμηθούμε τον μεταβαλλόμενο κατάλογο των λόγων της Αμερικής για την επίθεση στο Ιράκ το 2003, όταν το αρχικό casus belli -τα υποτιθέμενα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν – αποδείχθηκε ότι δεν υπήρχαν.

Αλλά ο Πούτιν αποτελεί μια ξεχωριστή κατηγορία, καθώς ζητά από τους συμπατριώτες του να κατευνάσουν τη δυσπιστία της για λογαριασμό του.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, ένα από τα αφηγήματα που, τουλάχιστον μεταξύ των Ρώσων, μπορεί κάποια στιγμή να είχε μια φαινομενική αληθοφάνεια: τον ισχυρισμό ότι ο Πούτιν έπρεπε να επιτεθεί στην Ουκρανία για να εμποδίσει την επέκταση του ΝΑΤΟ.

Στην πραγματικότητα, το ΝΑΤΟ είχε ήδη αποκλείσει την ένταξη της Ουκρανίας πολύ πριν από τον πόλεμο. Και ακόμη και μετά την εισβολή του Πούτιν, η ίδια η Ουκρανία υποσχέθηκε να μην επιδιώξει την ένταξη -μια προσφορά που ο Πούτιν απέρριψε.

«Ένας έξυπνος Ρώσος θα παρατηρεί, επίσης, ότι η Φινλανδία και η Σουηδία, δύο περήφανα ουδέτερες χώρες εκτός ΝΑΤΟ, εντάσσονται τώρα στη συμμαχία, ως άμεση απάντηση στην πολεμική εχθρότητα του Πούτιν. Οπότε ο Πούτιν προκαλεί στην πραγματικότητα την επέκταση του ΝΑΤΟ. Επιδεινώνοντας την αμηχανία, ξαφνικά εμφανίζεται ανήσυχος για αυτή την καταπάτηση εκ Δυσμών, απομακρύνοντας ακόμη και στρατεύματα από τα σύνορα της Φινλανδίας και προς την Ουκρανία. Τίποτα από αυτά δεν έχει νόημα. Και η δουλειά ενός Ρώσου είναι να μην παρατηρεί» υπογραμμίζει ο αρθρογράφος του Bloomberg.