Μια καφετέρια στη Νέα Σμύρνη επιλέγει να μη σερβίρει άτομα μεγαλύτερης ηλικίας γιατί δεν ταιριάζουν στο «κουλ» κλίμα του μαγαζιού. Μια κριτική επιτροπή σε τηλεοπτικό ριάλιτι με μοντέλα κατηγορεί τις νεαρές συμμετέχουσες ότι ποζάρουν λες και είναι σαράντα χρονών, την ώρα που η μία και μοναδική διαγωνιζόμενη με τα διπλά τους χρόνια αποθεώνεται γιατί «ποζάρει σαν εικοσάρα». Στην Αμερική το ονόμασαν «ageism», στην Ελλάδα το ξέρουμε ως ηλικιακό ρατσισμό – που ως όρος ακούγεται πιο βαρύς και γι’ αυτό δεν συζητιέται πολύ. Ολοι όμως γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται: όταν το κοντέρ πιάσει έναν συγκεκριμένο αριθμό, όταν τα δεύτερα «-άντα» μετατρέπονται τα πρώτα «-ήντα», η αξία ενός ανθρώπου μειώνεται ή μετριέται ανάλογα με το πόσο νεότερο τον περνούν στον δρόμο.

Για τους άνδρες, η μάχη με το γήρας ξεκινάει πραγματικά όταν οι γκρίζοι κρόταφοί τους σταματούν, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, να είναι ελκυστικοί – μέχρι τότε βρίσκονται σε μια κοινωνική περίοδο χάριτος, για την οποία δεν έχουν καταλάβει πόσο τυχεροί είναι και την αποκαλούν συνήθως «κρίση μέσης ηλικίας». Οι γυναίκες μαθαίνουν τη μοίρα που τις περιμένει πολύ νωρίτερα, γιατί ο χρόνος μέχρι την αποδεκτή ημερομηνία λήξης είναι δεδομένα μικρότερος, άρα ακόμα πιο αμείλικτος. Προτού ακόμα βρεθούν στα σοβαρά αντιμέτωπες με την πρεσβυωπία και τις άσπρες τρίχες στα μαλλιά, ξέρουν πως η παγκόσμια βιομηχανία «της ομορφιάς» έχει μοναδική αποστολή να τις κάνει να φαίνονται νεότερες. Δεν έχει σημασία που η επιστήμη και η κοινωνική εξέλιξη τις απελευθέρωσε από το βάσανο να βαφτίζονται σύζυγοι και μητέρες με το ζόρι πριν καλά καλά ενηλικιωθούν: αυτό που ζαρώνει πρέπει να φουσκώσει, αυτό που γκριζάρει πρέπει να βαφτεί, αυτό που πέφτει πρέπει να σηκωθεί. Κι αν κάποια στιγμή κάποια υποπέσει στην υπερβολή, οι ίδιοι που σε διαφορετική περίπτωση θα την επέκριναν που άφησε τον χρόνο να φανεί πάνω της την κρίνουν γιατί δεν συμβιβάζεται με τη φυσική της «ωριμότητα» – άλλη μια όμορφη ελληνική λέξη που κρύβει αυτό που πραγματικά εννοούν. Μιλάμε για καθαρή περίπτωση «loose-loose», γιατί όποιον δρόμο και αν διαλέξεις, το μόνο που σε σώζει είναι η τύχη, τα σωστά γονίδια ή ένας φιλεύσπλαχνος πλαστικός που ξέρει να λέει «όχι».

Η ηλικία είναι μόνο ένας αριθμός όταν αυτός ο αριθμός δεν αποτυπώνεται στη βιτρίνα. Η Τζένιφερ Λόπεζ, ας πούμε, δεν θα πέσει ποτέ θύμα ηλικιακού ρατσισμού -σίγουρα κανείς δεν θα της πει ποτέ να σηκωθεί να φύγει από ένα καφέ γιατί εκεί δεν σερβίρουν άτομα της ηλικίας της. Σήμερα, στα 53 της, το DΝΑ και η διαρκής παρακολούθηση της επιτρέπουν να ανανεώνει την καριέρα της κερδίζοντας διαρκώς νέους φαν που δεν νοιάζονται και πολύ που θα μπορούσε να είναι γιαγιά τους. Η Μαντόνα, από την άλλη, μπήκε στο TikTok για να πετύχει το ίδιο. Δεν τα κατάφερε. Η βασίλισσα της ποπ θεωρείται πια τοτέμ που χρήζει αναστήλωσης. Ετσι της συμπεριφέρονται και τα ΜΜΕ, κάνοντας παράλληλα εκτενείς αναφορές στις αισθητικές επεμβάσεις στις οποίες έχει υποβληθεί ως παράδειγμα προς αποφυγή. Είναι μόλις δέκα χρόνια μεγαλύτερη από τη λατίνα συνάδελφό της.

Τα πιο αιχμηρά σχόλια για τις γυναίκες που γερνούν έρχονται από εκείνες που περιμένουν να γεράσουν. Είναι η δική μας ανασφάλεια για τον χρόνο που περνάει που μας κάνει τόσο σκληρές με τους υπόλοιπες; Κι όμως, η ενσυναίσθηση ξεκινάει όταν παίρνουμε χαμπάρι ότι η μοίρα μας είναι κοινή.

Headlines