κείμενο/ φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου

«Kι όταν στα πρόβατα αγορεύεις για του έθνους το καλό / διάολε σε βλέπω να χορεύεις του κτήνους το χορό». Ενώ περνούσαν το Σύνταγμα, οι μουσικοί της Ανοιχτής Ορχήστρας, τραγούδησαν τους στίχους από το «Αιρετικό» του Γιάννη Αγγελάκα, και ήταν σαν να χώρεσαν σε λίγα λεπτά όλη την ελληνική πραγματικότητα.

Άλλωστε όλα τα ιστορικά γεγονότα και τα μεγάλα τραύματα του έθνους δεν έχουν ποτέ τα ηχεία στο mute. Ούτε αφήνουν τους δρόμους, άδειους.

Ακούγεται πως οι συμμετέχοντες ξεπέρασαν τους 40.000 και ήταν η μαζικότερη πορεία των τελευταίων ετών. Ο τεράστιος αριθμός ανθρώπων που κατέβηκε να τιμήσει τη φετινή επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, χωρίς επεισόδια, τα οποία θέλουν κάποιοι να συμβαίνουν για να τα αναμασούν στα τηλεοπτικά παράθυρα ακυρώνοντας όλες τις πολύχρωμες φωνές, έδειξε πως σε αυτούς τους καιρούς είναι αδύνατον να μένεις απαθής βλέποντας από μακριά ό,τι συμβαίνει.

«Τα πιτσιρίκια να κατεβαίνουν στις πορείες, εμείς τα φάγαμε όλα στη μάπα πια», είπε ένας κύριος δίπλα μου, ο οποίος ως φοιτητής είχε ζήσει τα τραγικά γεγονότα του Πολυτεχνείου, στον φίλο του πριν αρχίσει η πορεία και παρακολουθούσαν συγκινημένοι τους νεότερους τους να τους περικυκλώνουν. Και δεν τους απογοήτευσαν αφού λίγη ώρα μετά, έχασαν το μέτρημα.

Ανεξαρτήτως κόμματος, παιδιά, μεγάλοι, νέοι, οικογένειες, φοιτητές, τερμάτισαν στην Αμερικάνικη Πρεσβεία για να διεκδικήσουν κάτι από την κοινή λογική και όσα έχουν περάσει στον κόσμο του Ιονέσκο. Έγιναν αλυσίδες, πήραν αγκαλιά τους φίλους τους, γέλασαν, φώναξαν δυνατά, κατέβηκαν από τα ποδήλατα, πήραν μαζί τους κατοικίδια, ανέβασαν τα παιδιά στους ώμους τους, ο μπαμπάς του Βασίλη Μάγκου θύμισε σε όλους πως ο γιος του είναι πάντα παρών.

Σήμερα ένιωθες πως η επέτειος ήταν απλά η αφορμή για να εκφράσουν όλοι πόσο εγκλωβισμένοι είναι πλέον σε μία κατάσταση που αλλάζει συνεχώς μορφή αλλά μένει η ίδια.

Όπως και να ‘χει, «κι αν πάλι αυτό το τραγουδάκι σου μοιάζει αιρετικό, διάολε φύγε από μπροστά μου, μου κρύβεις το Θεό».

Headlines