8.000.000.000

Στις 16 Αυγούστου του 3766 ένας άνθρωπος θα κυκλοφορεί στους άδειους δρόμους του Τόκιο. Θα έχει στη διάθεσή του μπόλικο σούσι και, επιτέλους, άπλετο χώρο για πάρκινγκ. Ομως δεν θα του έχει μείνει κανένας για να μοιραστεί τη μοναξιά του. Θα είναι ο τελευταίος Ιάπωνας. Το δημογραφικό πρόβλημα της Ιαπωνίας είναι τόσο μεγάλο, ώστε υπολόγισαν μαθηματικά τη μέρα που το έθνος τους θα εξαφανιστεί. Εντάξει, μέχρι το 3766 υπάρχει δρόμος. Ενδεχομένως το ανθρώπινο είδος να έχει εκλείψει πολύ νωρίτερα. Ομως αν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν, το τέλος της επόμενης χιλιετίας θα βρει τον πλανήτη χωρίς Ιάπωνες. Εμείς, βέβαια, θα έχουμε εκλείψει νωρίτερα. Η δημογραφική μας συμπεριφορά δείχνει ότι δεν βγάζουμε τη χιλιετία. Και αυτό δεν αφορά μόνο εμάς, αλλά πολλούς λαούς του σημερινού κόσμου. Αυτό δεν θα είναι κάτι πρωτόγνωρο ιστορικά, ούτε καν δραματικό. Σκεφτείτε μόνοι πόσοι λαοί έχουν εξαφανιστεί στη μικρή πορεία της ανθρωπότητας μέσα στον χρόνο.

Ο παγκόσμιος πληθυσμός ξεπέρασε τα 8 δισεκατομμύρια. Είμαστε πλέον πάρα πολλοί, αλλά η αύξηση αφορά κυρίως συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη. Η Νιγηρία, ας πούμε, είναι η χώρα με τα πιο υγιή δημογραφικά που σφύζουν από νιότη. Στις Φιλιππίνες σημειώνεται τόσο μεγάλη αύξηση του νέου πληθυσμού, ώστε αναζητούν επειγόντως λύσεις για τις κτιριακές υποδομές των σχολείων τους. Για αυτό και έχουν την πολυτέλεια να εξάγουν εργαζόμενους ανά τον κόσμο – ήδη συζητείται η έλευση 50.000 Φιλιππινέζων στην Ελλάδα για να απασχοληθούν στη γεωργία και στον τουρισμό. Μία προβολή στο τέλος του αιώνα μας δείχνει ότι θα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες με καταγωγή από τις Φιλιππίνες. Μπορεί οι περισσότεροι από αυτούς να μη σουβλίζουν αρνιά και να μη μαγειρεύουν μουσακά, όμως θα είναι κιβωτός της γλώσσας μας. Στο τέλος της χιλιετίας οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη θα είναι μαύροι και Ασιάτες. Εκ των πραγμάτων, αυτοί που φοβόμαστε ότι θα αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας, θα είναι και οι μοναδικοί που θα μπορούν να τον διασώσουν. Ακόμα και αν έρθουν εξωγήινοι, δεν θα μπορείς να τους εμπιστευτείς για τόσο δύσκολη δουλειά.

Παίξτε μπάλα

Για τη δική μου γενιά, το Μουντιάλ ήταν, κυρίως, μαγεία. Πρώτα ασπρόμαυρη και μετά, Θεέ μου, έγχρωμη, το 1982. Ακόμα θυμάμαι πινακίδες σε καφενεία ή καφετέριες που καλούσαν σε παρακολούθηση με έγχρωμο δέκτη. Για τη γενιά του γιου μου το Μουντιάλ είναι πρωτίστως θέαμα. Γρήγορο, με εναλλαγή πλάνων και ψηφιακή ανάλυση. Διαβάζω μία μελέτη για το πώς θα εξελιχθεί η παρακολούθηση του ποδοσφαίρου μέχρι το τέλος του αιώνα. Ως θεατής θα έχεις την ευκαιρία να δεις το ματς σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας, σαν να βρίσκεσαι στην κερκίδα ή στη γραμμή του αγωνιστικού χώρου. Οι παίκτες και ο διαιτητής θα φέρουν κάμερες, τις οποίες θα μπορείς να επιλέξεις για να έχεις τη δική τους ματιά. Θα βλέπεις πόσους σφυγμούς έχει ο τερματοφύλακας πριν από το πέναλτι. Δεν ξέρω τι θα δούμε σε αυτό το Μουντιάλ που ελέγχεται για την ηθική του. Φοβάμαι μόνο μη δούμε στο τέλος το Κατάρ να σηκώνει και το κύπελλο, στον τελικό με τη Σαουδική Αραβία.

Ο χαϊδεμένος της Δύσης

Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε με τη δολοφονία ενός ευγενούς. Ο Γ’ μπορεί να ξεκινούσε με τον θάνατο δύο χωρικών. Αυτό το λες και πρόοδο υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, αλλά το ερώτημα είναι αν πήγε να στήσει καμιά ερασιτεχνική προβοκάτσια ο Ζελένσκι. Και εδώ είναι που αξίζει να στήσεις ένα μικρό καρεκλάκι και να παρατηρείς πώς, μέρα με τη μέρα, η Δύση αρχίζει και παίρνει κάποιες μικρές, πλην όμως διακριτές, αποστάσεις από τον πρόεδρο της Ουκρανίας. Και αν συνεχιστεί αυτό, μέχρι το τέλος του χρόνου μπορεί να διαβάζετε άρθρα στον διεθνή Τύπο για το κακομαθημένο, χαϊδεμένο της Δύσης. Αν δεν αλλάξει κάτι, θα έρθουν και τα σχόλια για τις κακές συνήθειες του Ζελένσκι.
Και αν ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει μέχρι την άνοιξη, στην Ευρώπη θα αναρωτιούνται πώς τολμά ένας πρώην ηθοποιός να φέρνει σε δύσκολη θέση τον κραταιό Πούτιν.