Πρέπει κανείς να εκφράσει τον ανυπόκριτο θαυμασμό του: δεν υπάρχει άλλη αστυνομία σαν αυτή της Κωνσταντινούπολης. Ο χρόνος στον οποίο εξιχνιάστηκε το φρικτό τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα, με τόσους αθώους ανθρώπους νεκρούς στην καρδιά της Πόλης, ήταν κάτι παραπάνω από υποδειγματικός. Δεν πέρασαν ούτε λίγες ώρες μέχρι να βρεθεί η ένοχη, να συλληφθεί και η ομολογία της να προβληθεί δημόσια, αποδίδοντας την πλήρη ευθύνη στους Κούρδους. Τι κι αν εκείνοι λένε ότι ουδεμία σχέση έχουν; Εχει σημασία; Αφού «ομολόγησε» η (στο βίντεο της αστυνομίας γεμάτη μώλωπες από το ξύλο) «τρομοκράτισσα», τότε… Θράσος που το είχε: να πάει με σακίδιο στην πλάτη και πρόσωπο ξεσκέπαστο για τέτοια επίθεση, σχεδόν αυτοκτονίας. Γιατί η σύλληψή της ήταν βέβαιη. Και η κατάληξή της στις τουρκικές φυλακές χειρότερη από αυτοκτονία.

Οι Τούρκοι, όταν θέλουν, κάνουν εκπληκτικά πράγματα. Γιατί δεν είναι μόνον αυτή η επιτυχία της αστυνομίας. Λ.χ., στο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν: υποστηρίχθηκε τότε ότι ο ίδιος πέταξε με πολιτικό αεροσκάφος για να ξεφύγει από τους επίδοξους δολοφόνους του. Και ότι σηκώθηκαν ένα ή δύο μαχητικά για να τον ρίξουν. Ομως, είπαν τότε, το πολιτικό αεροσκάφος που επέβαινε, κατάφερε να τους… ξεφύγει. Των μαχητικών. Μάλιστα. Δηλαδή, ο πιλότος του πολιτικού αεροσκάφους πρέπει να ήταν το λιγότερο ο εγγονός του Χουντίνι και να το εξαφάνισε στον αέρα – γιατί άλλη εκδοχή δεν υπάρχει. Αλλιώς δεν γίνεται αυτό. Είναι σαν να λες ότι συγκρούεται ένα τριαξονικό φορτηγό με ένα ποδήλατο και το ποδήλατο λιώνει το φορτηγό και το κάνει κιμά.

Η ιστορία του Ερντογάν είναι γεμάτη από «χρήσιμη» τρομοκρατία. Και όχι απλώς από «έξυπνες», αλλά «πανέξυπνες» και φυσικά εντελώς αδίστακτες βόμβες, όπως η προχθεσινή. Ετσι έστησε το δικτατορικό του καθεστώς, κατασκευάζοντας αφορμές για την πλήρη φίμωση του Τύπου, για τα βασανιστήρια, τις αμέτρητες χιλιάδες εκτοπισμών και φυλακίσεων αντιφρονούντων, τις αναξιόπιστες εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτό τουλάχιστον υπαινίσσεται, για τη βόμβα στην Πόλη, σημαντικό τμήμα του έγκυρου διεθνούς Τύπου, με κύριο τον γερμανικό αλλά και μια σειρά διεθνή πρακτορεία, που συνδέουν ευθέως, και σωστά, την υπόθεση της βόμβας με τις επικείμενες εκλογές στην Τουρκία ερμηνεύοντάς την ως ένα εργαλείο που θα μπορούσε να τον βοηθήσει να ανατρέψει την πολύ επικίνδυνη γι’ αυτόν πορεία του προς τις κάλπες. Το δίκτυο Redaktionsnetzwerk Deutschland λ.χ. γράφει ευθέως για το «Πώς συνδέονται το κουρδικό ζήτημα και η διατήρηση της εξουσίας του Ερντογάν». Και υποστηρίζει ότι αυτή η επίθεση μπορεί να του δώσει την ευκαιρία μίας εισβολής που θα του ήταν εκλογικά πολύ χρήσιμη στις κουρδικές περιοχές της Βόρειας Συρίας.

Η «Taz» πάει ακόμα πιο πέρα: θεωρεί ότι ο Ερντογάν «γνώριζε τα πάντα εξαρχής»: «Είναι εντυπωσιακή η συνέπεια, με την οποία η τουρκική κυβέρνηση διεκδικεί το αλάθητο επί των πληροφοριών και της ερμηνείας τους σχετικά με την επίθεση (…) Δεν είναι μόνο οι περιορισμοί που επέβαλε την Κυριακή η τουρκική αρχή επιτήρησης των ΜΜΕ, οι οποίοι προκαλούν υποψίες, αλλά και το σχέδιο που έχει επανειλημμένα ανακοινώσει ο Ερντογάν, να επέμβει στρατιωτικά στη βόρεια Συρία». Η «Süddeutsche Zeitung» καταλήγει ότι «κάθε είδους πολιτική βία οδηγεί σε ανασφάλεια» με ό,τι αυτό σημαίνει για τον τούρκο πρόεδρο και τους προεκλογικούς σχεδιασμούς του. Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα κινείται και η ανάλυση του Reuters.

Μία βόμβα μπορεί να αλλάξει την τροχιά των εκλογών; Ουδείς γνωρίζει ακόμα. Ασφαλώς όμως μπορεί να την επηρεάσει. Πάντως, αν στο επόμενο διάστημα δούμε τον Ερντογάν να χτυπάει ξανά τα τύμπανα του πολέμου προς τα ανατολικά του, αυτό θα σημαίνει σίγουρα δύο πράγματα: το πρώτο είναι ότι η βόμβα έσκασε όταν και όπου έπρεπε… Το δεύτερο, θα είναι ότι ο Ερντογάν, παρά την εκρηκτική όξυνση των παραβιάσεων στον ελληνικό εναέριο χώρο, παρά την ασταμάτητη επιθετική ρητορική και παρά τη συνεχή όξυνση των διμερών σχέσεων, έχει λάβει όλα τα συνεχή μηνύματα του διεθνούς παράγοντα. Και δεν θα επιχειρήσει, τελικά, το μοιραίο λάθος στο Αιγαίο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ

Headlines