Δημήτρης Κίτσος στο in: «Στο Maestro η σχέση του Θάνου με την Κλέλια λειτουργεί ως μια υπέροχη βιτρίνα»

O Δημήτρης Κίτσος, απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου, παρά τα επτά μόλις χρόνια που ασχολείται με την τέχνη της υποκριτικής έχει καταφέρει να ξεχωρίσει με τους ρόλους του και το ταλέντο του τόσο στο θέατρο, όσο και στον κινηματογράφο. Το 2017 ήταν υποψήφιος για το Βραβείο του Α΄ Ανδρικού ρόλου της Ελληνικής Ακαδημίας κινηματογράφου για τη συμμετοχή του στην ταινία «Park», ενώ με τις συνεργασίες του έχει βρεθεί σε διεθνή φεστιβάλ και οντισιόν. Φέτος, μεταξύ άλλων τον βλέπουμε στο ρόλο του Θάνου, του φίλου της Κλέλιας στο «Maestro», σε έναν ήρωα που ακόμα δεν έχει ξεδιπλώσει όλες τις πτυχές και τα μυστικά του. Τον συναντήσαμε στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του 63ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου και στην παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας με τίτλο «Άκουσε με»,  στην οποία πρωταγωνιστεί.

Διαβάστε επίσης: Φάνης Μουρατίδης στο in: Στο Μaestro ο Φάνης έχει κανιβαλίσει τις αξίες του και κάνει μπετόν τα συναισθήματα του

Πώς ξεκίνησες το ταξίδι της υποκριτικής;

Η αλήθεια είναι ότι όταν ήμουν μικρός, δεν είχε περάσει από το μυαλό μου να ασχοληθώ με την υποκριτική. Κάποια στιγμή, βλέποντας την ταινία «Patch Adams» με τον Robin Williams, o οποίος ερμηνεύει τον ρόλο ενός γιατρού που βρίσκεται σε μια ψυχιατρική κλινική μετά από απόπειρα αυτοκτονίας και η διαμονή του αποτελεί κίνητρο, ώστε να διαπιστώσει ότι η φροντίδα ανθρώπων είναι αυτό που τον γεμίζει, μου δημιουργήθηκε ένα κίνητρο. Είχα γοητευτεί πολύ με αυτόν ήρωα, που υποδύονταν τον γιατρό – κλόουν, διότι και εγώ θα ήθελα να γίνω κάποια στιγμή κλόουν και να δουλεύω σε ένα τσίρκο.

Κρατάω αυτό στο μυαλό μου και στα 18 αποφασίζω να βρεθώ στη φοιτητική θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου, όπου σπούδαζα Τοπογράφος στη Θεσσαλονίκη. Εκεί μαζί με άλλους συμφοιτητές δημιουργήσαμε την ομάδα C for CIrqus, με την οποία συμπορευόμαστε πλέον 14 χρόνια, δουλεύοντας πολύ εντατικά. Εν τέλει, όταν ήμουν 24 χρόνων και τελειώνοντας τη σχολή αποφάσισα να δώσω εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο, όπου και μπήκα.

Ποιες ήταν οι πρώτες συνεργασίες σου;

Στο πρώτο έτος ως φοιτητής, συμμετείχα την πρώτη ταινία μου, το «Park» της Σοφίας Εξάρχου, μια μεγάλη εμπειρία για μένα, μιας και η ταινία επιλέχθηκε να προβληθεί στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, το 2016. Τελειώνοντας τη σχολή του Εθνικού συνεργάστηκα στο θέατρο σε μικρούς ρόλους σε παραστάσεις με την Άντζελα Μπρούσκου, τον Σταμάτη Φασουλή, ενώ ακολούθησε η «Δωδεκάτη Νύχτα» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Όλες αυτές οι συνεργασίες, υπήρξαν μαθήματα για μένα, με πολύ διαφορετικό τρόπο. Ακολούθησε ο «Καλιγούλας» του Αλμπέρ Καμύ, με τον Γιάννη Στάνκογλου. Μια συμμετοχή μου σε μια καναδέζικη ταινία και κατόπιν σκηνοθέτησα το «Αηδόνι και το τριαντάφυλλο» του Όσκαρ Ουάιλντ.

Σε ενδιαφέρει περισσότερο η σκηνοθεσία από την υποκριτική;

Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η σκηνοθεσία και είναι ένας λόγος που μπήκα στη θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου, όταν πρωτοξεκίνησα. Πρόσφατα τελείωσα ένα σεμινάριο σκηνοθεσίας και προσπαθώ να στήσω την πρώτη μικρού μήκους ταινία μου.

Πώς ήταν οι συνεργασίες σου με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο;

Η συνεργασία μου με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, στην παράσταση «The Great Tamer» προέκυψε κάνοντας μια αντικατάσταση στο ρόλο του Έκτορα Λάτσιου. Μια τεράστια καλλιτεχνική εμπειρία για μένα, ταξιδεύοντας με την παράσταση σε όλον τον κόσμο. Σίγουρα θα ήθελα να ξαναδουλέψω μαζί του. Το ίδιο συνέβη και με τη συνεργασία μου με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο στον «Γιο» του Florian Zeller, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Σπουδαίοι και οι δύο στη διαδρομή μου και αισθάνομαι πολύ τυχερός.

Πώς βίωσες καλλιτεχνικά την εποχή της καραντίνας;

Την περίοδο της καραντίνας πήγα εθελοντής στη Μόρια, όπου έμεινα ένα μήνα. Μια από τις προθέσεις μου είναι να βρεθώ στην Αφρική, βοηθώντας τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Είναι ένα όνειρο πολλών χρόνων, ίσως επειδή η μητέρα μου είναι γιατρός και συνδρομήτρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και μεγάλωσα με τέτοια ακούσματα και ερεθίσματα.

Σε ενδιαφέρει η διεθνής καριέρα;

Σαν στάση ζωής, δεν κυνηγώ με επιμονή τις καταστάσεις. ‘Ο,τι προκύψει, μπορεί ίσως να έχει περισσότερο ενδιαφέρον.

Συμμετέχεις στην ταινία Listen «Άκουσε με», της Μαρίας Ντούζα, που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο 63^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Μια ταινία για τη μοναξιά και την ανάγκη μας για επικοινωνία.

Με αυτήν την ταινία υπάρχει μια περίεργη ιστορία. Όταν ήμουν 10 χρόνων έτυχε να διαβάσω το διήγημα «Ένα σακί μαλλιά», από το οποίο εμπνεύστηκε η Μαρία Ντούζα την ταινία της και είχα ταυτιστεί με τον ρόλο του ήρωα, τον οποίο μου πρότεινε να ερμηνεύσω αρκετά χρόνια αργότερα. Το βρήκα καρμικό και φυσικά δέχθηκα.

Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία για μένα αυτή η ταινία. Τα γυρίσματα έγιναν πέρυσι, όπου βρεθήκαμε στην Χίο, ενάμιση μήνα εν μέσω καραντίνας. Ωραία ατμόσφαιρα, καλή συνεργασία με όλους τους συντελεστές (Ευθαλία Παπακώστα, Γιώργο Πυρπασόπουλο, Yoana Bukovska Davidova, Νίκο Κουκά). Ερμηνεύω τον Άρη, έναν 19χρονο με καταγωγή από τη Βουλγαρία που ζει σε ένα χωριό στη Χίο. Ένα παιδί αρκετά πιο ώριμο από τους συνομήλικους του, το οποίο δέχεται αρκετό bulling αλλά το αντιμετωπίζει ψύχραιμα. Ξαφνικά, στη ζωή του εισβάλλει η Βαλμίρα, μια κοπέλα κωφή, που ταράζει τις ισορροπίες του. Ενας ήρωας καθαρός, που θέλει να φέρει φως στον κόσμο, γνωρίζοντας βέβαια ότι αυτό δεν είναι εύκολο.

Ποια είναι τα μηνύματα της ταινίας;

Νομίζω το μήνυμα της είναι η βαθιά συμπόνια στον συνάνθρωπο και η γενναιοδωρία στην καλοσύνη. Είναι μια ταινία που θέλει να προβάλλει το καλό. Αξιοσημειώτο είναι ότι ο ρόλος της κωφής δεν παρουσιάζεται ως ένας άνθρωπος που είναι μόνο συμπαθής και που ζητάει συμπόνια, ή θα πρέπει να τον αγιοποιήσουμε. Αλλά, ενός ανθρώπου όπως όλοι μας, χωρίς στερεότυπα και μάλιστα σε πλεονεκτικότερη θέση από τον ήρωα που υποδύομαι, ο οποίος βιώνει έντονο bulling από το περιβάλλον του.

Μίλησε μας για τη συνεργασία σου στον «Μaestro»;

Δεν γνώριζα προσωπικά τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη. Η πρόταση ήρθε μέσω της Σοφίας Δημοπούλου, που κάνει το casting  στη σειρά. Τους είδα, έκανα ένα δοκιμαστικό και με πήραν. Για τα γυρίσματα πήγα 4 φορές στους Παξούς και πηγαινοερχόμουν λόγω των υποχρεώσεων στο θέατρο.

Οι Παξοί είναι ένας αγαπημένος τόπος για μένα, που πήγαινα από τα παιδικά μου χρόνια, λόγω του γεγονότος ότι γειτονεύουν με τα Γιάννενα, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Ήταν μια συγκινητική εμπειρία, ένιωσα σαν να κάνεις γυρίσματα στο χωριό σου. Ο Θάνος, που υποδύομαι είναι φοιτητής ιατρικής, τον βλέπουμε  στις αρχές της σχέσης του με την Κλέλια, ένας δυναμικός χαρακτήρας, που έχει και ένα σκοτεινό κομμάτι, που δεν αποκαλύπτεται ακόμα. Και το όνειρο του είναι να γίνει Φάνης, να αποκτήσει μια αίγλη. Με πολλές φιλοδοξίες, και ένας λόγος της σχέσης του με την Κλέλια, είναι γιατί λειτουργεί σαν μια υπέροχη βιτρίνα για εκείνον.

Πώς είναι να συνεργάζεσαι με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη;

Υπέροχη συνεργασία. Ένας άνθρωπος με απόλυτο επαγγελματισμό και συνέπεια σε αυτό που κάνει. Μάλιστα, ενώ βρίσκονταν σε τεράστια πίεση που έπρεπε παράλληλα να γράψει, να σκηνοθετήσει και να παίξει, δεν τον είδα ποτέ σε μια άσχημη στιγμή του, σε κανένα επίπεδο. Ακόμα και αν δεν γίνονταν κάτι με τους επαγγελματικούς όρους που ήθελε, ο τρόπος που το χειρίζονταν ήταν με μεγάλη ευγένεια. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο και δεν είναι τόσο συχνό φαινόμενο.

Αλλά, αυτό που εκτιμώ στις δουλειές του, είναι ότι μπορεί να στήσει ένα θέαμα, να το δει τόσο μεγάλη μερίδα κοινού και ταυτόχρονα να ασχοληθεί με σημαντικά ζητήματα της κοινωνίας, τα οποία πολλές φορές δεν θίγονται από εμπορικές δουλειές. Δεν το φοβάται. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι ο πρώτος που πήρε πρόστιμο από το ΕΣΡ για ομοφυλοφιλικό φιλί. Ο Χριστόφορος δεν μένει μόνο στο πώς να ικανοποιήσει έναν μέσο θεατή και να κοιμηθεί ήσυχος το βράδυ, αλλά θεωρώ πώς ταρακουνά τα νερά και θίγει ζητήματα που πρέπει να τα δούμε κατάματα.

Κάνεις παρέα με την ομάδα της σειράς;

Ναι βέβαια, με την Κλέλια, τον Ορέστη Χαλκιά, τον Γιώργο Μπένο και την Μαρίσσα Τριαντάφυλλου έχουμε έρθει πολύ κοντά. Ωστόσο, όλους τους εκτιμώ και ως καλλιτέχνες και ως ανθρώπους.

Ένα καλλιτεχνικό όνειρο σου;

Είναι πολλά που θέλω να κάνω στη ζωή μου και είναι ο λόγος που έγινα ηθοποιός, διότι μέσα από τους ρόλους μπορείς να ανακαλύψεις πολλά πράγματα και να ταξιδέψεις…