Στην πολιτεία οι τοίχοι μάρτυρες βουβοί
φορούν συνθήματα παλιά ξεθωριασμένα.
Ξέρω θα φύγεις πριν χαράξει η αυγή
κι εγώ θα μείνω δίχως άλλοθι κανένα.
Μην πεις ποτέ ποτέ πως όλα ήτανε μια πλάνη
περιπλανήθηκα μαζί σου και μου φτάνει.
Βάλε σημάδια μες στη νύχτα μη χαθείς
είναι πιο εύκολο να κλαις παρά να ζεις.
Έλεγες αύριο θα ’ναι ο κόσμος φωτεινός,
έλεγα είναι με το μέρος μας ο χρόνος.
Δεν είναι ο χρόνος με το μέρος κανενός,
τις συμπληγάδες του περνά καθένας μόνος.
*Ποίημα του Άλκη Αλκαίου, ενός από τους σπουδαιότερους δημιουργούς στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού τις τελευταίες δεκαετίες.
