Κιβωτός του Κόσμου: Πλήρωναν με ξύλο και ψίχουλα την παιδική εργασία – Στη χλιδή τα στελέχη

Την ώρα που οι καταγγελίες για τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών στην «Κιβωτό του Κόσμου» γίνονται όλο και περισσότερες, αλλά και πιο σοκαριστικές για τα όσα περνούσαν εκεί ανήλικα παιδιά, που είχαν απομακρυνθεί από τις οικογένειές τους αναζητώντας στοργή και φροντίδα στις δομές μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης – της οποίας, μάλιστα, ηγείτο ένας ιερέας – νέες αποκαλύψεις έρχονται στο φως που, εφόσον επιβεβαιωθούν, ανατρέπουν τον χαρακτηρισμό «μη κερδσοκοπική», που συνοδεύει συνήθως τις ΜΚΟ.

Για την ακρίβεια και σύμφωνα πάντα με τις μαρτυρίες και τις καταγγελίες πρώην τροφίμων, πολιτών και πρώην εργαζομένων στις δομές της «Κιβωτού», ενώ έδιναν ένα… δεκάλεπτο του ευρώ την ώρα σε παιδιά που πλήγιασαν τα χέρια τους σκάβοντας χωράφια, ο οικονομικός έλεγχος της οργάνωσης έδειξε ότι, την περίοδο 2017 – 2021, οι δωρεές άγγιξαν το αστρονομικό ποσό των 27,7 εκατ. ευρώ!

Διαβάστε επίσης: Ανοίγονται τραπεζικοί λογαριασμοί – «Όχι υλικά αγαθά, λεφτά θέλουμε»

Χρήματα που έδιναν ιδιώτες για να ενισχύσουν την οργάνωση και, κυρίως, για να δώσουν χαρά και φροντίδα στα παιδιά που φιλοξενούνταν στις δομές της «Κιβωτού», αλλά μετατράπηκαν σε… επενδύσεις μέχρι και σε Porsche Cayenne, καθώς και σε πολυτελείς επαύλεις, ακριβά δώρα για κάποιους ευνοούμενους τροφίμους, αλλά και σε σωματοφύλακες που πρόσεχαν – από τι και από ποιους άραγε; – το «στέλεχος», δηλαδή τον πατέρα Αντώνιο.

Και φυσικά, κανένας έλεγχος από κανέναν.

«Δεν είχαμε αρμοδιότητα», λένε κρατικές αρχές. Να το δεχτούμε. Υπάρχει όμως ένα σημαντικό ερώτημα εδώ: όταν ένα παιδί απομακρύνεται από την οικογένειά του και στέλνεται σε δομή – δημόσια ή ιδιωτική, δεν έχει σημασία – με εντολή εισαγγελέα, δεν οφείλει κάποια δημόσια υπηρεσία να ελέγξει την συνέχεια;

Την εξέλιξη αυτού του παιδιού; Πώς ζει σε αυτή τη δομή; Καλύτερα ή χειρότερα από ό,τι στην οικογένεια, από την οποία το απομάκρυνε – επαναλαμβάνουμε – εισαγγελέας, όχι κάποιος ιδιωτικός υπάλληλος.

Αστρονομικά ποσά

Την ίδια στιγμή, αποκαλύπτεται ότι η Οργάνωση έλαβε και κρατική επιχορήγηση 100.000 ευρώ το ίδιο χρονικό διάστημα που εισέπραξε 27,7 εκατ. ευρώ από ιδιώτες…

Και πάλι δίχως έλεγχο, οικονομικό αυτή τη φορά.

Όλα αυτά, την ώρα που η «Κιβωτός», στην ιστοσελίδα της, ζητούσε συνεχώς δωρεές και μάλιστα εμφάνιζε ελλείψεις στην κάλυψη αναγκών όπως η στέγαση, η θέρμανση και άλλες ανάγκες των δομών, ζητώντας από τους δωρητές να τις καλύψουν.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες και όπως φαίνεται στην ιστοσελίδα της Οργάνωσης, ανάμεσα στους χορηγούς είναι πολλές γνωστές και μεγάλες εταιρείες.

Και ενώ αναμένεται με αγωνία το πόρισμα των εισαγγελικών ερευνών, οι απλοί πολίτες απορούν πώς τόσα χρόνια μία από τις πιο προβεβλημένες φιλανθρωπικές οργανώσεις της χώρας παρέμενε χωρίς τον παραμικρό έλεγχο, με τα έσοδα να ανέρχονται σε εκατομμύρια και το ζευγάρι, που βρισκόταν επικεφαλής, να αντιμετωπίζει με έπαρση – σύμφωνα με τις καταγγελίες – όχι μόνο τα παιδιά που φιλοξενούσε, αλλά ακόμα και τους χορηγούς του, όταν οι τελευταίοι τού… χαλούσαν τα χατίρια.

Ανοίγονται τραπεζικοί λογαριασμοί

Πέρα από τις καταγγελίες για κακοποίηση ανήλικων παιδιών που εξέτασε η Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων, έρχεται η σειρά των οικονομικών ελεγκτικών μηχανισμών να εξετάσουν τα πεπραγμένα της «Κιβωτού του Κόσμου».

Ο επικεφαλής της Αρχής για το Ξέπλυμα Μαύρου Χρήματος προχωρά σε έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων του ιδρυτή της ΜΚΟ, πατέρα Αντωνίου, στενών συγγενών του και τρίτων προσώπων που ασχολούνταν με τη διαχείριση των οικονομικών της οργάνωσης.

Μετά το «ξήλωμα» της ηγετικής πυραμίδας της «Κιβωτού», αναμένεται τις επόμενες μέρες να ανοιχθούν οι τραπεζικοί λογαριασμοί.

Παράλληλα, θα ερευνηθεί η απόκτηση ακίνητης και κινητής περιουσίας του πατέρα Αντωνίου, της πρεσβυτέρας και τουλάχιστον άλλων τεσσάρων ατόμων που βρίσκονταν κοντά τους.

«Όχι υλικά αγαθά, λεφτά θέλουμε»

Οι αιφνιδιαστικοί έλεγχοι των Αρχών στις δομές της «Κιβωτού» ξεκίνησαν την Τετάρτη (23/11) από τη δομή της Καλαμάτας, μετά την αποκάλυψη ότι τα τελευταία δύο χρόνια λειτουργούσε χωρίς άδεια.

Την ίδια ώρα, άνθρωποι καταγγέλλουν πως όποτε πήγαιναν ως προσφορά υλικά αγαθά στην Καλαμάτα, η απάντηση που έπαιρναν είναι: «ασ’ τα αυτά, λεφτά θέλουμε!».

Μία γυναίκα που, όπως δηλώνει, ασχολείται με τα κοινά, αποκάλυψε πως μόλις ήρθε σε επαφή με τη δομή της Καλαμάτας, προκειμένου να διατυπώσει την επιθυμία της να στηρίξει το έργο της οργάνωσης, της ζήτησαν χρήματα και δεν δέχτηκαν τα υλικά αγαθά που είχε να προσφέρει.

«Μόλις επικοινωνήσαμε με στέλεχος που βρισκόταν σε θέση ευθύνης, μας ανέφερε πως δεν έχουν ανάγκη από υλικά αγαθά, αλλά από χρήματα. Μας έκανε εντύπωση… μας φάνηκε εντελώς άκομψο και περίεργο», αναφέρει η γυναίκα.

«Έφαγα πάρα πολύ ξύλο – Με είχαν 9 μήνες στην απομόνωση»

Εν τω μεταξύ, μετά τον 19χρονο που άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου για την «Κιβωτό του Κόσμου», οι καταγγελίες πρώην τροφίμων «πέφτουν βροχή» για τα δεινά που βίωναν στις δομές της οργάνωσης.

Μιλώντας στο Live News και τον Νίκο Ευαγγελάτο, ο Παΐσιος, πρώην τρόφιμος «Κιβωτού», που διευκρίνισε ότι δεν μπήκε στην οργάνωση λόγω κακοποίησης, αλλά επειδή οι γονείς του δεν μπορούσαν να του προσφέρουν τα προς το ζην, περιγράφει:

«Έφυγα από τους γονείς μου για να βρω ένα καλύτερο αύριο, να έχω ρούχα, ένα πιάτο φαΐ, το ίδιο και οι αδερφές μου. Ήμουν ένα χρονικό διάστημα στην Αθήνα, μέχρι που μου είπαν ότι θα πάω στα Γιάννενα.

»Πήγα εκεί, ήμουν λίγο άτακτος και αρχίζανε και μου την έμπαιναν πολύ. Έφαγα πάρα πολύ ξύλο, δεν ήταν σαν αυτές τις σφαλιάρες που ρίχνεις στα μικρά παιδάκια. Έφαγα και γροθίδια και κλωτσίδια. Αυτό λέγεται ‘συνέπεια’ εκεί.

»Με έβαλαν να δουλέψω, να μην ξαναπάω σχολείο. Ο Πασχάλης (σ.σ. παιδαγωγός και στενός συνεργάτης του πατέρα Αντώνιου) και η γυναίκα του, ξέρουν τι μου έκαναν. Και άλλα δύο παιδιά ξέρουν που ήταν εκεί.

»Την εντολή δεν ξέρω αν την έδινε ο πάτερ, αλλά ήξερε ότι τις έτρωγα. Με κλείδωσαν σε ένα γραφείο και τις έτρωγα εκεί. Μια βδομάδα έγινε αυτό, μέχρι να με στείλουν στη Χίο».

Τα όσα περιγράφει στη συνέχεια σοκάρουν:

«Είχα μπει σε απομόνωση, ήμουν 9 μήνες μέσα, έβγανα έξω μόνο 08.00 με 15.00 για να δουλέψω και με ξαναέκλειναν μέσα και όταν θυμόντουσαν, μου έφερναν φαγητό. Ήταν ένα μικρό δωμάτιο με μια τουαλέτα. Παρακαλούσα να βγω, να πάω σχολείο, ήμουν 15 χρονών».