Στην πολιτική των παραβιάσεων και των υπερπτήσεων επιμένει η Τουρκία. Μία πολιτική αμφισβήτησης που θεωρεί «ασφαλή» και χωρίς επιπτώσεις. Μία πολιτική η οποία ωστόσο παρότι αξιοποιείται από την Άγκυρα επί δεκαετίες, πλέον στη σκιά του αναθεωρητισμού αποκτά άλλες διαστάσεις, δίνοντας και στην Αθήνα τη δυνατότητα να την καταγγείλει και μάλιστα ηχηρά.
Την Πέμπτη 18 τουρκικά αεροσκάφη προχώρησαν σε 91 παραβιάσεις στο Αιγαίο, εκ των οποίων οι έξι ήταν υπερπτήσεις πάνω από Μακρονήσι και Ανθρωποφάγους. Ακόμα και αν οι παραβιάσεις είναι μία «άσκηση ρουτίνας» στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας, στην πραγματικότητα είναι μία σταθερή υπενθύμιση των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο, αλλά και της αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων σε συγκεκριμένες περιοχές.
Με την Αθήνα να συνεχίζει την διεθνοποίηση όλων των τουρκικών προκλήσεων απαντώντας άμεσα και επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου, όπως τονίζουν οι αρμόδιοι εμφατικά.
Εξαγγελίες
Την ίδια στιγμή η Τουρκία προαναγγέλλει ότι θα βγάλει το γεωτρύπανο «Αμντούλ Χαμίντ Χαν» στην Μεσόγειο, με την Αθήνα να προσλαμβάνει την αναγγελία ως μήνυμα «νέας πρόκλησης».
Παρ’ όλα αυτά μέχρι να ανακοινωθεί η navtex και εφόσον αυτή αφορά περιοχές στις οποίες η Ελλάδα διεκδικεί κυριαρχικά δικαιώματα δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί ο όρος «πρόκληση».
Να σημειωθεί επίσης ότι το γεωτρύπανο δεν κινείται όπως τα σεισμογραφικά ερευνητικά. Επιλέγουν στόχο και πραγματοποιούν τις έρευνες τους ακινητοποιημένα, σε περιοχές όπου έχουν προηγηθεί σεισμογραφικές έρευνες.
Θεωρητικά, σαφώς ο στόχος του τουρκικού γεωτρύπανου μπορεί να επιλεγεί μεταξύ των περιοχών που κινήθηκε το Ορούς Ρέις το 2020 σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Ή στις περιοχές που τουρκικά σεισμογραφικά έχουν πραγματοποιήσει έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ.
Λάθος ο πανικός πριν τις ανακοινώσεις
Με αρμόδιες πηγές να υπογραμμίζουν ότι είναι λάθος να επιχειρούμε να προεξοφλήσουμε, πού θα κατευθυνθεί το «Αμπντούλ Χαμίντ Χαν». Και να δημιουργήσουμε και πανικό προκαταβολικά.
Τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί σημειώνουν, τονίζοντας ωστόσο πως οι εκτιμήσεις που υπάρχουν είναι πως δεν θα επιχειρηθεί κάποια όξυνση με το συγκεκριμένο καράβι. Ακόμα έστω.
Σε συνθήκες διαρκούς κλιμάκωσης η Τουρκία επιχειρεί πολιτικό μπούλινγκ απέναντι στην Ελλάδα.
Ενέργειες που συνιστούν μία διαρκή υπενθύμιση της παρουσίας της Άγκυρας και του δυνητικού κινδύνου που μπορεί να δημιουργήσει.
Το Αμπντούλ Χαμίντ Χαν, το Ορούτς Ρέις και τα τουρκικά ερευνητικά σκάφη σαφώς όταν στέλνονται ακόμα και εντός περιοχών δεδομένου του κλίματος που επικρατεί και των όσων έχουν προηγηθεί το 2020 είναι σαν μία απειλή που περιμένει να ενεργοποιηθεί. Εάν ωστόσο η Αθήνα αντιδρά σπασμωδικά και χάνει την ψυχραιμία της, απλά παίζει το παιχνίδι της Άγκυρας υπογραμμίζουν τόσο διπλωματικές όσο και κυβερνητικές πηγές.
Τι ευνοεί τον Ερντογάν
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως πολλές φορές τούρκοι αναλυτές και διπλωμάτες έχουν σημειώσει ότι οι εν λόγω κινήσεις δεν έχουν αυτές καθαυτές αντίκτυπο στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά οι αντιδράσεις που αυτές προκαλούν στην Ελλάδα.
Ευνοώντας επί της ουσίας τον Ερντογάν.
Σε αυτό το πλαίσιο η Αθήνα επιμένει την ανάγκη για ψυχραιμία, ενώ την ίδια στιγμή δηλώνει, όπως επανέλαβε και σήμερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου, πως «η αντίδραση της Ελλάδας θα είναι σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της Θάλασσας και ευθυγραμμισμένη με την αταλάντευτη θέση ότι δεν θα ανεχθεί καμία αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της».
Εφόσον αυτό συμβεί φυσικά.
Και τότε η Αθήνα θα πρέπει να μετρήσει και τις δηλώσεις των συμμάχων της που θα πρέπει να μετουσιωθούν σε πράξη. Εάν και εφόσον πάντα…
Οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι εν μέσω ακραίας πόλωσης, δίνουν παράλληλες μάχες για την ψήφο 10 ομάδων που είναι ιδιαίτερα διακριτές, αλλά δεν ψηφίζουν μόνο για τα ατομικά τους δικαιώματα.
«Η επιδρομή του ισραηλινού εχθρού στην Μπάρζα άφησε 20 νεκρούς», ανέφερε το υπουργείο Υγείας του Λιβάνου για την ισραηλινή επιδρομή σ' αυτήν την πόλη που απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από τη Βηρυτό.
Ο Λίμπερμαν εξαπολύει πυρά κατά του Νετανιάχου, τονίζοντας με νόημα ότι «εάν μπορεί ένας υπουργός Αμυνας ν’ αντικατασταθεί εν καιρώ πολέμου, μπορεί επίσης ν’ αντικατασταθεί κι ένας πρωθυπουργός».
