Σε μια νησίδα

Να διευκρινίσουμε λοιπόν ξανά ορισμένα πράγματα. Οχι γι’ αυτούς που έχουν διαμορφωμένη άποψη για όλα, αλλά για εκείνους που ενδιαφέρονται για την ακρίβεια, τη δεοντολογία και τη γόνιμη αντιπαράθεση απόψεων.

1. Η Ελλάδα δέχεται εδώ και χρόνια δυσανάλογη προς τις δυνατότητές της και συχνά πολιτικού χαρακτήρα πίεση από τις προσφυγικές ροές και το Λιμενικό διασώζει καθημερινά ζωές. Η χώρα μας έχει όμως επίσης δεχθεί τεκμηριωμένες καταγγελίες από πρόσφυγες, ευρωπαϊκούς θεσμούς και μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης για συστηματικές και παράνομες επαναπροωθήσεις.

2. Η διερεύνηση της δράσης των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που ασχολούνται καθ’ οιονδήποτε τρόπο με τους πρόσφυγες είναι αναγκαία και η επιβολή κυρώσεων για τυχόν παραβάσεις επιβεβλημένη. Η χρησιμοποίηση αδύναμων ανθρώπων προς ίδιον οικονομικό ή άλλου τύπου όφελος είναι αισχρή και καταδικαστέα.

3. Oι όποιες αξιόποινες πράξεις του ιδρυτή της HumanRights360 δεν προσθέτουν ούτε αφαιρούν κάτι σε σχέση με την υπόθεση των 38 προσφύγων που απασχόλησαν την Ελλάδα το περασμένο καλοκαίρι. Οι πρόσφυγες αυτοί δεν ήταν «κατασκευασμένοι», δεν ήταν ας πούμε μεταμφιεσμένοι πράκτορες κάποιων αντι-χωριών Ποτέμκιν. Απελπισμένοι άνθρωποι ήταν, θύματα ενδεχομένων επαναπροωθήσεων και άλλων εργαλειοποιήσεων, που είχαν ανάγκη από βοήθεια. Η συγκεκριμένη ΜΚΟ, η αντιπολίτευση και μερίδα του Τύπου ζήτησαν από την ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει κάποια πρωτοβουλία και η απάντηση ήταν αρχικά ότι δεν ήταν δυνατός ο εντοπισμός τους και στη συνέχεια ότι βρίσκονταν σε τουρκική νησίδα. Η επιμονή να γίνουν, σε κάθε περίπτωση, κινήσεις για την προστασία αυτών των ανθρώπων εξελήφθη από κάποιους με εξημμένη φαντασία ως υποκίνηση σε… κήρυξη πολέμου.

4. Στις αρχές Οκτωβρίου, απαντώντας σε ερώτηση, το υπουργείο Εθνικής Αμύνης διευκρίνισε ότι η υπόψη νησίδα «σχηματίστηκε από τη μεταβολή της κοίτης του Εβρου» και «τέμνεται από την ελληνοτουρκική συνοριακή γραμμή, δημιουργώντας το ελληνικό και το τουρκικό τμήμα αυτής». Αρα δεν ήταν τελικά ακριβώς τουρκική.

5. Μεγάλη, και ομολογουμένως δυσάρεστη, φασαρία εξακολουθεί να γίνεται για την περίφημη Μαρία, που φέρεται να πέθανε στη νησίδα από δάγκωμα σκορπιού. Ο Αλέξης Τσίπρας ανέβηκε στα κάγκελα, ο αρμόδιος υπουργός υποσχέθηκε αρχικά ότι θα καταβληθούν προσπάθειες να ταφεί το κορίτσι με χριστιανικό τρόπο, το αφήγημα στη συνέχεια άλλαξε με την κυβέρνηση να βεβαιώνει ότι το κορίτσι δεν υπήρξε ποτέ, η δικηγόρος της οικογένειας μίλησε για παραλείψεις στη λίστα των ονομάτων λόγω έλλειψης διερμηνείας, ενώ οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι, δηλαδή οι γονείς, φέρονται να έχουν υποβάλει – εις μάτην – αίτημα εκταφής της κόρης τους.

6. Το «Spiegel», που δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία για το θέμα, αποφάσισε πριν από λίγες ημέρες να αποσύρει προσωρινά (και όχι να αφαιρέσει, όπως γράφτηκε) ορισμένες αναρτήσεις (και όχι όλα τα σχετικά άρθρα) ώστε να τις ελέγξει και ενδεχομένως να τις διορθώσει. Παραλίγο να γράψω ότι θα περιμένω το αποτέλεσμα της έρευνας για να μάθω τι πραγματικά συνέβη. Αλλά δεν θα ήταν σωστό ούτε για την ελληνική πολιτική ούτε για την ελληνική δημοσιογραφία.