Παραπάνω από ένα παιχνίδι

Ένα από τα μεγαλύτερα παιχνίδια σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι το αυριανό μεταξύ του Βελγίου και του Μαρόκου (15.00).

Μπορεί αγωνιστικά οι Βέλγοι να είναι το μεγάλο φαβορί και να φαντάζουν πολύ καλύτεροι αλλά το παιχνίδι έχει τρομερό υπόβαθρο.

Το Βέλγιο έχει μια από τις μεγαλύτερες κοινότητες μεταναστών στην Ευρώπη και μάλιστα μια πόλη το Μόλενμπεκ έχει τη μεγαλύτερη μαροκινή συνοικία.

Σε ορισμένες γειτονιές του Μόλενμπεκ, η φτώχεια είναι μεγάλη και ως συνέπεια ήταν η αύξηση της εγκληματικότητας που ακολούθησε σημάδεψε το αστικό τοπίο και τη ζωή της κοινότητας, οδηγώντας σε αύξηση της εγκληματικότητας και μάλιστα ο συγκεκριμένος δήμος, με αρκετές φτωχές συνοικίες την ανακούφιση των πιο φτωχών συνοικιών του δήμου έγινε εστία του ευρωπαϊκού τζιχαντισμού.

Οι τρομοκράτες των επιθέσεων του Νοεμβρίου 2015 στο Παρίσι που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 129 ανθρώπων (με αποκορύφωμα την τραγωδία στο θέατρο Μπατακλάν) προέρχονταν από αυτό το προάστιο.

Γενικότερα όμως οι Βέλγοι αντιμετωπίζουν με καχυποψία τους Μαροκινούς και με υποτιμητικά σχόλια (περί κλεφτών, βρώμικων κ.λπ.) και για αυτό και το Μαρόκο περιμένει πώς και πώς αυτό το παιχνίδι επί αραβικού εδάφους θέλοντας να μείνει για δεύτερη αγωνιστική αήττητο μετά το 0-0 με την Κροατία.

Από την άλλη πλευρά ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της Εθνικής Βελγίου, ο Εντέν Αζάρ, μπορεί να γεννήθηκε ανήμερα του Αη Γιαννιού το 1991 στη Λα Λουβιέρ, αλλά η καταγωγή του είναι από το Μαρόκο από την πλευρά της μητέρας του και είναι μουσουλμάνος στο θρήσκευμα.

Από την άλλη πλευρά οι Βέλγοι, θέλουν να επιβεβαιώσουν τον τίτλο του φαβορί και όλη η χώρα περιμένει από αυτούς κάτι καλό και δεν είναι τυχαίο ότι ενώνονται όλοι για τον κοινό σκοπό όταν οι Φλαμανδοί για παράδειγμα σε άλλα θέματα δεν συμβαδίζουν με τους γερμανόφωνους και γαλλόφωνους.

Η μεγάλη χαμένη ευκαιρία πριν από 4 χρόνια στα γήπεδα της Ρωσίας στριφογυρίζει ακόμα στο μυαλό του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ και των παικτών του.

Το Βέλγιο έχοντας αφήσει εκτός ημιτελικών τη Βραζιλία έδειχνε ικανό να ξεπεράσει ακόμα και την τρομερή φουρνιά του βελγικού ποδοσφαίρου της δεκαετίας του ’80, με τον τελικό του Euro (1980) και τα ημιτελικά του Μουντιάλ (1986) και με τεράστιους παίκτες όπως ο Ζαν Μαρί Πφαφ, ο Γιαν Κέλεμανς, ο Ερικ Γκέρετς, ο Εντσο Σίφο, ο Φράνκι Βαν ντερ Ελστ, ο Στέφαν ντε Μολ, ο Φράνκι Βερκότερεν.

Ομως η – μετέπειτα – πρωταθλήτρια κόσμου Γαλλία αποδείχθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο για τους Κόκκινους Διάβολους στον ημιτελικό και το όνειρο έμεινε ανεκπλήρωτο.

Οι Βέλγοι είναι ξεκάθαρο ότι μπορούν να πετύχουν, καθώς χωρίς αμφιβολία έχουν μια από τις καλύτερες ομάδες στην ιστορία τους με παίκτες παγκόσμιας κλάσης όπως ο τερματοφύλακας Τιμπόρ Κουρτουά, ο Κέβιν Ντε Μπρόινε, ο Ρομέλου Λουκάκου και ο Εντέν Αζάρ, μπαρουτοκαπνισμένοι σε μεγάλα παιχνίδια αλλά και με την πρόκληση να κάνουν κάτι μεγάλο και με το Βέλγιο, μια χώρα που όταν έφτανε κοντά στη μεγάλη πρόκληση στο τέλος τα χάλαγε. Το 2014 στην Μπραζίλια τους σταμάτησε η Αργεντινή στα προημιτελικά (1-0) ενώ το 2018 στην Αγία Πετρούπολη η Γαλλία με το ίδιο σκορ (1-0) με τους Βέλγους να παίρνουν την 3η θέση.

Τελευταίο χαρτί για τους Κροάτες

Λίγο αργότερα (18.00) η Κροατία παίζει ουσιαστικά το τελευταίο της χαρτί απέναντι στον Καναδά. Η ομάδα του Ντάλιτς τα βρήκε σκούρα με το Μαρόκο (0-0) και με εξαίρεση τις δύο φάσεις στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου με τον Βλάσιτς και τον Μπόνο περισσότερο κινδύνεψε στο δεύτερο μέρος παρά απείλησε.

Γενικά η Κροατία δεν έδειξε σε καλή κατάσταση και εάν δεν καταφέρει να νικήσει και τον Καναδά, παίζοντας με το Βέλγιο την τελευταία αγωνιστική τα πράγματα θα είναι δύσκολα.

Και οι Κροάτες (όπως και οι Βέλγοι) αναπολούν τη μεγάλη πορεία στα γήπεδα της Ρωσίας, όπου έφτασαν μέχρι τον τελικό χάνοντας εκεί το τρόπαιο από τη Γαλλία.

Ομως η πρώτη τους εμφάνιση εδώ στο Κατάρ, απογοήτευσε τους φαν τους και όλοι ελπίζουν σε μια πολύ καλύτερη παρουσία απέναντι στους Καναδούς.