To Μουντιάλ μιας νέας εποχής

Ίσως είναι ακόμη νωρίς… Ίσως φταίει που δεν είναι καλοκαίρι, ίσως μεγάλωσα και θυμάμαι τα παλιά Μουντιάλ με έναν τρόπο παραμυθένιο. Όπως θυμόμαστε τη ζωή μας στα χρόνια τα παλιά. Με κάπως… ξεχωριστό τρόπο, διανθισμένα με πινελιές που μεγεθύνουμε στο μυαλό μας.

Τα Μουντιάλ της παιδικής ηλικίας το 1982 και 1986, τα Μουντιάλ της εφηβείας το 1990 και 1994 έχουν πάντα κάτι… επικό. Ίσως να μου λείπει η τότε πανίσχυρης Γερμανία και ο Ντιέγκο που ποτέ δεν υποστήριζα αλλά διάολε, ήταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα που λείπει και αυτός από το Κατάρ, δύο χρόνια από το αντίο του σε αυτό τον μάταιο κόσμο.

Ίσως να είμαι υπερβολικός, αλλά δεν νοιώθω την ίδια δίψα με τότε αλλά και με τα πρόσφατα Μουντιάλ. Τα «δικά» μας το 2010 και 2014 όπου είχαμε ένα λόγο παραπάνω για να ξενυχτήσουμε βλέποντας μπάλα, αλλά και αυτό της Ρωσίας που μπήκε στη ζωή μας το VAR.

Ίσως και να είναι νωρίς, να βιάζομαι να κρίνω ένα Μουντιάλ που έτσι και αλλιώς είναι διαφορετικό πριν καν την πρώτη σέντρα. Νοέμβριο-Δεκέμβριο μήνα σε διαφορετικές συνθήκες, στα «χαρτιά» υπέρ του θεάματος καθώς οι παίκτες είναι σε φουλ κατάσταση και όχι «ξεζουμισμένοι» στο φινάλε μιας μεγάλης σεζόν.

Όπως και να έχει μιλάμε για ένα Μουντιάλ μιας νέας εποχής, που, μέχρι τώρα, δεν σε «τραβάει» να κάτσεις και να δεις όλα τα ματς, να μην χάσεις λεπτό. Όχι γιατί απλά έχεις ποντάρει το οβεράκι ή τον άσο αλλά γιατί διάολε μιλάμε για Μουντιάλ!

Δεύτερη αγωνιστική σε 1ο και 2ο όμιλο είχαμε και ακόμη ψάχνουμε να βρούμε τι βλέπουμε. Το σίγουρο είναι πως έχουμε δει ήδη πολλά zero και ματς που δεν σε «τσιγκλάνε». Έχουμε δει όμως ήδη και πολλές εκπλήξεις, αυτές χαρακτηρίζουν έως τώρα την διοργάνωση. Λες και είμαστε σε μια περίοδο όπου η ψαλίδα έχει κλείσει κατά πολύ. Βλέποντας την Σαουδική Αραβία να νικά και όχι να «κλέβει» την νίκη επί της Αργεντινής.

Την Ιαπωνία να κάνει την απίθανη ανατροπή στη Γερμανία, τον Καναδά να βγάζει την «ψυχή» στο Βέλγιο και να χάνει λόγω απειρίας, τις ΗΠΑ να παίζουν μονότερμα τους Άγγλους, το Εκουαδόρ να εντυπωσιάζει και να μένει στο 1-1 με την Ολλανδία που είναι θαύμα πως έχει 4 βαθμούς στα ματς της έως τώρα (νίκησε κατά τύχη την Σενεγάλη στην πρεμιέρα), την Τυνησία και το Μαρόκο να κρατάνε στο μηδέν Δανία και Κροατία και το Ιράν να επιστρέφει μετά την 6αρα από τους Άγγλους και να νικά τους Ουαλούς. Πηγαίνοντας σε έναν τελικό πρόκρισης με τις ΗΠΑ, απίθανο σενάριο.

Αν μιλάμε για εκπλήξεις, τότε ναι βλέπουμε ένα ξεχωριστό Μουντιάλ. Ωραίο δεν το λες και κυρίως ακόμη δεν σε «υποχρεώνει» να μην χάσεις λεπτό. Ίσως από εδώ και πέρα που μπαίνουν στον χορό η Γαλλία και η Ισπανία πως ως φαβορί (μαζί με την Βραζιλία) κατάφεραν να ξεχωρίσουν στις πρεμιέρες τους.

Έρχονται βλέπετε ματσάρες, Γαλλία-Δανία και κυρίως Αργεντινή-Μεξικό με τον Μέσι να βλέπει το Κατάρ και να «τρέχει» αν και εφόσον στραβώσει και αυτό το ματσάκι. Έρχεται το Ισπανία-Γερμανία που μπορει να φέρει αποκλεισμό από την δεύτερη αγωνιστική για τα πάλαι ποτέ «πάντσερ» και την δεύτερη πιο πετυχημένη χώρα στα Μουντιάλ.

Παρακολουθούμε σίγουρα ένα Μουντιάλ μιας νέας εποχής Αν στο τέλος θα το θυμόμαστε ευχάριστα θα φανεί σύντομα. Ας ελπίσουμε πως δεν θα μείνουμε μόνο στις εκπλήξεις.