Η συζήτηση που άνοιξε στην Αθήνα μετά την χειραψία του προέδρου της Αιγύπτου, Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι με τον τούρκο ομόλογο του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στο περιθώριο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, δεν πέρασε απαρατήρητη στην Άγκυρα.
Η Αθήνα σίγουρα παρακολουθεί τις κινήσεις των συμμάχων της. Ιδιαίτερα όσον αφορά την Τουρκία. Ωστόσο δεν δείχνει – και σωστά – να βρίσκεται σε πανικό.
Σε υπουργείο Εξωτερικών και Μέγαρο Μαξίμου είναι περισσότερο από σαφές πως οι σχέσεις Τουρκίας – Αιγύπτου δεν μπορούν να μείνουν παγωμένες επ’ αόριστο. Οι λόγοι και οι παράγοντες που αργά ή γρήγορα θα επιβάλλουν με τον τρόπο τους την εξομάλυνση είναι πολλοί. Τόσο οικονομικοί όσο και γεωπολιτικοί.
Αυτά που χωρίζουν επίσης Αίγυπτο και Τουρκία είναι εξαιρετικά σημαντικά και ακόμα και σε μία διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων δεν μπορεί κανείς να τα παραβλέψει. Με τις σχέσεις Ερντογάν – Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αλλά και το ρόλο της Άγκυρας στη Λιβύη και την προσπάθεια μετατροπής της χώρας σε προτεκτοράτο της Τουρκίας να μην περνούν απαρατήρητα από το Κάιρο αφού αφορούν ζωτικά συμφέροντα της κυβέρνησης του.
Την ίδια στιγμή η Αίγυπτος με το βλέμμα και στην ΕΕ έχει επιλέξει να προχωρήσει σε μία στρατηγικού χαρακτήρα σχέση με την Ελλάδα. Άλλωστε η απόφαση του Καΐρου να υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών το 2020 με την Αθήνα, εν μέσω της κρίσης του Ορούτς Ρέις και ενώ Ελλάδα και Τουρκία ήταν μία ανάσα από το «θερμό επεισόδιο», είναι αυτή που «έκοψε» στη μέση το τουρκολιβυκό μνημόνιο του 2019. Με τη συνεργασία να επαναβεβαιώνεται με τη νέα συμφωνία έρευνας και διάσωσης, Ελλάδας – Αιγύπτου.
Ο Σούκρι είναι ο ΥΠΕΞ ο οποίος κάλεσε ευθέως ΟΗΕ και ΕΕ να αναλάβουν δράση απέναντι στην κυβέρνηση της Τρίπολης, απαιτώντας να οδηγηθεί η Λιβύη σε εκλογές για την ανάδειξη μίας κυβέρνησης που θα εκπροσωπεί το σύνολο της χώρας. Απαλλαγμένη από ξένους κηδεμόνες.
Με την Αθήνα να βρίσκει στον Κάιρο τον μεσολαβητή που χρειάζεται προκειμένου να μην χάνεται η φωνή της στα διεθνή τραπέζια που στρώνονται για την Λιβύη και εξακολουθεί να είναι αποκλεισμένη.
Στελέχη του ΥΠΕΞ επαναλαμβάνουν – όπως έκαναν και στο παρελθόν στην περίπτωση της επαναπροσέγγισης Ισραήλ – Τουρκίας – ότι είναι λάθος να προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τις συμμαχίες της Ελλάδας μέσα από τις σχέσεις των χωρών αυτών με την Άγκυρα.
Υποστηρίζουν δε ότι οι σχέσεις της Αθήνας δεν βασίζονται στις μη σχέσεις των εν λόγω χωρών με την Άγκυρα και σημειώνουν τις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί, τις συνέργειες και την πολιτική που ακολουθεί η Ελλάδα στην περιοχή ως παράγοντας σταθερότητας.
Και τα συμφέροντα
Όπως σημειώνουν έμπειροι διπλωμάτες δε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη διπλωματία σημασία για την ισχύ των δεσμών μεταξύ των κρατών και τις συνεργασίες τους έχουν τα κοινά συμφέροντα που αναπτύσσουν.
Την ίδια στιγμή η φιλολογία που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα γύρω από τη χειραψία Ερντογάν – Σίσι αποτυπώθηκε με δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο, όπως αυτό της Χουριέτ. Δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για έναν οδικό χάρτη όσον αφορά τις σχέσεις Αιγύπτου – Τουρκίας και την εξομάλυνση τους, με σημείωση ότι θα μειωθεί η επιρροή της Αθήνας.
Με μοναδικό κανόνα στις διπλωματικές σχέσεις να παραμένει πως τα κράτη δεν έχουν διαρκείς φιλίες ή διαρκείς έχθρες, παρά μόνο διαρκή συμφέροντα.
Οι Γλύξμπουργκ επέλεξαν για επίθετο το «De Grece», το οποίο παραπέμπει σε αξίωμα και δείχνει την εμμονή τους με τον τίτλο, τον οποίο ο ελληνικός λαός τους αφαίρεσε με το δημοψήφισμα του 1974.
Ζούμε σε μια εποχή με γρήγορους και έντονους ρυθμούς, που πολλά πράγματα μπορούν να φέρουν την καθημερινότητά μας άνω κάτω. Για αυτό ο αυτοέλεγχος είναι σημαντικός.
