Γκισλέιν Μάξγουελ: «Σου αρέσει το λεσβιακό σεξ; Αν σου αρέσει, κάνω πάρτι την επόμενη εβδομάδα»

«Το τηλέφωνο χτύπησε ένα απόγευμα. Ήταν η δεκαετία του 1990 και ο καλών ήταν ένας βοηθός της Γκισλέιν Μάξγουελ, ο οποίος αν και δεν ήταν φίλος, ήταν γνωστός μου. Η Γκισλέιν μου είπαν, ήθελε να μάθει αν θα δειπνούσα σε ένα εστιατόριο του Λονδίνου με τον Ντόλαντ Τραμπ.

Μη θέλοντας να απαντήσω ρώτησα ποιος άλλος θα ήταν παρών. «Εσείς και μερικά άλλα κορίτσια» λέει η Πατρονέλα Γουάιτ και συνεχίζει.

«Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που με παρακινούσε η κυρία Μάξγουελ. Λίγο καιρό πριν, η Γκισλέιν είχε προσκαλέσει μια φίλη και εμένα στη σουίτα του ξενοδοχείου του Μπιλ Κλίντον. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ είχε επισκεφθεί την Αγγλία μόνος του και του έλειπε η γυναικεία παρέα.

»Απέρριψα και τις δύο προσκλήσεις, αλλά θα ήταν ανακριβές να πω ότι εξεπλάγην. Από όλες τις γυναίκες που έχω γνωρίσει, η Γκισλέιν Μάξγουελ ήταν η πιο θρασύτατη σεξουαλικά. Και όπως αποκαλύπτει ένα ντοκιμαντέρ του Netflix για την πτώση της, η όρεξή της δεν είχε όρια.

»Συνάντησα για πρώτη φορά τη Γκισλέιν σε ένα μοντέρνο ιταλικό εστιατόριο στο Knightsbridge τη δεκαετία του 1980. Ήταν έξι χρόνια μεγαλύτερη από μένα (ήμουν 17 τότε) και γύρω της είχε αυλή από ομάδα ανθρώπων.

»Έτρωγα σπαγγέτι σε μια εσοχή, όταν ένας από τους άνδρες στο τραπέζι της, που με γνώριζε, έγνεψε προς το μέρος μου.

Έκανε μια εισαγωγή στην Γκισλέιν, η οποία είπε: «Ω, έχω ακούσει για σένα». Τα μάτια της έτρεξαν πάνω-κάτω στη φιγούρα μου με ένα βλέμμα που ήταν κολακευτικό.

Άπλωσε το χέρι της και άγγιξε το χέρι μου, και ήταν σαν να είχε γίνει μια μεταβίβαση δύναμης. Ένιωθα παράξενα υποχρεωμένη να την ευχαριστήσω, γιατί υπήρχε κάτι σκοτεινό στη μαγεία της».

• Διαβάστε επίσης: Γκισλέιν Μάξγουελ: Κλίκα ισχυρών κρατουμένων προστατεύει στη φυλακή την μαστροπό του Επστάιν

Ελκυστική με ευρωπαϊκό αέρα

«Μετά από λίγο, η Γκισλέιν στράφηκε προς τον άνδρα στα αριστερά της. Άρχισε να γλείφει τον λοβό του αυτιού του. Αναρωτήθηκα αν αυτό γινόταν προς όφελός μου. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η παράξενη δημόσια επιδειξιμανία μου έδωσε την ευκαιρία να την εξετάσω με τη σειρά μου.

»Ήταν ελκυστική με ευρωπαϊκό τρόπο: μαυρισμένη, ψηλή και αθλητική. Ήταν ντυμένη με μια κοντή φούστα και ένα ενισχυμένο σακάκι του είδους που ήταν δημοφιλές τη δεκαετία του 1980. Τα σκούρα μαλλιά της είχαν χωρίστρα στη μέση και ήταν κομμένα σε κύματα, που θύμιζαν τα φτερά ενός πουλιού. Το άρωμά της ήταν έντονο και παράξενα αρρενωπό.

»Εκείνη την εποχή, σε αυτό που αποκαλούσαν «κοινωνία» του Λονδίνου, ήταν αδύνατο να μην ξέρει κανείς την Γκισλέιν. Η λατρεμένη κόρη του μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης Ρόμπερτ Μάξγουελ και απόφοιτος της Οξφόρδης, ήταν στην αδιαμφισβήτητη αφρόκρεμα της πόλης.

Την καλούσαν στα καλύτερα πάρτι και είχε φτιάξει ένα κλαμπ που λεγόταν Kit Kat, το οποίο ήταν για τα It Girls με διάνοια. Εμφανιζόταν τακτικά στις κουτσομπολίστικες στήλες και σε μοντέρνα νυχτερινά κέντρα όπως το Tramp και το Annabel’s.

»Πλέον, βέβαια, το όνομά της είναι συνώνυμο του κακού, αφού καταδικάστηκε για τη σεξουαλική διακίνηση ανήλικων κοριτσιών στον πρώην φίλο της Τζέφρι Επστάιν και σε μια σειρά ισχυρών ανδρών. Εκτίει ποινή κάθειρξης 20 ετών και θα είναι γύρω στα 70 όταν αποφυλακιστεί.

»Ίσως η ιστορία της δεν θα έπρεπε να έχει τελειώσει έτσι. Αλλά ανατρέχοντας στις συναντήσεις μου μαζί της, τις οποίες αφηγούμαι στο νέο ντοκιμαντέρ Ghislaine Maxwell: Filthy Rich, υπήρχαν στάδια στο δρόμο προς την άθλια κατάληξή της.

Ένα ντοκιμαντέρ του Netflix η ζωή της

«Σας λένε ότι τα αρπακτικά είναι οι γέροι στα σοκάκια» ξεκινά το τρέιλερ της σειράς. «Δεν σας λένε ότι ένας φίλος, μια κοσμική προσωπικότητα, μια γυναίκα μπορεί να είναι επίσης αρπακτικό». Πόσο αλήθεια.

«Ένα χρόνο μετά την πρώτη μας συνάντηση, την ξαναείδα, σε ένα καλοκαιρινό πάρτι που διοργάνωσε ένας κοινός γνωστός. ‘Έχεις κάνει ποτέ λεσβιακό σεξ;’ με ρώτησε με μια χαλαρότητα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι όταν μιλούν για τον καιρό» συνεχίζει η Πετρονέλα Γουάι.

«Της άρεσε να σοκάρει, και αναρωτήθηκα αν ήταν σοβαρή η ερώτηση ή αν με πείραζε. Τα σκούρα μάτια της με κοίταζαν με υποψίες. «Γιατί αν το κάνεις, θα κάνω ένα πάρτι την επόμενη εβδομάδα’.

»Η Γκισλέιν είχε πολλούς φίλους, ωστόσο η γοητεία της ήταν ανδρόγυνη. Μήπως προτιμούσε τις γυναίκες από τους άντρες; Τώρα που το ξανασκέφτομαι, νομίζω ότι μάλλον όχι, αλλά δεν ήθελα να το μάθω.

»Λόγω της επιτακτικής σφραγίδας του προσώπου της, μου πήρε λίγο χρόνο να βρω το κουράγιο να αρνηθώ. Όταν το έκανα, σήκωσε τους ώμους και έστρεψε την προσοχή της σε έναν γνωστό εκδότη.

»Μετά από αυτό, τη συναντούσα αρκετά συχνά, σε δείπνα, παρουσιάσεις βιβλίων και νυχτερινά κέντρα. Η ζωντάνια της εξασφάλιζε ότι πάντα υπήρχε πλήθος κόσμου γύρω της. Δεν είχε καμία συστολή και φαινόταν μονίμως σίγουρη για τον εαυτό της. Σε ένα πάρτι που διοργάνωσε ένας μεγιστάνας, προσπάθησε να με πείσει να τραγουδήσω. Καθώς έψαχνα μέρος να κρυφτώ έκανε μια δημόσια ανακοίνωση για την «επικείμενη εμφάνισή μου».

»Δεν υπήρχε τίποτε άλλο από το να τρέξω να φύγω από το σπίτι σαν ελάφι που τρέχει να ξεφύγει από τον κυνηγό.

»Όπως και ο πατέρας της, πολλά πράγματα στην Γκισλέιν έκρυβαν κάτι αρπακτικό, όπως θα ανακάλυπτα σχεδόν μια δεκαετία αργότερα.

»Αυτή τη φορά το σκηνικό ήταν η Νέα Υόρκη, όπου είχε μετακομίσει μετά το θάνατο του πατέρα της. Ήταν ένα από εκείνα τα κοκτέιλ πάρτι όπου όλοι προσποιούνται ότι συμπαθούν ο ένας τον άλλον. Η Γκισλέιν είχε αλλάξει. Τα μαλλιά της είχαν κοπεί σε ένα σκληρό κοντό και τα δόντια της είχαν ασπρίσει.

»Είχε χάσει λίγη από τη φυσική της ζωντάνια και φαινόταν να παίζει έναν ρόλο. Είχα ακούσει ότι έβγαινε με έναν πλούσιο χρηματοδότη, τον Τζέφρι Επστάιν. Είχε πάντα τον τρόμο να είναι απλά άνετη. Ήταν πολύ κοντά στη φτώχεια.

Μετά τη στιγμή της αμοιβαίας αναγνώρισης, γέλασε λίγο πιο δυνατά. Τη ρώτησα πώς ήταν, αλλά δεν απάντησε. Αντ’ αυτού, περικύκλωσε τον καρπό μου και πέρασε τα δάχτυλά της από πάνω του με περίεργες κινήσεις.

Τι κάνεις; ρώτησα νευρικά.

Σου δείχνω πώς να κάνεις στοματικό σεξ.

Γιατί; ρώτησα ανόητα.

Σήκωσε τα φρύδια της. ‘Δεν θέλεις να ευχαριστείς τους άντρες;’ απάντησε, σαν να επρόκειτο για μια βιώσιμη καριέρα.

‘Αναρωτιέμαι αν θα άρεσες στον φίλο μου τον Τζέφρι;’ πρόσθεσε. Στη συνέχεια, το πρόσωπό της έσκασε σε ένα χαμόγελο: «Όχι, είσαι λίγο μεγάλη». Καθώς ήμουν μόλις 28 ετών τότε, αυτό ήταν ανακούφιση και προσβολή.

»Απομακρύνθηκα, και καθώς το έκανα, κάποια από τα νεότερα κορίτσια που ήταν παρόντα ήρθαν μπροστά για να επωφεληθούν από το σεξουαλικό masterclass της Γκισλέιν.

Τα πάρτι των οργίων

«Μου πέρασε από το μυαλό ότι ήταν περίεργο να κάνω κάτι τέτοιο σε ένα κομψό πάρτι με ποτά στο Μανχάταν. Αλλά η Γκισλέιν φαινόταν πάντα να στρατολογεί γυναίκες στην αυλή της, ή να το προσπαθεί, και ποτέ δεν επέτρεπε αρνήσεις στη συμπεριφορά της.

»Με αυτή την έννοια, έμοιαζε πολύ με τον πατέρα της. Πράγματι, αν κάποιος ήταν ο πρώτος της συνεργός, αυτός ήταν.

»Γνώρισα τον Ρόμπερτ Μάξγουελ περίπου την εποχή που είχα συστηθεί στην Γκισλέιν. Ο πατέρας μου, ο πολιτικός και συγγραφέας Γούντροου Γουάιτ, και τον είχε προσκαλέσει σε ένα δείπνο στο σπίτι μας. Ο Μάξγουελ ήταν τότε ο ιδιοκτήτης των εφημερίδων του ομίλου Mirror και σπάνια βρισκόταν εκτός των πρωτοσέλιδων.

»Η μητέρα μου, η οποία ήταν από την Ουγγαρία, ήθελε να τον γνωρίσει επειδή είχε γεννηθεί σε ένα τμήμα της Τσεχοσλοβακίας που κάποτε ανήκε στην Ουγγαρία.

»Ένας πολύ ψηλός, παχύσαρκος άνδρας, είχε διαπεραστικά μάτια, χλωμό δέρμα και χαρακτηριστικά που κάποτε θα μπορούσαν να είναι όμορφα.

»Ο Μάξγουελ προφανώς προσπαθούσε να μοιάζει και να συμπεριφέρεται σαν Άγγλος τζέντλεμαν, αλλά δεν τα κατάφερνε. Το ντύσιμό του ήταν πολύ επιδεικτικό. Τα τεράστια πόδια του ήταν στρυμωγμένα μέσα σε μονογραμμένα βελούδινα παπούτσια.

»Ήταν μια κρύα νύχτα, αλλά ίδρωνε πολύ. Έσκυψε να φιλήσει το χέρι μου, ρουφώντας τις αρθρώσεις των δαχτύλων μου σαν να έπαιρνε δηλητήριο από δάγκωμα φιδιού. Μετά γύρισε προς τη μητέρα μου και είπε: «Τι όμορφη κόρη που έχεις».

«Κι εγώ έχω μια όμορφη κόρη», πρόσθεσε φουσκώνοντας. «Είναι ακριβώς σαν εμένα».

Πατέρας και κόρη

«Η Γκισλέιν μιλούσε συχνά για τον πατέρα της, και πολύ ευλαβικά, σαν να ήταν ένας συνδυασμός μεταξύ του Σωκράτη, του Cary Grant και του Ιησού Χριστού. Αυτό συνέβαινε σε μια εποχή που το άστρο του είχε αρχίσει να φθίνει. Συχνά αναρωτιόμουν αν η σχεδόν παθολογική επιθυμία της να ευχαριστεί τους άνδρες προερχόταν από την ηρωολατρεία της προς αυτόν.

»Νομίζω ότι ήταν ο θάνατός του που έστειλε την Γκισλέιν με ορμή πάνω σε έναν άντρα σαν τον Επστάιν.

»Ήταν τον Νοέμβριο του 1991 όταν διάβασα για τον θάνατο του ατιμασμένου μεγιστάνα. Το πτώμα του είχε βρεθεί στα Κανάρια Νησιά, να επιπλέει κοντά στο γιοτ που είχε δώσει το όνομα του αγαπημένου του παιδιού, της Lady Ghislaine. Μέχρι τότε, όλοι γνώριζαν ότι είχε κλέψει από το ταμείο της Mirror Group. Οι περισσότεροι από εμάς υποθέσαμε ότι ο θάνατός του ήταν ατύχημα – η καρδιά του είχε πρόβλημα – ή ότι είχε αυτοκτονήσει.

»Η Γκισλέιν ωστόσο, ήταν πεπεισμένη ότι είχε δολοφονηθεί.

»Δεν νομίζω ότι μπορούσε να δεχτεί ότι ο άνθρωπος που λάτρευε ήταν ένας κοινός κλέφτης που πέθανε με θλιβερό αλλά άδοξο θάνατο, με τη φήμη του να έχει χαθεί μαζί με το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του.

»Ωστόσο, η αγάπη της για τον πατέρα της φαινόταν διεστραμμένη. Μετά το θάνατό του, οι άνθρωποι άρχισαν να μου μιλούν για το πόσο άσχημα είχε φερθεί σε όλα τα παιδιά του, συμπεριλαμβανομένης της Γκισλέιν. Όπως γνωρίζουμε τώρα, είχε ανεξέλεγκτη ιδιοσυγκρασία και την είχε κακοποιήσει τόσο λεκτικά όσο και σωματικά.

»»Ο Μάξγουελ τρομοκρατούσε τη γυναίκα του και όλα τα παιδιά», μου είπαν. ‘Η Γκισλέιν ήταν η μόνη που ήξερε πώς να τον αποφεύγει, αλλά ακόμα κι έτσι, γινόταν ο στόχος των άγριων εκρήξεών του’.

»Εκ των υστέρων, είναι διδακτικό να σημειωθεί ότι ενθάρρυνε επίσης την κόρη του να υποτιμά τα μέλη του δικού της φύλου. Ακάθεκτος στην πεποίθησή του ότι οι γυναίκες ήταν απλά σκεύη για την ανδρική ευχαρίστηση, παραπονέθηκε κάποτε στον πατέρα μου: «Μακάρι η κόρη μου να ήταν αγόρι. Τότε θα μπορούσε να αναλάβει την επιχείρηση».

»Όταν ο πατέρας μου διαμαρτυρήθηκε ότι οι γυναίκες όχι μόνο διοικούσαν επιχειρήσεις αλλά γίνονταν και πρωθυπουργοί, ο Μάξγουελ το απέρριψε ως παρέκκλιση. «Όχι, η λειτουργία της γυναίκας είναι να ευχαριστεί τους άνδρες. Το καλύτερο για την Γκισλέιν θα ήταν ο γάμος με έναν πλούσιο άνδρα»».

Ο δεσμός της με τον Τζέφρι Επστάιν της θύμισε τον πατέρα της

«Έχω τις αμφιβολίες μου για μια τέτοια ψυχολογία. Ποτέ δεν είχε αναζητήσει πατρικές φιγούρες και η έλξη μεταξύ τους φαινόταν γνήσια και εξίσου ισορροπημένη.

»Οι άνθρωποι είπαν ότι ο Επστάιν «την έκανε να αισθάνεται συναισθηματικά ασφαλής». Φρόντιζε επίσης τον τρόπο ζωής της με ρούχα σχεδιαστών, ιδιωτικά τζετ και ακίνητα. Σε αντάλλαγμα, εκείνη άνοιγε τα καρνέ επαφών της και κανόνιζε πράγματα γι’ αυτόν. Κανείς δεν ήξερε ακριβώς ποια ήταν αυτά τα πράγματα, αλλά ακόμη και τότε ο Επστάιν είχε μια φήμη όσον αφορά τις νεαρές γυναίκες.

»Δεν αμφιβάλλω για τα βάσανα και τη δυστυχία που προκάλεσε στη συνέχεια η Γκισλέιν. Αλλά είναι διδακτικό να θυμηθούμε τα κοινωνικά ήθη εκείνης της εποχής. Ήταν πριν από την αφύπνιση και πριν από το MeToo- ένα είδος πολιτιστικής αιχμής. Η δεκαετία του 1990 ήταν χρόνια συνεχούς υπερβολής, πλούσιων πάρτι και λανθάνοντος σεξισμού. Το Λονδίνο ήταν ένα πανηγύρι.

»Οι πλούσιοι έδιναν χορούς σε νοικιασμένα αρχοντικά, σε αίθουσες χορού ξενοδοχείων… Υπήρχαν τραπέζια γεμάτα χαβιάρι και παγωμένη σαμπάνια. Συγκροτήματα τζαζ έρχονταν αεροπορικώς από τη Νέα Ορλεάνη και τραγουδιστές της όπερας προσλαμβάνονταν για ιδιωτικές παραστάσεις.

»Και μετά υπήρχαν και τα κορίτσια. Ξανθές και μελαχρινές, πάνω απ’ όλα, νεαρές κοπέλες.

»Αν ένα έφηβο μοντέλο εξαφανιζόταν με έναν παντρεμένο, μεσήλικα μεγιστάνα, κανείς δεν έκανε ερωτήσεις. Συχνά, σε έβαζαν δίπλα σε αυτούς τους άντρες στο δείπνο και περνούσες το βράδυ χτυπώντας τα χέρια τους από τους μηρούς σου. Αυτού του είδους η συμπεριφορά ήταν σχεδόν φυσιολογική.

»Αν οι Αγγλίδες με καλές διασυνδέσεις και «καλή ανατροφή» θεωρούνταν ελεύθερο παιχνίδι, οι φτωχές, ανώνυμες Αμερικανίδες έφηβες ήταν ακόμη περισσότερο. Με δεδομένο το υπόβαθρο και τις αμφίβολες αξίες της Γκισλέιν, τα κορίτσια που προμήθευε για τον Επστάιν θα θεωρούνταν από την ίδια προνομιούχα.

»»Η Γκισλέιν δεν έχει καμία αυτογνωσία και καμία ηθική πυξίδα» παρατήρησα κάποτε σε κάποιον που τη γνώριζε καλά. Το άτομο συμφώνησε: «Το πρόβλημα είναι ότι ποτέ δεν σκέφτεται ότι ενεργεί ανάρμοστα». Αυτό, ίσως, είναι η θλιβερή ουσία όλων αυτών.

»Πάντα αναρωτιόμουν γιατί η Γκισλέιν Μάξγουελ παρέμεινε στις ΗΠΑ μετά την αποκάλυψη του ρόλου της στην προμήθεια νεαρών γυναικών. Αντί να διαφύγει στην Ευρώπη, συνελήφθη από πράκτορες του FBI σε ένα νοικιασμένο ράντσο στο Νιου Χάμσαϊρ. Η απάντηση είναι ότι δεν πίστευε ότι είχε κάνει κάτι κακό.

»Στο μυαλό της, διαστρεβλωμένο από τον πατέρα της, την κοινωνία στην οποία ζούσε και τη δική της διφορούμενη ηθική, τα άτυχα κορίτσια που σύστησε στον Επστάιν δεν ήταν καθόλου «θύματα».

»Είναι χαρακτηριστικό ότι ο δικαστής που την καταδίκασε είπε ότι η Γκισλέιν δεν έδειξε καμία μεταμέλεια.

»Αυτοί που είναι πεπεισμένοι για την αθωότητά τους δεν το κάνουν ποτέ».

Η Πετρονέλα Γουάιτ είναι σύμβουλος στο ντοκιμαντέρ του Netflix Ghislaine Maxwell: Filthy Rich και πρώην φίλη του Μπόρις Τζόνσον