Πάνε χρόνια που για τον Ταχυδρόμο έκανα ένα ρεπορτάζ για τους ντελιβεράδες. Είχαν τότε πρωτοφτιάξει το σωματείο τους, «καμπαλέρος» αρχικά τους λέγαμε ή λέγονταν πριν γίνουν ή και παράλληλα Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου. Τότε τους ακολουθήσαμε για κάποιες μέρες με τον αείμνηστο φωτορεπόρτερ Μιχάλη Σουρλή.

Πήραμε κάποιες μαρτυρίες. Αντίξοες συνθήκες, πίεση εργοδοτική, πίεση από τον πελάτη. Τα ξέρετε, τα φαντάζεστε. Η συζήτηση για τον κλάδο, αναζωπυρώθηκε στην πανδημία. Νέες πλατφόρμες στην Ελλάδα, e-food και wolt, διαμόρφωναν μια νέα εικόνα για τους εργαζόμενους.

Ο πυρήνας ίδιος. Μια απίστευτα δύσκολη εργασία. Η εικόνα ενός εξ αυτών να παλεύει με την βροχή και την πλημμύρα, κυκλοφορεί ακόμη στο Ίντερνετ.

Μεγάλη η συμβολή πια και του ΠΑΜΕ στα δικαιώματά τους. Μαζί με τους αγώνες του. Ό, τι πιο φρέσκο στην νέα βάρδια εργαζομένων. Γιατί όμως τα γράφω όλα αυτά; Σήμερα, χθες έβρεχε. Προχθές μπήκαμε επίσημα στον χειμώνα. Μουντιάλ έχουμε.

Οι διανομές επεκτάθηκαν αφού ο 40άρης θέλει τον καφέ του στο σπίτι από αλυσίδες ή μαγαζιά. Μαζί μεταβλήθηκε και το ηλικιακό των διανομένων, εργαζομένων, ντελιβεράδων λόγω ανεργίας και δυσκολιών. Όλο και περισσότερο οι άνδρες, λίγες οι γυναίκες, που ανεβαίνουν απ’ το ασανσέρ της πολυκατοικίας σου, που σου φέρνουν σουβλάκια, βιβλία, πίτσα, καφέ, είναι πενηντάρηδες.

Αν τους ρωτήσετε και συχνά με πτυχίο. Η κοινωνία έχει εξατομικευθεί πολύ και ένα μέρος του Πολιτισμού, της Εργασίας, της οκιακής ψυχαγωγίας εξελίσσεται στο σπίτι. Αυτό σημαίνει πως η δική τους εργασία πρέπει να προστατευθεί περισσότερο. Και αυτό αφορά και τον πελάτη. Να περιοριστεί η απάντηση του αφεντικού- προϊσταμένου «Έχει φύγει το παιδί» στην ερώτηση του πελάτη «γιατί αργεί η παραγγελία;». Ας αργήσει.

Υ.Γ. Το «Έχει φύγει το παιδί» είναι και ένα θαυμάσιο τραγούδι για το θέμα των διανομέων του Θέμη Σκανδάμη. Αναζητήστε το. Στον αμανέ η Αυγερινή Γάτση.

Headlines