Την πόρτα της μετεκλογικής συνεργασίας με την άκρα δεξιά κλείνει, χωρίς κανένα περιθώριο παρερμηνείας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το έκανε, τελευταία, από το Λονδίνο. Και ανοίγει μια άλλη πόρτα, εκείνη της αξιοποίησης – συμμετοχής στελεχών από άλλους πολιτικούς χώρους σε «μονοκομματική» (γαλάζια δηλαδή) κυβέρνηση.

Ο στρατηγικός στόχος της ΝΔ για αυτοδυναμία στις επικείμενες εθνικές κάλπες και ο στρατηγικός προσανατολισμός του πρωθυπουργού στο πολιτικό Κέντρο είναι αυτά που επιβάλλουν το… άνοιξε – κλείσε στις δύο πόρτες.  

Διαβάστε επίσης: Η «απάντηση» Μητσοτάκη στις ερωτήσεις Τσίπρα

Το ραντάρ της προσοχής του Μαξίμου στρέφεται καιρό τώρα προς τα δεξιά της ΝΔ. Η κινητικότητα των κομμάτων που βρίσκονται στη συγκεκριμένη περιοχή, όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις, κάθε άλλο παρά περνά απαρατήρητη από το πρωθυπουργικό επιτελείο. Ίσα ίσα δείχνουν να αυξάνονται και προσωπικά από τον Μητσοτάκη οι κινήσεις και τα μηνύματα, που θα μπορούσαν να αποδυναμώσουν τους σχηματισμούς στο χώρο δεξιά και άκρα δεξιά της ΝΔ.  

 Βελόπουλος, Κασιδιάρης, Μπογδάνος 

Ταυτόχρονα με τις δηλώσεις αυτοπεποίθησης του Μητσοτάκη ότι η κεντροδεξιά παράταξή του μπορεί να εξασφαλίσει το 37%-38% (του σχηματισμού κυβέρνησης) στις δεύτερες εκλογές, εξετάζεται προσεκτικά η δυναμική (και οι αυξομειώσεις που αποτυπώνονται σε κρυφές και φανερές δημοσκοπήσεις) στα κόμματα του Κυριάκου Βελόπουλου (Ελληνική Λύση), του έγκλειστου χρυσαυγίτη Ηλία Κασιδιάρη (Έλληνες για την Πατρίδα) και του διαγραφέντος από τη ΝΔ Κωνσταντίνου Μπογδάνου (Εθνική Συμφωνία).

Ο πρωθυπουργός εδώ και μήνες αποκλείει το σενάριο περί συγκυβέρνησης με τον Βελόπουλο, ο οποίος είναι σίγουρο ότι θα είναι στην επόμενη Βουλή, με τα σημερινά δεδομένα, όσο κι αν άλλα κυβερνητικά στελέχη έχουν εμφανιστεί λιγότερο… κάθετοι στην εξέταση ενός τέτοιου ενδεχομένου εφόσον χρειαζόταν.   

 Η πόλωση  

Κυρίαρχη επιλογή του Μητσοτάκη είναι ωστόσο να απευθύνεται σε κεντρώο κοινό (στο Κέντρο κερδίζονται οι εκλογές, όπως είναι το σκεπτικό του) καθώς και στους μετριοπαθείς ψηφοφόρους της ΝΔ – ακροατήρια, κοινώς, τα οποία δεν θα άκουγαν με μεγάλη ευχαρίστηση περί πιθανών προσεγγίσεων του Μητσοτάκη με τη δεξιά της ΝΔ ή με την άκρα δεξιά.

Με δεδομένο άλλωστε ότι επιδιώκεται πόλωση με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, στόχος της κυβέρνησης είναι στην πραγματικότητα να συμπιεστεί κυρίως η Ελληνική Λύση και να προβάλλεται έστω σε μερίδα ψηφοφόρων της ο κίνδυνος «επιστροφής» της Κουμουνδούρου, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο συνεργασίας του Μητσοτάκη με τον Βελόπουλο.   

Η σημασία των μικρών κομμάτων  

Εξάλλου η σημασία των μικρότερων κομμάτων (δεξιά και αριστερά) είναι καθοριστική για τον πήχη της αυτοδυναμίας. Συγκεκριμένα όσο αυξάνονται τα κόμματα που μένουν εκτός Βουλής, τόσο χαμηλώνει το μίνιμουμ εκλογικό ποσοστό για την επίτευξη αυτοδυναμίας.

Εξού και όσο πιο μακριά από το όριο του 3% για την είσοδο στη Βουλή θα καταγράφονται οι μικρότεροι σχηματισμοί δεξιά της ΝΔ, τόσο θα δυναμώνουν τα… ξεφυσήματα ανακούφισης στην Ηρώδου Αττικού.   

 Ο Γιάννης Μανιάτης και άλλοι εκτός των γαλάζιων τειχών 

 Όλα δείχνουν στο μεταξύ ότι θα μείνουν ως την τελευταία στιγμή τα μηνύματα Μητσοτάκη περί «μοκομματικής» πλην όχι «μονολιθικής» κυβέρνησης, υπό την έννοια ότι ο ίδιος δεν αφήνει στην άκρη τη λογική της διεύρυνσης (και) με πρόσωπα εκτός των νεοδημοκρατικών τειχών.

«Η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση που θα παίρνει γρήγορα αποφάσεις και έχω αποδείξει πως μονοκομματική κυβέρνηση δεν αποκλείει την συμμετοχή στελεχών από άλλους πολιτικούς χώρους», έλεγε ο ίδιος από το Λονδίνο. Και προ ημερών είχε επιλέξει να κάνει αναφορά προσωπικά στον πρώην υπουργό Γιάννη Μανιάτη για τη «σοβαρή δουλειά» που είχε κάνει επί της προηγούμενης κυβέρνησης «αλλά είχε μείνει στα χαρτιά».  

Headlines