Ο δρόμος για την αλλαγή ποδοσφαιρικής γενιάς

Την ίδια στιγμή που ο Κριστιάνο Ρονάλντο… αντέχει ακόμα να κάνει τη διαφορά στο γήπεδο και στο υψηλότερο επίπεδο, την ίδια ώρα που ο Λιονέλ Μέσι παίρνει από το χέρι την Αργεντινή και την οδηγεί, την ίδια ώρα που ένας over 30 ετών όπως ο Κασεμίρο… καθαρίζει για τη Βραζιλία, υπάρχουν και δύο ομάδες που η νέα τους γενιά δεν είναι η ίδια με εκείνες που μας είχαν εντυπωσιάσει.

Και εδώ φαίνεται τόσο η δύναμη της φανέλας, όσο και η ατομική αξία κάθε ποδοσφαιριστή. Το Βέλγιο και η Ουρουγουάη ήταν πάντα υπολογίσιμες δυνάμεις στο ποδόσφαιρο. Οι Ουρουγουανοί έχουν φτάσει στην κατάκτηση του τροπαίου δύο φορές, το Βέλγιο των τελευταίων ετών είναι μια ομάδα που έχει καταφέρει να εντυπωσιάσει: τρίτο στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας.

Ομως τα όσα είπε ο Κέβιν Ντε Μπρόινε στην πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στον «Guardian» μπορεί να ήταν έως και προσβλητικά για τους συμπαίκτες, αλλά είναι πέρα ως πέρα αληθινά. Αλλωστε σε αυτό το «είμαστε αρκετά μεγάλοι για να πάρουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο» έβαλε και τον εαυτό του μέσα.

Στο Βέλγιο ο μέσος όρος ηλικίας είναι υψηλός, το ίδιο και στην Ουρουγουάη. Και δεν αρκεί μόνο το… φρέσκο αίμα για να οδηγήσει την ομάδα σε μια μεγάλη επιτυχία. Ούτε οι παλιές φρουρές που κάποτε υπήρξαν τα μεγάλα αστέρια είναι της αξίας του Μέσι, του Κριστιάνο, ακόμα – ακόμα και του Λεβαντόφσκι, πάνω στον οποίο στηρίζεται η Πολωνία για πρόκριση.

Ισως ο δρόμος που δείχνει η Ισπανία να είναι εκείνος που πρέπει να δουν όλες οι εθνικές ομάδες στις μεταβάσεις τους από τη μία εποχή στην άλλη. Ενας δρόμος, όμως, που έχει δουλευτεί δεκαετίες ολόκληρες, που έχει μεγάλο αθλητικό υπόβαθρο και έναν ξεκάθαρο στόχο: όταν μια γενιά διαδέχεται μια άλλη είναι έτοιμη να κολυμπήσει απευθείας στα βαθιά.