Γιατί η ταινία «Love Actually» θυμίζει πάντα Χριστούγεννα – Η σύνδεσή του με το Brexit

Για κάποιους, το γλυκό ρομαντικό σινε-κολάζ του 2003 του Ρίτσαρντ Κέρτις είναι τόσο ιερό κομμάτι του χριστουγεννιάτικου κανόνα όσο το «It’s a Wonderful Life», το «A Christmas Story» ή το «Elf». Τα memes και οι TikTok αποδόσεις των εμβληματικών στιγμών της ταινίας αφθονούν. Το 2017, ένα 17λεπτο σίκουελ βοήθησε να συγκεντρωθούν εκατομμύρια για τον αγώνα της «Red Nose Day»- ένα χρόνο αργότερα, το «Love Actually Live» ξεκίνησε την ετήσια εορταστική του πορεία.

Πρόσφατα η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Νταϊάν Σόϊερ φιλοξένησε ένα αφιέρωμα με τίτλο «Το γέλιο και τα μυστικά του Love Actually 20 χρόνια μετά», στο οποίο ανακαλύψαμε, μεταξύ άλλων, ότι ο διαβόητα γκρινιάρης Χιου Γκραντ δεν ήθελε να κάνει το αξέχαστο χορευτικό νούμερο και ότι η επιλογή του Μπιλ Νάι ως γηραιού ροκά, του Μπίλι Μακ, ήταν ένα ευτυχές ατύχημα.

• Διαβάστε επίσης: Οι καλύτερες χριστουγεννιάτικες ταινίες όλων των εποχών

Δείτε το

Όλοι συμπαθούν το «Love Actually. Όλοι; Ε, όχι και όλοι!

«Για άλλους, ωστόσο, το “Love Actually” αντιπροσωπεύει όλα όσα δεν πάνε καλά με τα Χριστούγεννα, τον κινηματογράφο, τη Βρετανία και, πολύ πιθανόν, την ίδια την ανθρωπότητα» γράφει η Μαίρη ΜακΝαμάρα στους latimes.com και συνεχίζει: «Όλα αυτά τα χρόνια, οι γκρινιάρηδες κριτικοί έχουν εκφράσει απορία ή/και οργή για τη διαρκή δημοτικότητα της ταινίας. Την έχουν κατηγορήσει για τη λευκότητα του καστ της, την ακαταστασία της πλοκής της, τη ρηχότητα των χαρακτήρων της και το γεγονός ότι τόσες πολλές από τις σχέσεις αφορούν άνδρες με εξουσία και τις γυναίκες που εργάζονται γι’ αυτούς».

Το 2018, ο Στέφεν Μαρτς έγραψε ένα δοκίμιο που φαινόταν να κατηγορεί το «Love Actually» για το Brexit.

Μια τόσο έντονη και συχνά υπερβολική κριτική αποδεικνύει τη θέση της ταινίας στην ποπ κουλτούρα, η οποία είναι ακόμη πιο σημαντική από τους επαίνους -αν και οι έπαινοι γίνονται όλο και πιο έντονοι κάθε χρόνος που περνάει. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι μια ταινία που πήρε μόνο μέτριες έως κακές κριτικές όταν έκανε πρεμιέρα θα κατέληγε να συζητιέται μέχρι σήμερα και να γίνονται θεματικά αφιερώματα για αυτήν;

«Θυμάμαι να βλέπω το «Love Actually» σε δύο ραντεβού στο σινεμά, κυρίως επειδή ο σύζυγός μου παραδόθηκε στην κυριαρχία της πλειοψηφίας αν και δεν είναι μεγάλος οπαδός των ρομαντικών κομεντί και που, μέχρι το «A Very British Scandal», απέφευγε ενεργά οτιδήποτε με πρωταγωνιστή τον Χιου Γκραντ» γράφει η Μαίρη ΜακΝαμάρα στους latimes.com

«Δε θυμάμαι ακριβώς πότε το «Love Actually» εντάχθηκε επίσημα στον κανόνα των διακοπών, αλλά η δική μας οικογένεια είναι πλέον πιστή στην ταινία εδώ και χρόνια. Είναι η πρώτη ταινία που βλέπουμε εγώ και η μεγαλύτερη κόρη μου όταν επιτάσσουμε το σαλόνι για να τυλίξουμε τα χριστουγεννιάτικα δώρα- στη συνέχεια την ξαναβλέπουμε με την υπόλοιπη οικογένεια. Ενώ έριχνα μια ματιά στις πρώτες σκηνές γράφοντας αυτό το κείμενο, και οι δύο κόρες μου εξέφρασαν την αγανάκτησή τους: «Βλέπετε το «Love Actually» χωρίς εμάς;»» συνεχίζει η Μαίρη ΜακΝαμάρα.

Photo: YouTube

Χριστούγεννα χωρίς «Love Actually» γίνεται;

«Είτε μας αρέσει είτε όχι, το «Love Actually» έχει γίνει ένα απαραίτητο τελετουργικό των ημερών. Και όπως συμβαίνει με κάθε εποχιακό τελετουργικό, από τους διαγωνισμούς για άσχημο πουλόβερ μέχρι τις διαφωνίες για την κονσερβοποιημένη ή τη σπιτική σάλτσα βατόμουρου, η συναισθηματική του δύναμη έχει να κάνει τόσο με την προσωπική ή οικογενειακή ιστορία όσο και με την ίδια την ταινία.

»Η επαναλαμβανόμενη παρακολούθηση οποιασδήποτε ταινίας μπορεί να ανασύρει τα ελαττώματά της, ωστόσο. Ακόμα και μέσα στα πολύ ελαστικά όριά του, το «Love Actually» έχει μερικά προβλήματα. Τρεις από τις σπονδυλωτές ιστορίες του απεικονίζουν άνδρες να συνάπτουν σχέσεις με γυναίκες σε πολύ υποδεέστερες θέσεις (δύο γραμματείς και μια καθαρίστρια σπιτιού). Η μία, που αφορά έναν Βρετανό που ταξιδεύει στην Αμερική για να αναζητήσει σεξ επειδή οι Βρετανίδες είναι τόσο ψυχρές, παίζει σαν να είναι βγαλμένη από επιστολές της στήλης “Αγαπητό Penthouse», ενώ η ερμηνεία του Μπίλι Μπομπ Θόρντον ως νταής, σεξουαλικά αρπακτικός Αμερικανός πρόεδρος ισοδυναμεί με πράξη πολέμου» εξηγεί η Μαίρη ΜακΝαμάρα.

«Αλλά δεν έχει σημασία. Τουλάχιστον όχι στο σπίτι μας. Η ευρεία κατανόηση της ταινίας για την αγάπη σε όλες τις ένδοξα ατελείς μορφές της είναι ακριβώς αυτό που απαιτεί η εποχή» συμπληρώνει.

Photo: YouTube

Τα highlights που όσες φορές και να τα δεις μετράνε το ίδιο

Λονδίνο τα Χριστούγεννα. Το soundtrack. Κάθε σκηνή με τον άτακτο γέρο ροκ σταρ που παίζει ο Μπιλ Νάι. Ο πρωθυπουργικός χορός του Χιου Γκραντ. Ο χριστουγεννιάτικος αστακός. Η Έμμα Τόμσον που προσπαθεί να φτιάξει το κέφι του Λίαμ Νίσον. Η Έμμα Τόμσον που μιλάει με ευφράδεια για την Τζόνι Μίτσελ. Η Έμμα Τόμσον που καταρρέει μετά τη σκληρή αποκάλυψη της παραμονής των Χριστουγέννων. Η ομιλία της Έμμα Τόμσον «εσύ τι θα έκανες;». Εντάξει, κάθε σκηνή με την Έμμα Τόμσον.

Η Λόρα Λίνεϊ να λέει στον πληγωμένο αδελφό της ότι είναι «ελεύθερη σαν πουλί». Ο Άλαν Ρίκμαν που προσπαθεί να αγοράσει ένα χρυσό κολιέ ενώ ο Ρόουαν Άτκινσον τον δυσκολεύει. Η Κίρα Νάιτλι που φέρνει πίτες στον Άντριου Λίνκολν. Η εξαίσια γλώσσα του σώματος του Άντριου Λίνκολν όταν αποκαλύπτει ότι είναι ερωτευμένος με τον χαρακτήρα της Κίρα Νάιτλι -ξεχάστε την περίφημη σκηνή με τις πινακίδες- αυτό ίσως είναι το αγαπημένο μου σημείο.

Ο Λίαμ Νίσον στην κηδεία της γυναίκας του. Ο Κόλιν Φερθ που σκοντάφτει με τον αξιολάτρευτο μονόγλωσσο τρόπο του στην εκκολαπτόμενη σχέση του με την πορτογαλόφωνη Ορέλια της Λουτσία Μονίζ – ειδικά η σκηνή στην οποία πηδάει στη λίμνη και φρικάρει στα χέλια.

Η νεαρή Ολίβια Όλσον τραγουδάει το «All I Want for Christmas», οι αντικαταστάτες των πορνοστάρ Μάρτιν Φρίμαν και Τζοάνα Πέιτζ που διαμαρτύρονται για την κίνηση και ντρέπονται να ερωτευτούν, και, φυσικά, η διάσημη ατάκα του ΜακΚάτσεον «Where the f- is my f- coat?».

Photo: YouTube

Σε καμία λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες αλλά πάντα στην καρδιά μας

Η ταινία «Love Actually» δεν πρόκειται ποτέ να μπει σε καμία από τις 100 καλύτερες λίστες όλων των εποχών, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Όπως και οι ίδιες οι γιορτές, πολλές προσδοκίες δεν ικανοποιούνται αλλά παραβλέπουμε τις ατέλειες επειδή τα καλά κομμάτια μας συνδέονται με τις ευτυχισμένες στιγμές άλλων ετών.

«Δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί κάποιος να μισεί το «Love Actually», αλλά δεν καταλαβαίνω και πώς μπορεί κάποιος να φάει κέικ φρούτων ή να πιει eggnog. Τα πιο αγαπημένα εορταστικά τελετουργικά είναι σχεδόν πάντα μυστηριώδη για όσους δεν τα μοιράζονται» λέει η Μαίρη ΜακΝαμάρα και καταλήγει: «Οπότε οι haters του «Love Actually» μπορούν να φωνάζουν όσο θέλουν, αλλά εμείς οι υπόλοιποι θα γελάμε, θα κλαίμε, θα παραθέτουμε ατάκες και θα χορεύουμε σε κάθε μεγαλειώδη και γελοία στιγμή. Γιατί οι ιεροτελεστίες είναι σημαντικές και αυτή είναι μία από τις δικές μας. Και εγώ, τουλάχιστον, δεν πιστεύω ότι έχει καμία σχέση με το Brexit».

Photo: Wikimedia Commons

*Με στοιχεία από latimes.com