Ενα εντυπωσιακό Παγκόσμιο Κύπελλο

Δύο εβδομάδες Μουντιάλ στο Κατάρ, ίσως μια καλή ώρα για έναν πρώτο απολογισμό με θέα τους αγώνες των «16» που ακολουθούν και σίγουρα θα αποσπάσουν το ενδιαφέρον και θα πυροδοτήσουν συζητήσεις. Τι διοργάνωση παρακολουθούμε; Τι ματς βλέπουμε; Ποιο το επίπεδο του θεάματος;

Ερωτήσεις που έρχονται καθημερινά στα χείλη όλων και αξίζει να επιχειρηθεί μια (εντελώς προσωπική) προσέγγιση.

1. Το Κατάρ «αγόρασε» το Παγκόσμιο Κύπελλο. Δεν χωρά αμφιβολία. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας καταπατήθηκαν ανθρώπινα δικαιώματα, κόσμος διαμαρτυρήθηκε για τις συνθήκες εργασίας, τα βέλη πήγαν κατευθείαν στη χώρα αυτή που χωρίς καμιά ποδοσφαιρική ιστορία μπήκε στο μάτι πολλών.

2. Το ανωτέρω έχει τη μέγιστη σημασία του, αλλά δεν μπορεί να σχετίζεται με το θέαμα. Αυτό είναι υψηλού επιπέδου. Με ποδοσφαιριστές όχι στο τέλος της σεζόν και άρα κατάκοπους, με παίκτες που κατά το αρχικό κομμάτι των πρωταθλημάτων ή των ευρωπαϊκών διοργανώσεων ίσως και να σκέφτονταν το μεγάλο ραντεβού, οπότε τώρα εμφανίζονται διψασμένοι, πανέτοιμοι για δράση και με απίστευτη όρεξη. Είναι βέβαιο πως το εγχείρημα «δράση σε παγκόσμιο επίπεδο μέσα στον χειμώνα» μπορεί να μας απασχολήσει (και) στο μέλλον. Δίχως αυτό να σημαίνει πως δεν βγήκαν πολλοί από τον ρυθμό τους, χωρίς να συνεπάγεται πως πάντα το καλοκαίρι θα έχει τον πρώτο λόγο.

3. Η απόφαση να μετρά η καλύτερη διαφορά τερμάτων στον όμιλο όπως και η επίθεση, να έπεται ως κριτήριο το αποτέλεσμα μεταξύ ισόβαθμων ομάδων, μπορεί στην αρχή να ξενίζει ή να κάνει ορισμένους να μιλούν για αδικία, φέρνει όμως νέα δεδομένα. Παράδειγμα; Πριν από την έναρξη της τρίτης αγωνιστικής των ομίλων, 27 ομάδες έδιναν μάχη για μια θέση στον ήλιο των νοκάουτ αγώνων, πάει να πει είχαν βλέψεις για είσοδο στις «16». Και όχι μόνον αυτό. Παραδοσιακά και ένεκα της κατάστασης που είχε διαμορφωθεί, όσοι είχαν περάσει επέλεγαν είτε να κάνουν συντήρηση την τελευταία αγωνιστική είτε να βάλουν αναπληρωματικούς. Γιατί είχαν εξασφαλίσει τη θέση τους. Τώρα όμως, δεν γνώριζαν με ποιον θα διασταυρωθούν!

4. Η διαιτησία παραμένει ένα κομμάτι που φουντώνει τις αντιπαραθέσεις και τις κουβέντες. Στη Ρωσία, το VAR λειτούργησε μεν, αλλά ούτε το γνωρίζαμε ούτε μας… γνώριζε. Αυτό σημαίνει ότι εμφάνισε όλες τις παθογένειες που κουβαλά κάτι ολότελα νέο και απαιτείται χρόνος για να συνδυαστούν άριστα άνθρωποι και τεχνολογία. Τέσσερα χρόνια μετά, η σωστή χρήση του ηλεκτρονικού διαιτητή (πάντα στη φάση των ομίλων) είχε διορθώσει αδικίες, τα οφσάιντ «πιάνονταν» και δεν γκρίνιαζε κανείς, το εμφανές χέρι του αμυντικού της Ουρουγουάης στο ματς με την Πορτογαλία τιμωρήθηκε με τη σωστή ποινή (πέναλτι) έστω και σε δεύτερο χρόνο, ενώ οι αμυντικοί στα κόρνερ ή στις φάσεις στην περιοχή τους έδειχναν παραπάνω προσεκτικοί ή συγκεντρωμένοι. Κοντολογίς, οι πάντες έχουν προσαρμοστεί και η εξέλιξη βοηθά στις λιγότερες γκρίνιες.