Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν όμως ο Λουίς Σουάρες δεν σταματάει να προσφέρει συγκινήσεις στους θαυμαστές του.

Ένας εξ’ αυτών μάλιστα έγραψε και ένα γράμμα για τον Ουρουγουανό επιθετικό για όλα όσα του έχει προσφέρει ο πρώην επιθετικός της Μπαρτσελόνα κάνοντας μάλιστα αναφορά και στο πρόσφατο  κλάμα του 35χρονου επιθετικού όταν διαπίστωνε πως η χώρα του μένει εκτός Μουντιάλ.

Ο Σουάρες θέλησε να μοιραστεί  την συγκίνηση του για το γράμμα αυτό ενώ η επιστολή διαβάστηκε στο πρόγραμμα Peloteando στην Ουρουγουάη.

Έγραψε χαρακτηριστικά στο twitter ο στράικερ της «Σελέστε»: «Σε ευχαριστώ, Agustin. Με έκανες να δακρύσω»

Το συγκινητικό γράμμα:

«Σήμερα δεν κλαίω για την εθνική ομάδα, σήμερα κλαίω για σένα. Όποτε σε βλέπω να κλαις, μου είναι δύσκολο να συγκρατηθώ. Σε έχω δει να κλαις στις καλές στιγμές και στις όχι και τόσο καλές, εκεί σε συνόδευα πάντα από απόσταση, παραπονιέμαι για σένα, κλαίω για σένα. Μεγάλωσα και μεγάλωσα βλέποντάς σε. Δεν πρόκειται να αρνηθώ ότι όταν ήμουν παιδί η πρώτη φανέλα που είχα ήταν δική σου, τα γκολ μου στο γήπεδο ήταν πάντα δικά σου.

Αυτός είναι ο Λουίς, ένας τύπος που με έκανε να πιστέψω ότι το αδύνατο ήταν δυνατό, που με δίδαξε ότι το να πέφτω ξανά και ξανά επιτρέπεται, αλλά το να σηκώνομαι είναι απαραίτητο. Γιατί ναι, Λουίς, τα έκανες όλα. Τι μπορώ να ισχυριστώ;

Το 2010 μας έβαζες στα προημιτελικά με ένα αγωνιώδες γκολ όταν κανείς δεν μας έδινε ζωή. Τι μπορούν να ισχυριστούν; Ναι, χάρη στα ηρωικά σας χέρια, είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε έναν ημιτελικό Μουντιάλ μετά από 40 χρόνια. Τι μπορώ να μπω; αν ήδη στην ηλικία των έντεκα ήξερα τι ήταν να κερδίσεις ένα Κόπα Αμέρικα. Τι μπορώ να υποστηρίξω;

Αν στο Μουντιάλ του 2014 ανακάμψατε σε χρόνο ρεκόρ, αφήνοντας την υγεία σας στην άκρη μόνο και μόνο για να κάνετε χαρούμενα αυτά τα 3 εκατομμύρια που φώναζαν στα γκολ σου. Τι μπορώ να πω; αν άντεξες σαν πρωταθλητής να σε πετάξουν άδικα ως κλέφτη στα μάτια όλου του κόσμου. Τι στο… διάολο μπορώ να χρεώσω στον Λουίς; Ναι, χάρη σε σένα, η ελπίδα με την εθνική ομάδα ήταν πάντα ανέπαφη.

Σήμερα ήταν σίγουρα το τελευταίο σου παιχνίδι με την εθνική ομάδα και χωρίς αμφιβολία φεύγει μέρος της παιδικής μου ηλικίας, ο Λουίς φεύγει μαζί σου, γιατί οι περισσότερες από τις χαρούμενες αναμνήσεις μου αναμφίβολα ήταν όταν σε έβλεπα να παίζεις ποδόσφαιρο. Ίσως κάποιοι να νομίζουν ότι είμαι τρελός, και μπορεί να είμαι λίγο, αλλά το πάθος για το ποδόσφαιρο δεν διαπραγματεύεται με τίποτα.

Δεν υπάρχουν χρήματα ή πλούτος που να αξίζει περισσότερο από μια κραυγή για ένα παθιασμένο γκολ. Ξέρω ότι μια μέρα θα σε έχω μπροστά μου και θα μπορώ να σου πω πόσο χαρούμενο με έκανες φορώντας το ανοιχτό γαλάζιο, σου άξιζε ένας ακόμα χορός αλλά η μοίρα δεν το ήθελε. Τα λέμε σύντομα Pistolero, για άλλη μια φορά σήμερα σε συνοδεύω στα δάκρυά σου».

Headlines