«Παγκόσμια» αποκαλυπτήρια

Το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό Κύπελλο που διεξάγεται στο Κατάρ έφερε στο προσκήνιο ενδιαφέρουσες «αποκαλύψεις» που ενδεχομένως να αφυπνίσουν τις κοινωνίες της Δύσης. Ο τρόπος λειτουργίας μιας βαθιά και απόλυτα «ορθόδοξης» μουσουλμανικής κοινωνίας έδειξε πράγματα που πολλοί για χρόνια προσπαθούν να εξηγήσουν στους πληθυσμούς της Δύσης, αλλά συχνά μάταια. Πώς δηλαδή ο έμφυτος συντηρητισμός που επικρατεί στο κοινωνικό πλαίσιο μιας ισλαμικής κοινότητας δεν είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει και να διορθωθεί. Επειδή κατά κύριο λόγο οι συμπεριφορές αυτές προέρχονται από τη θρησκεία, που δεν είναι όμως χωρισμένη από την πολιτική.

Ο ισλαμικός νόμος (σαρία) που εκεί επικρατεί δεν είναι προϊόν κοινοβουλευτικών ή έστω καθαρά πολιτικών πρωτοβουλιών. Προέρχεται από τα ιερά κείμενα της μουσουλμανικής θρησκείας (Κοράνι και ιερές παραδόσεις – χαντίντ) που είναι αιώνια, υποχρεωτικά και αμετάβλητα. Αυτό ισχύει για κάθε μουσουλμάνο, όπου και αν βρίσκεται. Υπάρχει βέβαια, σύμφωνα με τις διδασκαλίες του προφήτη, η λεγόμενη «εξαπάτηση». Η δυνατότητα δηλ. κάθε πιστού να «δείχνει» για ένα διάστημα πως δεν ακολουθεί τους ιερούς κανόνες προκειμένου να μην κινδυνεύσει η ζωή του ή για να πετύχει τον στόχο της διείσδυσης σε μια κοινότητα απίστων – λ.χ. χριστιανών ή ινδουιστών.

Το Κατάρ επιμένει πως όλοι οφείλουμε να σεβαστούμε τις ιδιαιτερότητες και τις αξίες μιας άλλης ξένης κοινωνίας. Και έχει βέβαια απόλυτο δίκιο. Το ερώτημα είναι γιατί το ίδιο δεν θα πρέπει να ισχύει και για τους μουσουλμάνους που βρίσκονται ή έρχονται στη Δύση; Γιατί οι δυτικές κοινωνίες οφείλουν να σέβονται τις αξίες και τις ευαισθησίες των νεοεισερχόμενων μουσουλμάνων αλλάζοντας τις δικές τους αντιλήψεις, αρχές και νοοτροπίες, προσαρμοζόμενες στις συνήθειες των άρτι αφιχθέντων επισκεπτών τους; Οπως οι επισκέπτες του Κατάρ οφείλουν να συμπεριφέρονται με τρόπους που δεν ενοχλούν τους ντόπιους κατοίκους, δεν θα πρέπει αντίστοιχα και οι μουσουλμάνοι που έρχονται στη Δύση να προσαρμόζονται στις συνήθειες, αντιλήψεις και αξίες των χριστιανών κατοίκων της; Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Για ποιο λόγο θα πρέπει οι δυτικές κοινωνίες να αποδέχονται τις κελεμπίες και τα τσαντόρ, ενώ οι μουσουλμανικές ενδέχεται να προβούν σε συλλήψεις αν κάποιος πίνει μπίρα δημόσια ή μια γυναίκα κυκλοφορεί με μίνι ή με αποκαλυπτικά ρούχα;

Το μεγάλο ζήτημα είναι πως μακροπρόθεσμα είναι σχεδόν αδύνατη η προσαρμογή μιας μουσουλμανικής μειονότητας στη νοοτροπία και τις αξίες της χριστιανικής κοινωνίας στην οποία εισέρχεται. Διότι «Ισλάμ» σημαίνει «Υποταγή». Δεν έχει καμία σχέση με τη δημοκρατία που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία και που εμπεριέχει εννοιολογικά μέσα στην ύπαρξή της τη λογική της αμφισβήτησης και των συνεχών μεταβολών και αλλαγών. Για να υπάρξουν αλλαγές στη μουσουλμανική θρησκεία θα πρέπει να γραφούν νέα ιερά κείμενα. Από ποιον όμως; Οσοι διανοούμενοι το αποπειράθηκαν στον ισλαμικό κόσμο, έστω την αναθεώρηση της ερμηνείας τους, δεν βρίσκονται πια μαζί μας! Μιλάμε λοιπόν για ένα στατικό κοινωνικά και πολιτικά ιδεολογικό μόρφωμα που ενταφιάζει την πρόοδο και καθηλώνει τους ανθρώπους σε αντιλήψεις του παρελθόντος. Αυτές όμως δεν είναι οι αξίες της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα. Ούτε και πρόκειται, ελπίζω, ποτέ να γίνουν…