Τα πτώματα των εχθρών μυρίζουν πάντα πιο όμορφα

Πόνος σκληρός, έντονος, σαδιστικός. Τους θύμισε την αγωνία που είχαν βιώσει πριν από 44 χρόνια.

Ο Λούκα Μόντριτς διέκοψε απότομα τους χορούς των Βραζιλιάνων.

Τραυματισμένοι, ταπεινωμένοι, είχαν επενδύσει στην Ολλανδία κάθε ελπίδα τους να απαλυνθεί η αγωνία του αποκλεισμού.

Ηθελαν να δουν τους Οράνιε να υποβάλουν στον μεγάλο τους εχθρό, την Αργεντινή στο ίδιο μαρτύριο που έζησαν και οι ίδιοι λίγη ώρα νωρίτερα στα χέρια του Μόντριτς.

Και τότε βγήκε το φάντασμα του 1978.

Αργεντινή, Βιδέλα: Στις 16.45 η Βραζιλία υποδέχτηκε την Πολωνία. Τη νικά με 3-1 και είναι αγκαλιά με την πρόκριση στον τελικό. Μόνο μία νίκη της Αργεντινής με διαφορά τεσσάρων «καθαρών» γκολ επί του Περού θα της έκλεβε το εισιτήριο.

Στις 21.15 οι Γκαούτσος συντρίβουν με 6-0 το Περού σε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα παιχνίδια στην ιστορία του Μουντιάλ.
Στην κόντρα Αργεντινών και Βραζιλιάνων ισχύει ότι τα πτώματα του εχθρού μυρίζουν πάντα πιο όμορφα.

Στην αναζήτηση της Ιφιγένειας, οι φωνές του Νεϊμάρ προς τους συμπαίκτες του πριν από το γκολ των Κροατών που άνοιξε την κερκόπορτα του αποκλεισμού μοιάζουν με λόγια εισαγγελέα που αγορεύει στην έδρα: «Δεν χρειάζεται να ανέβετε ψηλά. Μείνετε εκεί που είστε.

Είναι 1-0. Εμειναν πέντε λεπτά. Τι ζητάτε; Γιατί πηγαίνετε μπροστά;».

Δικά του λόγια που θα τα ακούει σαν ηχώ στους εφιάλτες του.

Πάντα θα αναρωτιέται γιατί δεν τον άκουσαν οι συμπαίκτες του. Οι Αργεντίνοι τραγουδούν «Muchachos» στο ρυθμό του Μέσι γιορτάζοντας για τα δάκρυα του Νεϊμάρ που έφτασε στα γκολ τον Πελέ (77) αλλά δεν θα γίνει ποτέ Πελέ.