Ο Μέσι, ο Μόντριτς και όταν κάποιος σε προσέχει από ψηλά…

Το Αργεντινή-Ολλανδία του Lusail δεν ολοκληρώθηκε στη διαδικασία των πέναλτι. Είναι από εκείνα τα ματς που δεν θα τελειώσουν ποτέ. Που θα βγαίνουν από το συρτάρι και θα φυτρώνουν στο χορτάρι κάθε τέσσερα χρόνια όπου κυλά η μπάλα του Μουντιάλ.

Το ματς που άξιζε να έχει στην κασετίνα της καριέρας του στα Παγκόσμια Κύπελλα ο Λιονέλ Μέσι. Δεν του έτυχε στα 26 όπως του Ντιέγκο Μαραντόνα. Του έλαχε στα 35 αλλά δεν έχει καμία σημασία. Ευχαριστείς τον Θεό αν σε διαλέξει να σου συμβεί. Δεν του ζητάς τα ρέστα που σε προσέχει από ψηλά.

Ο Pulga άλλωστε όλες αυτές τις ημέρες στη Ντόχα τον Ντιεγκίτο παριστάνει οδηγώντας την Αργεντινή σε εδάφη που μάλλον δεν της ανήκουν αν κρίνεις ψύχραιμα την εικόνα του συνόλου. Σύμφωνα με τους αριθμούς εχει βάλει 4, έχει μοιράσει 2, σκόραρε και στην διαδικασία των πέναλτι με τους Οράνιε. Ο Μαραντόνα στο Μεξικό το 1986 είχε 5-5, αλλά ο Μέσι όπως και να έχει πρόσθεσε από το βράδυ της Παρασκευής άλλα δύο ματς στο καλεντάρι του: Θα είναι ημιτελικός, τελικός; Θα είναι ημιτελικός, μικρός τελικός; Θα το κουβεντιάσει από κοντά με τον αγέραστο Λούκα Μόντριτς που έχοντας πατήσει τα 37 από τον Σεπτέμβρη τιμωρεί όσους τον αφήνουν έξω από την κουβέντα του last dance:

Δεν είναι αυτό το τουρνουά μόνο το φινάλε Μέσι-Ρονάλντο. Είναι και του αυτού του «ρομπότ» από το Ζαντάρ. Του αρχηγού μιας φυλής Ινδιάνων που με έναν τρόπο ο δρόμος τους έβγαλε να στήσουν τις σκηνές τους στα Βαλκάνια. Τέσσερα εκατομμύρια πληθυσμός, λιγότεροι από τους κατοίκους της Αθήνας, αλλά πως το είπε ο Ντάλιτς «Ποτέ μην υποτιμήσεις τον Κροάτη». Η για πολλοστή φορά αφελής Βραζιλία το απόγευμα είδε το τυρί, αλλά δεν είδε τη… φάκα.  Θα διάβαζαν ο Μαρσέλο Μπρόζοβιτς και ο Ματέο Κόβασιτς στον Λούκα τις αποδόσεις που έδιναν οι στοιχηματικές για την τύχη του Βραζιλία-Κροατία και θα έσκαγαν όλοι μαζί στα γέλια ετοιμάζοντας τις «δαγκάνες» τους.

Η εκδοχή της Σελεσάο ήταν δεδομένα πιο ταλαντούχα από τους Κροάτες και από τους Αργεντινούς που θα παίξουν μεταξύ τους τον δικό της ημιτελικό. Από την παρέα του Μόντριτς όμως αποδείχθηκε ότι δεν ήταν πιο έτοιμη ομάδα για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας τέτοιας παρτίδας. Η Ολλανδία πάλι ήταν μάλλον η πιο «ατάλαντη» version που εμφανίστηκε σε Μουντιάλ εδώ και χρόνια. Εκείνη όμως εξ αρχής είχε κάτι που οι άλλοι δεν μπορούσαν να φανταστούν. Έναν πραγματικά μεγάλο προπονητή. Κάποιον που οι ιδέες του επηρέασαν βαθιά το παιχνίδι. Ο τρόπος που ο Λουίς Φαν Χαάλ ξαναβάζει την ομάδα του στη διεκδίκηση της πρόκρισης χάνοντας ως το 83΄με 2-0 από την Αργεντινή είναι έργο τέχνης. Και το εξώφυλλο του είναι η κομπίνα του 101΄που έφερε το απίθανο 2-2.

Στο τέλος όμως πάντα κάπως έτσι δεν είναι; Ο καλύτερος προπονητής του κόσμου, πάντα θα χάνει από τον καλύτερο ποδοσφαιριστή.

Μακάρι να πέρασε το βράδυ του μπροστά στην τηλεόραση ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Να είδε τον άλλοτε συνοδοιπόρο του Λούκα Μόντριτς. Να είδε και τον αφηνιασμένο «αιώνιο αντίπαλο του» Λιονέλ Μέσι πως φόρεσαν τα περιβραχιόνια του αρχηγού. Πως έκαναν περήφανα τα έθνη τους. Και ας βάλει στο μυαλό του πως ακόμη και τώρα προλαβαίνει να θυμηθεί ποιος είναι και για ποιον λόγο βρίσκεται στο Κατάρ.

Δεν θα δούμε Βραζιλία-Αργεντινή σε ημιτελικό (θα θυμόμαστε για πάντα τον Μαραντόνα να πασάρει στον Κανίγια το 1990 στη φάση που λες και σταμάτησε ο χρόνος). Μπορούμε όμως ακόμη να δούμε Μέσι-Ρονάλντο, ή Μόντριτς-Ρονάλντο.  Τι καλύτερο για να ταΐσει το «εγώ» του…

Η Πορτογαλία το απόγευμα αντιμετωπίζει το Μαρόκο που ήδη έστειλε πίσω στο σπίτι τις αποστολές του Βελγίου και της Ισπανίας και άφησε στο γκρουπ δεύτερη την Κροατία. Αμφιβάλει κανείς ότι δεν τελείωσαν τα δράματα; Πολλώ δε μάλλον με δείπνο Γαλλία-Αγγλία