«Δεν πίστευα ότι θα φτάσω τόσο ψηλά»

Προέρχεται από τη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του. Από τον Δεκαπενταύγουστο της ζωής του. Τότε που στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ρώμης, ο Απόστολος Χρήστου έγραψε ιστορία κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στα 50 μ. ύπτιο. Επειτα από τρία διαδοχικά χάλκινα (2016, 2018, 2021), ανέβηκε στην κορυφή του βάθρου, αφήνοντας μάλιστα πίσω του έναν Ιταλό, τον Τόμας Τσεκόν.

Πλέον, είναι έτοιμος για ακόμα μία μεγάλη πρόκληση. Για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 25άρας πισίνας το οποίο θα διεξαχθεί στην Αυστραλία (13-18 Δεκεμβρίου). Λίγες ώρες πριν αναχωρήσει για τη Μελβούρνη, ο «αυτοκράτορας» της Ρώμης μίλησε στα «ΝΕΑ» για την προετοιμασία του, για τους στόχους γενικότερα στην καριέρα του, αλλά και για τον Απόστολο Χρήστου δέκα χρόνια μετά. Ταπεινός, μετρημένος και απόλυτα συνειδητοποιημένος…

Κεφάλαιο Αυστραλία

«Ολα πήγαν καλά, είχαμε και μία προετοιμασία στην Κομοτηνή, ένα διάστημα από τον Σεπτέμβριο που ξεκίνησα ξανά προπονήσεις μέχρι τώρα που όλα πήγαν καλά και έχει έρθει πλέον η στιγμή για τον στόχο. Οσο για τον στόχο, θέλω πρώτα απ’ όλα να προλάβω να προσαρμοστώ στις συνθήκες και με μία καλή κούρσα να βρεθώ στον τελικό όπως έκανα και πέρυσι. Από εκεί και πέρα να καταφέρω κάτι καλό και να διεκδικήσω κάτι καλύτερο χωρίς λάθη στην κούρσα του τελικού.

Υπάρχουν αθλητές που είναι καλύτεροι στην 25άρα, άλλοι καλύτεροι στην 50άρα. Εγώ πέρυσι τα πήγα αρκετά καλά και στην 25άρα, είχα μετάλλιο και στο Πανευρωπαϊκό, οπότε πιστεύω ότι έχω πιθανότητες για μία καλή εμφάνιση και πάλι».

Η διαχείριση ενός μεγάλου αγώνα και η ώθηση της Ρώμης

«Σίγουρα υπάρχει άγχος και πίεση ειδικά μία μέρα πριν από τον αγώνα, αλλά γενικά προσπαθώ να σκέφτομαι ήρεμα πράγματα, να αποφορτίζω το μυαλό μου και στο τέλος της ημέρας να σκέφτομαι ότι είναι άλλος ένας αγώνας όπως όλοι οι άλλοι, ένα πράγμα που κάνω κάθε μέρα και δεν έχει καμία διαφορά, απλά αλλάζει η πισίνα και η περιοχή.

Μου έδωσε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση (σ.σ.: το χρυσό στη Ρώμη) και με βοήθησε να συνεχίσω την προσπάθεια που κάνω γιατί όταν ανταμείβεσαι για τους κόπους σου και την καθημερινή σου προσπάθεια, σίγουρα μετά έχεις περισσότερη όρεξη και περιμένεις κι εσύ ο ίδιος ότι θα τα πας καλύτερα. Οπότε πιστεύω ότι θα με βοηθήσει και τώρα αλλά και μελλοντικά αυτή η επιτυχία».

Τα στηρίγματά του

«Είναι πολλά χρόνια δίπλα μου οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζομαι, πέρα από την οικογένειά μου. Η ομάδα μου ο Ολυμπιακός και από εκεί και πέρα είναι αρκετοί άνθρωποι μέσα σε αυτό το team και καθημερινά είναι δίπλα μου για ό,τι χρειάζομαι, οπότε παίζουν κι αυτοί καθοριστικό ρόλο, όχι μόνο στις καλές στιγμές που είναι οι επιτυχίες που έχουν έρθει τώρα, αλλά και γενικότερα όλη αυτή την περίοδο που κολυμπάω.

Υπάρχει κάποια στήριξη και από το κράτος, αλλά σίγουρα δεν είναι αρκετή και αυτή που βλέπω σε άλλες χώρες. Ο αθλητισμός γενικά είναι πιο ψηλά στο εξωτερικό, τον έχουν σε μεγαλύτερη εκτίμηση, αλλά τόσα χρόνια έχουμε μάθει να πορευόμαστε και να προσπαθούμε με αυτά που έχουμε οπότε δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε παράπονα και να σκεφτόμαστε τι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε, από τη στιγμή που βλέπουμε ότι δεν αλλάζουν κάποια πράγματα».

Η καθημερινότητα ενός πρωταθλητή Ευρώπης

«Τρεις φορές την εβδομάδα κολυμπάω πρωί και απόγευμα και τις υπόλοιπες τρεις μία φορά την ημέρα. Εχω και γυμναστήριο άλλες δύο με τρεις φορές την εβδομάδα. Κολυμπάω πρωί, δηλαδή 8-10 η ώρα, το απόγευμα 5-7 και μετά γυμναστήριο.

Η αλήθεια είναι πως δεν κάνω και πάρα πολλά πράγματα εκτός κολύμβησης. Γενικά είμαι άνθρωπος που μένει στο σπίτι. Βγαίνω βόλτες με φίλους ή μπορεί να πάω κάποια εκδρομή, να δω κάποια ταινία, να ακούσω μουσική. Γενικά όχι κάτι τρομερό, ήρεμα πράγματα».

Ολοι οι δρόμοι οδηγούν στο Παρίσι

«Είναι ο βασικός στόχος. Μετά το Τόκιο είναι οι Ολυμπιακοί στο Παρίσι οπότε αυτός είναι ο βασικός στόχος που έχουμε θέσει. Στο ενδιάμεσο έχουμε τα Παγκόσμια και τα Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα για να βελτιωθούμε κι εκεί ώστε να φτάσουμε έτοιμοι στον μεγάλο στόχο που είναι στο Παρίσι».

Το παιδικό πρότυπο και ο Απόστολος δέκα χρόνια μετά

«Η αλήθεια είναι πως δεν είχα κάποιο όνειρο και κάποια προσδοκία γιατί δεν πίστευα ότι θα φτάσω τόσο ψηλά. Αρχισα να βλέπω αγώνες και έλληνες κολυμβητές να συμμετέχουν στο εξωτερικό. Πρότυπό μου είχα τον Αρη Γρηγοριάδη, όταν άρχισα να παρακολουθώ ήταν πρωταθλητής Ευρώπης και δεν σκεφτόμουν καν ότι είχα τις δυνατότητες να το καταφέρω κι εγώ οπότε με τον καιρό άρχισα να το βάζω στο μυαλό μου και να πιστεύω ότι ίσως κάποια στιγμή τα καταφέρω. Οπότε σιγά σιγά ήρθε η προσδοκία για την επιτυχία.

Το μόνο που θα ήθελα να πετύχω όταν σταματήσω την κολύμβηση είναι να σκέφτομαι το παρελθόν και να λέω ότι κατάφερα να αξιοποιήσω όλες μου τις δυνατότητες και να μην έχω αφήσει κάτι το οποίο θα μπορούσα ως Απόστολος να κάνω. Αν νιώσω ότι πέτυχα το 100% που μπορούσα να αποδείξω στο άθλημα, τότε θα είμαι ικανοποιημένος όποια επιτυχία και να έχω φέρει.

Από εκεί και πέρα, δεν θα κολυμπάω πλέον και θα έχω μία άλλη επαγγελματική κατεύθυνση. Εχω σπουδάσει Ναυτιλιακά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και θα μπορούσα να ασχοληθώ με αυτό. Ανάλογα με τις ευκαιρίες και πώς θα είναι τα πράγματα τότε. Σε δέκα χρόνια δεν ξέρεις ποτέ πώς θα τα φέρει η ζωή οπότε υπάρχουν πιθανότητες να ασχοληθώ και με αυτό που έχω σπουδάσει».