Κώστας Λαλιώτης: «Το είναι και το φαίνεσθαι ενός προέδρου» 

«Η χρυσόσκονη του πρίγκιπα έχει αντικατασταθεί με την σκουριά του βασιλιά»: Με αφορμή το βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά («Μια καριέρα: η πολιτική διαδρομή του Κ. Μητσοτάκη), ο Κώστας Λαλιώτης –ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ- επιχειρεί μια πολιτική αποδόμηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ. Περιγράφοντας τον Μητσοτάκη ως «πρωθυπουργό-κυβερνήτη», ο οποίος έχει μετεξελιχθεί σε «παντοκράτορα ελέω λαού και medioσφαιρας», ο Λαλιώτης ασκεί έντονη κριτική στο «επιτελικό κράτος», διαβλέποντας το τέλος της επικράτησής του στον κεντρώο χώρο. Και εκτιμώντας πως, ο μόνος τρόπος να είναι ξανά στην κυβέρνηση είναι είτε η περίπτωση Βελόπουλου (το «φαινόμενο Καρατζαφέρη) ή η αποστασία: «ο “κεντρώος” Κυριάκος Μητσοτάκης ακολουθώντας τις παλιές γνώριμες κομματικές και οικογενειακές συνταγές με τις συναλλαγές, τις αποστασίες και τις μεταγραφές», σχολίασε χαρακτηριστικά.

«Πιστεύω ακράδαντα ότι μόνο με αυτή τη στρατηγική και με αυτόν τον πολιτικό σχεδιασμό το ΠΑΣΟΚ, και το Κίνημα Αλλαγής μπορούν να αποκτήσουν ξανά ευρύτατο και ζωτικό ιδεολογικό, κοινωνικό, πολιτικό και προγραμματικό χώρο», λέει για το ΠΑΣΟΚ.

«Μόνον έτσι το ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Αλλαγής, ως μία ανανεωτική, σύγχρονη και ριζοσπαστική Σοσιαλδημοκρατία, ως μία σύγχρονη προοδευτική και ριζοσπαστική Κεντροαριστερά δεν θα μετατρέπονται σε δεκανίκι και ουρά είτε της ΝΔ, είτε του ΣΥΡΙΖΑ».

Ολη η ομιλία του Κώστα Λαλιώτη:

Το Βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά, που έχει ως τίτλο «ΜΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑ» και ως υπότιτλο «Η πολιτική διαδρομή του Κυριάκου Μητσοτάκη», συμπυκνώνει μία συστηματική πολύχρονη και πολύμοχθη Δημοσιογραφική έρευνα.

Μία διεισδυτική έρευνα με στοιχεία, τεκμήρια και ντοκουμέντα, τα οποία κανείς δεν πρέπει να αποσιωπεί, να απωθεί και να αγνοεί και κυρίως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει γιατί παραπέμπουν σε υπαρκτές «άβολες αλήθειες».

Ως Βιβλίο πολιτικής αναφοράς και κριτικής ανάλυσης προβάλλει με αφοπλιστικό τρόπο αυθεντικές καταγραφές και στοιχειοθετημένες αποκαλύψεις χωρίς φόβο, πάθος και φανατισμό, δίχως δογματικές προκαταλήψεις και κομματικά «κλισέ».

Όμως αυτές οι αναφορές, δεν σημαίνουν σε καμμία περίπτωση ότι ο Συγγραφέας έχει μια «ματιά» ουδέτερη και ένα «λόγο» αποκαθαρμένο από κάθε υποκειμενισμό.

Αντίθετα ο Συγγραφέας έχει δηλωμένη σκοπιά.  Δεν κρύβει τόσο το δεδομένο Δημοκρατικό, Προοδευτικό και Ριζοσπαστικό προσανατολισμό του στην Ελλάδα όσο και την ομόλογη «θέασή» του για το πολιτικό γίγνεσθαι των χωρών της Ευρώπης.

2.    Η νηφάλια και τεκμηριωμένη, αλλά όχι ουδέτερη, γραφή του Βιβλίου για τη διαδρομή του Κυριάκου Μητσοτάκη αποτελεί μία υπέρβαση ανάμεσα στα μέχρι τώρα κυρίαρχα, ακραία και απόλυτα πρότυπα είτε της μιντιακής αγιογραφίας και της άκριτης προσωπολατρίας, είτε των αδιέξοδων αναθεμάτων και της παράλογης συνωμοσιολογίας.
Οι «Βιβλιό-Φιλοι» ως «αγοραστικό κοινό», με το δικό τους κριτήριο και αισθητήριο, έχουν αγκαλιάσει το Βιβλίο.  Αποδεδειγμένα το έχουν αναδείξει, (… χωρίς καμμία ιδιαίτερη προβολή και διαφήμιση…), για πολλές εβδομάδες στις δημοσιοποιημένες λίστες των Βιβλιοπωλείων, ανάμεσα στα πιο «ευπώλητα» Βιβλία.

3.    Κατά τη γνώμη μου το μυστικό της πρωτοτυπίας και της επιτυχίας του Βιβλίου έγκειται στην ευρηματική και στην αριστοτεχνική μεθοδολογία του Συγγραφέα να αξιοποιήσει ως υλικό, τις αυθεντικές θέσεις και τον αυθεντικό λόγο του Κυριάκου Μητσοτάκη όπως παρατίθενται στις επιστημονικές εργασίες του, στα άρθρα του, στις συνεντεύξεις του, στις δηλώσεις του και τις ομιλίες του.
Πιστεύω ότι το Βιβλίο αυτό αξίζει να το διαβάσουν με τη δέουσα προσοχή τόσο οι «Αγιογράφοι» και οι «Πιστοί» όσο και οι «Αρνητές» και οι «Αντίπαλοι» του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Σίγουρα ως αναγνώστες μπορεί να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους και να ανακαλύψουν στοιχεία, που προσδιορίζουν το χαρακτήρα και τη διαδρομή του σημερινού Πρωθυπουργού με τις μεταλλασσόμενες ιδέες, σκέψεις, θέσεις και επιλογές του, με τις επιλεκτικές πολιτικές συγγένειες του, με τις παράδοξες κομματικές συμμαχίες του σε μία κρίσιμη περίοδο από τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι τη Βουλευτική Εκλογή του και την Υπουργική θητεία του, μέχρι τη διεκδίκηση και την εκλογή του στο κορυφαίο αξίωμα του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Θα πρότεινα στον Κυριάκο Μητσοτάκη να το διαβάσει το Βιβλίο αυτό ως μία άσκηση αναστοχασμού, αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης.

Επίσης θα συνιστούσα να το διαβάσουν επίσης ο Αλέξης Τσίπρας, ο Νίκος Ανδρουλάκης όπως και οι άλλοι Πολιτικοί Αρχηγοί για να αξιολογήσουν τις δυνατότητες, τις αντοχές και τις δυναμικές, τα όρια, τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες του Αντιπάλου τους.

Από το αξιόλογο Βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά θεωρώ αναγκαίο και σκόπιμο να κάνω τρεις συγκεκριμένες επισημάνσεις. Θα συμπληρώσω τις τρεις επισημάνσεις με τρία Υστερόγραφα για την πολιτική συγκυρία.

4.    Επισήμανση πρώτη:  «Το έργο ζωής»

Στο κεφάλαιο ΙΙΙ του Βιβλίου με τίτλο «Το Έργο Ζωής» εκτυλίσσεται μία περιεκτική και κριτική ανάλυση της «Πτυχιακής Εργασίας» του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Χάρβαρντ το 1990, η οποία αποτελεί τη βάση του Βιβλίου του (…που εκδόθηκε με αρκετές προσαρμογές, συμπληρώσεις και αλλαγές το 2006…), με τίτλο: «Οι Συμπληγάδες της Εξωτερικής Πολιτικής. Εσωτερικές και Διεθνείς πιέσεις στις Ελληνο-Αμερικανικές διαπραγματεύσεις».

«Η Πτυχιακή Εργασία» του 1990 και το Βιβλίο του 2006 έχουν μία σημαντική αξία γιατί περιγράφουν θεωρητικές προσεγγίσεις και τις κατευθυντήριες πολιτικές στοχοθετήσεις του σημερινού Πρωθυπουργού.

Δεν θα μπω στον πειρασμό μιας κριτικής αντιπαράθεσης και θα αντιπαρέλθω τις ιδεοληπτικό-πολιτικές εμμονές του, τις άδικες, φανατικές και μειωτικές αναφορές του κατά του Ανδρέα Παπανδρέου για την Ανεξάρτητη – Κυρίαρχη και Πολυδιάστατη Εξωτερική Πολιτική του.

Όμως επειδή στη σημερινή κρίσιμη καμπή για τη χώρα, με την κλιμακούμενη επιθετική ρητορική της Τουρκίας ενταγμένης στα στρατηγικά σχέδια του ιστορικού Αναθεωρητισμού και του Νεο-Οθωμανισμού και επειδή από τη μια μέρα στην άλλη ο σημερινός Πρωθυπουργός μπορεί  να διαχειριστεί μία μικρή ή μείζονα Εθνική κρίση, είναι αδήριτη ανάγκη να εμπεδώσει τις πολύτιμες παραδόσεις και τους θεσμικούς κανόνες του Εθνικού Διαλόγου, της Πολιτικής Συνεννόησης και της Εθνικής Ομοψυχίας και Ενότητας, που είχαν καθιερώσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου μαζί με τους Αρχηγούς και των άλλων Κομμάτων.

Οι δύο Ηγέτες, που σφράγισαν μία ολόκληρη ιστορική περίοδο, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ανεξάρτητα από τις διαφορές, τις αντιθέσεις και τις αντιπαραθέσεις ακόμα και τις συγκρούσεις τους, γνώριζαν ποιά ήταν τα όρια ενός αντίπαλου «Πολιτικού Δίπολου» και ποιοί ήταν οι άγραφοι νόμοι ενός συνδυαστικού «Εθνικού Διδύμου» για τα Εθνικά Θέματα είχαν αναπτύξει μία σχέση αξιοπιστίας, ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης.

Διαχρονικά, κάτω από αυτό το πρίσμα οφείλει να μελετήσει σοβαρά και εμπεριστατωμένα το επιτυχές πολυσχιδές και πολυμερές στρατηγικό Εθνικό Σχέδιο για τη διαχείριση των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, της Ελληνοτουρκικής κρίσης τον Αύγουστο του 1976 με το «Χόρα» και τη μείζονα Ελληνοτουρκική κλιμακούμενη κρίση με το «Σισμίκ», που έφτασε στα όρια της σύγκρουσης τον Μάρτιο του 1986.

Οι σημερινές γεωπολιτικές συνθήκες και συγκυρίες είναι ριζικά αλλαγμένες. Σε έναν μεταβαλλόμενο και ρευστό κόσμο οι προκλήσεις και τα προτάγματα τής εποχής μας απαιτούν πιο σύνθετες και εξόχως πιο διαφορετικές απαντήσεις.

Όμως οι «Εθνικές Σχολές» του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου, με τις παρακαταθήκες τους, έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα αποτυπώματά τους και τις ισχυρές διδαχές τους και στον τομέα Εξωτερικής Πολιτικής και στον τομέα της Άμυνας με τα πολλαπλά, ισχυρά και αποτρεπτικά Εθνικά ισοδύναμα.

Σταματάω εδώ και «ο νοών νοείτω». Γιατί η ιστορία της χώρας μας αλλά και των χωρών της Ευρώπης και όλου του κόσμου κάνει κύκλους.

Γιατί η «Γεωγραφία» κατοχυρώνει την ισχύ και ωθεί τις δυνατότητες μίας χώρας, αρκεί να διαβάζει κανείς τη δυναμική απεικόνιση των «Χαρτών», των Εθνών και των Κρατών, αλλά με μία λάθος ματιά η «Γεωγραφία» αιχμαλωτίζει, εκδικείται και ακρωτηριάζει.

Όμως δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση οι «χάρτες» της Γεωγραφίας και οι κύκλοι της ιστορίας μέσα από αστοχίες, λάθη και αβελτηρίες να θαμπώνουν, να κυκλώνουν και να περικυκλώνουν την Ελλάδα και τους Έλληνες.  Η νεότερη και η σύγχρονη Ιστορία της έχει πολλά παραδείγματα προς μίμηση και αρκετά προς αποφυγή.

5.    Επισήμανση δεύτερη, η «ΕΠΟΠΤΕΙΑ» και ο κύκλος των φερέλπιδων.

Στο κεφάλαιο IV του Βιβλίου με τίτλο «Ο Κυριάκος πολιτεύεται» υπάρχει μια παραστατική και γλαφυρή περιγραφή για την ύπαρξη και το ρόλο του Περιοδικού «ΕΠΟΠΤΕΙΑ», που διακηρυκτικά και πρακτικά λειτουργούσε ως ένα αμερικανόπνευστο Think Tank.

Ένα Think Tank εμφυτευμένο στην Παράταξη της Δεξιάς και στο Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με στόχο την προβολή και την κατίσχυση μίας νεοφιλελεύθερης και νεοσυντηρητικής πολιτικής σκέψης με έκδηλη και ακραία ψυχροπολεμική αντικομμουνιστική υστερία.

Τη  συμβολή  του  Περιοδικού «ΕΠΟΠΤΕΙΑ», είχε εξάρει ο Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι από την δεκαετία του 1980 με το εξής διθυραμβικό επίγραμμα

«… Η ΕΠΟΠΤΕΙΑ είναι ένα ελληνικό περιοδικό, που δημιουργεί την αυριανή elite αυτής της χώρας και επηρεάζει σοβαρά τη σημερινή…».

Στον κύκλο των «εκλεκτών» του περιοδικού εκτός από την εκδότρια Ζηνοβία Δρακοπούλου και τον Διευθυντή Παναγιώτη Δρακόπουλο, συμμετείχαν ενεργά ο Αντώνης Σαμαράς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και άλλοι πολλοί φερέλπιδες νέοι της Νέας Δημοκρατίας.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του «ιδιοφυή διανοούμενου» Χρήστου Γούδη αρχικά οργανικό στέλεχος στην εκδοτική και συντακτική διεύθυνση στην «ΕΠΟΠΤΕΙΑ», μετέπειτα υπεύθυνος ιδεολογίας και πολιτικής στο κομματικό Think Tank της Νέας Δημοκρατίας, μετέπειτα σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά στην Πολιτική Άνοιξη, μετέπειτα στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΛΑΟΣ και Εκπρόσωπος του Κόμματος, μετέπειτα Πρόεδρος στο «Ινστιτούτο Ίων Δραγούμης» στο Think Tank του Γιώργου Καρατζαφέρη.

Οι διαδρομές, όπως και οι πολιτικές κομματικές αναφορές, των «εκλεκτών» του περιοδικού «ΕΠΟΠΤΕΙΑ» έχουν έναν ομφάλιο ρόλο άλλοτε ταυτίζονται και άλλοτε συμπροσδιορίζονται πάντα με όρους εκτίμησης, αναγνώρισης, υποστήριξης και αλληλεγγύης.

Σε αυτό το Κεφάλαιο υπάρχει μία εκτενής αναφορά για την ανοιχτή σύγκρουση της Εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» του Αριστείδη Αλαφούζου και του Ραδιοφωνικού Σταθμού SKY του Γιάννη Αλαφούζου με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, με την παράθεση στοιχειοθετημένων αυτούσιων άρθρων, ερευνών, σχολίων και δηλώσεων. Σε αυτό το αρχειακό υλικό της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» εκτός από το χρονικό της «πυρηνικής» σύγκρουσης ανάμεσα στην Καθημερινή, στον SKY, και στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη περιγράφεται με ενάργεια και η σχέση του Κυριάκου Μητσοτάκη με την «ΕΠΟΠΤΕΙΑ».

Τέλος, αξίζει για το νεοφιλελεύθερο και νεοσυντηρητικό ιδεολογικό – πολιτικό στίγμα του περιοδικού «ΕΠΟΠΤΕΙΑ» να παρατεθεί ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα (τεύχος 138 – Οκτώβριος 1988) με τίτλο:
«Δεκατέσσερα και όχι επτά χρόνια Σοσιαλισμού στην Ελλάδα»,
«…. Ο Σοσιαλισμός άρχισε να εμφανίζεται από τις Κυβερνήσεις Κωνσταντίνου Καραμανλή και Γεωργίου Ράλλη…..».

Ο ομφάλιος λώρος των φερέλπιδων και των εκλεκτών του Περιοδικού «ΕΠΟΠΤΕΙΑ» μπορεί να λύσει πολλές απορίες για τις επιλεκτικές συσχετίσεις, αντιθέσεις και ταυτίσεις των διαδρομών τους και τους διαχρονικούς δεσμούς τους, όπως και για τους ιδεολογικούς, πολιτικούς, διαχρονικούς δεσμούς τους.

Όλοι τους παραμένουν πάντα μάχιμοι στις επάλξεις της Μεγάλης Παράταξης της Δεξιάς και στις οβιδιακές μεταμορφώσεις της.

Αυτή τη συμβίωση και τη σύμπραξη των φερέλπιδων και εκλεκτών ίσως μπορεί να λύσει τα αινίγματα για τη στρατηγική κομματική συμμαχία και την αλληλοϋποστήριξη του Αντώνη Σαμαρά και του Κυριάκου Μητσοτάκη κατά την Προεδρική εκλογή τους.

6.    Επισήμανση Τρίτη, Η σχέση Ν.Δ. και ΛΑΟΣ, Μητσοτάκη – Καρατζαφέρη

Στο υποκεφάλαιο του Βιβλίου με τίτλο «Η προσέγγιση με το ΛΑΟΣ και τον Γιώργο Καρατζαφέρη», όπως και σε άλλα υποκεφάλαια, λύνονται πολλοί γρίφοι και δίνονται τεκμηριωμένες απαντήσεις για τους διαχρονικούς, ισχυρούς, πολιτικούς και κομματικούς δεσμούς ανάμεσα στον Γιώργο Καρατζαφέρη και την Οικογένεια Μητσοτάκη, ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΛΑΟΣ, ανάμεσα στις ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας (εκτός του Κώστα Καραμανλή), τον Γιώργο Καρατζαφέρη και τα επιφανή στελέχη του ΛΑΟΣ.

Ας μην ξεχάσει ποτέ και κανείς ότι το «Φαινόμενο Καρατζαφέρης» επωάστηκε, γεννήθηκε και μεσουράνησε από την Οικογένεια Μητσοτάκη, μεσουράνησε και κυριάρχησε με την αμέριστη πολλαπλή στήριξη της Οικογένειας.

Σήμερα επιφανή στελέχη του ΛΑΟΣ έχουν προσαρτηθεί στη Νέα Δημοκρατία.  Είναι κορυφαίοι Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας στην Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και δίνουν το στίγμα και τον προσανατολισμό της Νέας Δημοκρατίας στις ιδέες της και στην πολιτική της, στο πρόγραμμα και τη στρατηγική της.

Με τη θεωρία της «Δεξιάς Πολυκατοικίας» και με τη θεωρία των «ομοαίματων και ομογάλακτων» συγγενών τα πάντα εξηγούνται και τα πάντα δικαιολογούνται.

Το πρώτο πείραμα και το πρώτο δείγμα γραφής ήταν η παλιννόστηση και η ξανα-ενσωμάτωση της Πολιτικής Άνοιξης και του Αντώνη Σαμαρά.

Το δεύτερο πείραμα δοκιμάστηκε πάλι με επιτυχία με την «αποστασία» των «παιδιών» του ΛΑΟΣ και την ένταξή τους στη Νέα Δημοκρατία αλλά με την «τιμητική αποστράτευση» του αρχηγού του ΛΑΟΣ Γιώργου Καρατζαφέρη.

Ας εκληφθεί ως ένα καπρίτσιο της ιστορίας όλα τα «άνθη» της Ακροδεξιάς να παίζουν σημαίνοντα ρόλο στις Κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και ο χαλκέντερος βετεράνος Αρχηγός τους να μένει εκτός νυμφώνος.
Οι αναφορές μου για την όσμωση της Νέας Δημοκρατίας με την Ακροδεξιά για την ενσωμάτωση των στελεχών της πάλαι ποτέ «ένδοξης Ακροδεξιάς» στις Κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας δεν αφορούν μόνο το παρελθόν, αλλά προβλεπτικά προεκτείνονται στο άμεσο μέλλον της Νέας Δημοκρατίας.

Όμως έτσι και αλλιώς τα δύο χιλιοτραγουδισμένα συνθήματα – μηνύματα αποκτούν νόημα, περιεχόμενο και προοπτική:

🡺 Νέα Δημοκρατία και ΛΑΟΣ

χέρι – χέρι

με τον Καρατζαφέρη.

🡺 Ο Κυριάκος χέρι – χέρι

με τα παιδιά του Καρατζαφέρη

Ο «Κεντρώος» Κυριάκος Μητσοτάκης ακολουθώντας τις παλιές γνώριμες Κομματικές και Οικογενειακές συνταγές με τις συναλλαγές, τις αποστασίες και τις μεταγραφές μπορεί να συμπράξει με την «Ελληνική Λύση» και τους Βουλευτές της ακόμα και χωρίς τον Κυριάκο Βελόπουλο. Εάν αρνηθεί ο Κ.Βελόπουλος του επιφυλάσσουν την τύχη του Γιώργου Καρατζαφέρη.

Το ίδιο πείραμα είχε δοκιμαστεί και στεφθεί με επιτυχία το 1990 με την αποστασία και την προσάρτηση του Βουλευτή Θ. Κατσίκη και άλλων στελεχών από τη ΔΗΑΝΑ, με την άνωθεν επιβαλλόμενη διάλυση του Κόμματος και με την απομόνωση του Κωστή Στεφανόπουλου.

Για τη Νέα Δημοκρατία το ένδοξο παρελθόν με τη γενεολογία των αποστατών και των προσαρτήσεων δείχνει το μέλλον με τις εφεδρείες της Ακροδεξιάς και σίγουρα θα επαναληφθεί το 2023και πριν και μετά τις Εκλογές.

Αντίστοιχα παραδείγματα έχουν καταγραφεί με τις μεταγραφές, τις «αποστασίες» και τις προσαρτήσεις στελεχών του «Κέντρου» με «μπόνους» Κυβερνητικά αξιώματα και θέσεις.

Όμως στις σημερινές συνθήκες το πολιτικό αζιμούθιο των «Κεντρώων» και των «Ακροκεντρώων» θολώνει και ξεθωριάζει γιατί μοιάζουν με ναυαγούς στις θάλασσες και τους ωκεανούς της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς, που πασχίζουν με κάθε τρόπο να διασωθούν ως αξιωματούχοι, Βουλευτές και Υπουργοί «παντός καιρού» και «πασών καταστάσεων».

7.    Υστερόγραφο (Υ/Γ1) για τις Υποκλοπές και το Τριπλό Σκάνδαλο

Μετά από λίγους μήνες (…. στην αρχή, ή στη μέση ή στο τέλος της Άνοιξης….) θα γίνουν εκλογές και ο Ελληνικός Λαός ελεύθερα και δημοκρατικά θα εκφράσει την ετυμηγορία του.
Όλοι μας έχουμε συναίσθηση και συνείδηση ότι ζούμε σε μια πρωτόγνωρη ιστορική συγκυρία με πολλαπλές βαθειές και πολύπλευρες κρίσεις, που κυριαρχούν στη διεθνή σκηνή:
στο πεδίο των διεθνών και περιφερειακών γεωπολιτικών και γεωοικονομικών ανακατατάξεων,
στο πεδίο της πανδημικής, της κλιματικής, της ενεργειακής κρίσης σε συνδυασμό με τα επισιτιστικά εφοδιαστικά προβλήματα,
στο πεδίο της σύγκρουσης των ΗΠΑ και της Ενωμένης Δύσης, με τη Ρωσία, με την Κίνα και τους BRICKS για το πέρασμα από ένα μονοπολικό σε πολυπολικό Κόσμο στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο,
στο πεδίο του πολέμου στην Ουκρανία με την αναθεωρητική και βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας, μετά την κατάρρευση των Συμφωνιών Μίνσκ Ι και Μίνσκ ΙΙ με καθοριστική ευθύνη της Ουκρανίας αλλά και ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ,
στο πεδίο των δοκιμασιών, των δολιχοδρομιών και των αντιφάσεων για την ενότητα της Δύσης, για τη συνοχή και την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όλοι μας έχουμε συναίσθηση και συνείδηση ότι ζούμε στην Ελλάδα σε μια πρωτόγνωρη ιστορική συγκυρία με πολλαπλές βαθειές και πολύπλευρες κρίσεις:
στο πεδίο της ασφάλειας, της κυριαρχίας και των ζωτικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας,
στο πεδίο της οικονομίας με την δυσβάστακτη ακρίβεια και το ενεργειακό κόστος, με τον πληθωρισμό και τα επιτόκια των δανείων, με την ανεργία, την υπο-απασχόληση, την ετεροαπασχόληση, τη «μεγάλη παραίτηση» και την επισφαλή εργασία, με την αναγκαία διαφοροποίηση του αναπτυξιακού μοντέλου,
στο πεδίο της κοινωνίας με τις εκρηκτικές κοινωνικές, περιφερειακές, μορφωτικές και πολιτισμικές ανισότητες, με τη συρρίκνωση και κατάρρευση του κοινωνικού Κράτους στην Υγεία και την Πρόνοια,
στο πεδίο της πληθυσμιακής κατάρρευσης και της δημογραφικής γήρανσης,
στο πεδίο των θεσμών με την υπονόμευση των δημοκρατικών κεκτημένων στη διαφάνεια, στις ελευθερίες, στα δικαιώματα.

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι προκλητικό, απαράδεκτο, καταστροφικό για την Ελλάδα και τους Έλληνες ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση της Ν.Δ. να παράγει και να διαχέει ένα νοσηρό και τοξικό κλίμα με την εμμονική άρνησή της να αναλάβει με θάρρος και τόλμη τις καίριες και αποκλειστικές ευθύνες της για τις υποκλοπές και το Predator Gate.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διακατέχονται από το «σύνδρομο της στρουθοκαμήλου» και από το «Σύνδρομο Νίξον».  Κρύβονται πίσω από το «απόρρητο», γιατί έχουν ένοχη καθεστωτική συμπεριφορά για το κλειστό σύστημα εξουσίας της. Ένα σκοτεινό σύστημα, που γέννησε και συντήρησε ως παρακράτος το τριπλό σκάνδαλο των υποκλοπών (υποκλοπές ως πράξη, υποκλοπές ως συγκάλυψη, υποκλοπές ως αντιπερισπασμό). Η επίκληση του απορρήτου και η ομερτά είναι «φερετζές» της ένοχης στάσης.

Στο όνομα της Δημοκρατίας και των θεσμών της, στο όνομα της Διαφάνειας και της Λογοδοσίας είναι απαίτηση όλων των Πολιτικών και των Κοινωνικών Δυνάμεων ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να πάψουν επιτέλους να δικαιολογούν με τα μισόλογα και με τη στάση τους μία πολύμορφη εκτροπή και με τη σειρά της η Δικαιοσύνη να προχωράει με βηματισμό χελώνας.

Κυριαρχεί η εντύπωση ότι ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνησή του έχουν γεννήσει ένα τέρας. Τώρα έχουν αιχμαλωτιστεί από ένα πολυπλόκαμο παρακράτος με σκοτεινά πρόσωπα που κινούνται στους σκοτεινούς λαβύρινθους της Κυβέρνησης και τους σκοτεινούς παρακρατικούς μηχανισμούς  «εντός, εκτός και επί τα αυτά».

Ας θυμηθούμε έναν ιστορικό παραλληλισμό. Την περίοδο 1988-1993 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία είχαν διαπράξει το ίδιο σκάνδαλο με το αλήστου μνήμης τρίγωνο με παλιές τεχνικές, Κων/νος Μητσοτάκης – Νίκος Γρυλλάκης – Χρήστος Μαυρίκης. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε σήμερα έχουμε το τρίγωνο Κυριάκος Μητσοτάκης, Γρηγόρης Δημητριάδης, Παναγιώτης Κοντολέων με νέες τεχνολογίες αλλά ίδιους στόχους.

Όμως το σχέδιο και η λογική, οι στόχοι και οι σκοποί των δύο εποχών ταυτίζονται. Τα πάντα είναι ίδια, είναι μία επανάληψη της ίδιας ταινίας.
Αφού ο Πρωθυπουργός δεν θέλει να ακούσει τις στεντόρειες φωνές του Νίκου Ανδρουλάκη (που πρώτος άνοιξε και τεκμηρίωσε το τριπλό σκάνδαλο), τον Αλέξη Τσίπρα, τον Δημήτρη Κουτσούμπα, τον Γιάνη Βαρουφάκη και τον Κυριάκο Βελόπουλο,

ας ακούσει τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των πρώην Πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά και ας αφουγκραστεί τους ψιθύρους πολλών Υπουργών και Βουλευτών της, (…όμως δυστυχώς στη Βουλή, στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας με την ψήφο τους στηρίζουν τη συγκάλυψη του …. «Τριπλού Σκανδάλου»…)
ας ακούσει τις παρεμβάσεις όλων των κορυφαίων Συνταγματολόγων, τις παρεμβάσεις των θεσμοθετημένων Ανεξάρτητων Αρχών, τις παρεμβάσεις της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων,
ας διαβάσει και ας ακούσει τις φωνές όλων των Μέσων Ενημέρωσης,
ας ακούσει την οργή, τον θυμό και την κατακραυγή της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού.

Το Τριπλό Σκάνδαλο συνιστά μία εκτροπή υπονομευτική της Δημοκρατίας και του Συντάγματος. Δημιουργεί μία διαρκή και αξεπέραστη κρίση αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης των Πολιτών προς τον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνησή του.

Το Τριπλό Σκάνδαλο των υποκλοπών είναι μια θηλιά που πνίγει τη Δημοκρατία, τις θεμελιώδης αρχές της και τους εγγυητικούς θεσμούς της, είναι μια δυσώδης υπόθεση, που ευτελίζει κάθε έννοια διαφάνειας, λογοδοσίας και δικαιοσύνης.

Είναι μία χαίνουσα κακοφορμισμένη πληγή που εκθέτει την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, που διασύρει διεθνώς τον Πρωθυπουργό, την Κυβέρνηση και το Κόμμα του.

Δεν αντέχει η χώρα, η κοινωνία και ο λαός να έχουν πάνω από τα κεφάλια τους το φάντασμα του τριπλού σκανδάλου των υποκλοπών. ΕΔΩ και ΤΩΡΑ δικαιοσύνη, κάθαρση και παραδειγματική τιμωρία των φυσικών και ηθικών αυτουργών.

ΕΔΩ και ΤΩΡΑ οξυγόνο για τη Δημοκρατία. Όχι άλλο κάρβουνο.

8.    Υστερόγραφο (Υ/Γ2), «το φαίνεσθαι και το είναι ενός Προέδρου»

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μαζί με τους επιτελείς του «Επιτελικού Κράτους» και τις στρατιές των Επικοινωνιολόγων είναι καιρός να αποδεχθούν κάποιες μοιραίες αλήθειες.

Το φαίνεσθαι και το είναι του Προέδρου δεν ταυτίζονται πια.

Οι δύο αυτές λέξεις με τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενά τους δεν έχουν καμμία αντιστοιχία, κανένα αντίκρυσμα αλήθειας. Οι ανέμελες και εύκολες εποχές έχουν παρέλθει πια.

Ο «Κυριάκος» δεν είναι πια ο εξαγνισμένος «Πρίγκιπας» που φτερουγίζει, πετάει και νικάει σε μια ευνοϊκή συγκυρία του 2018-2019.

Μετά από 4 χρόνια διακυβέρνησης με τα έργα και τις ημέρες, με το βίο και την πολιτεία του, είναι ένας «Πρωθυπουργός – Κυβερνήτης» (όπως λένε οι Αγιογράφοι), ένας πραγματικός Μητσοτάκης που μέρα με τη μέρα χάνει την αίγλη, τη γοητεία και την «χρυσόσκονη» του νέου Κεντροδεξιού Ηγέτη.

Μέσα από τα λάθη, τα σκάνδαλα, το χάος, τον καθεστωτισμό και τα αδιέξοδα του «Επιτελικού Κράτους» και των «Αρίστων» πραιτοριανών του, βουλιάζει και πνίγεται μέσα σε συνθήκες απόλυτης πολιτικής απομόνωσης και κοινωνικού μετεωρισμού. Τα πάντα φθίνουν και χάνονται.

Ο «Πρωθυπουργός – Κυβερνήτης», που επιθυμούσε «ελέω λαού» και «ελέω Medioσφαίρας» να μετεξελιχθεί μεταφορικά σε «Παντοκράτορα», σε «Βασιλιά» και «Αυτοκράτορα» της Πολιτικής Ζωής.

Όμως η «χρυσόσκονη» του Πρίγκιπα έχει αντικατασταθεί πια με τη «σκουριά» του Βασιλιά. Οξειδώνεται, δεν είναι πια τεφάλ.

Προτρέπω στο σημερινό Πρωθυπουργό και στους «Επιτελείς» να διαβάσουν και να ξαναδιαβάσουν το μοναδικό και λαμπρό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Τα καινούρια ρούχα του Αυτοκράτορα».

Τα παραμύθια όταν περιέχουν μία φωτεινή αλήθεια έχουν τη μαγική ικανότητα να συνταράξουν και τους μεγάλους και τους μικρούς αναγνώστες.

Ίσως το παραμύθι του Άντερσεν και η λυτρωτική προφητεία του να είναι ο καλύτερος καθρέφτης, για να δουν κάποιοι τον εαυτό τους και για να καταλάβουν γιατί «ο Αυτοκράτορας» ή «ο Βασιλιάς» είναι «γυμνός».

9.    Υστερόγραφο (Υ/Γ3), Η αυτονομία του ΠΑΣΟΚ

Εδώ και λίγες ημέρες κάποιοι λίγοι, μετρημένοι στα δάκτυλα, Δημοσιογράφοι έχουν θορυβηθεί, έχουν ανησυχήσει για τις παρεμβάσεις μου. Πλάθουν διάφορα ευφάνταστα σενάρια, τα οποία δεν έχουν καμμία αντιστοιχία με την αλήθεια και την πραγματικότητα. Για το λόγο αυτό θεωρώ πολιτικό και κομματικό χρέος μου να ξεκαθαρίσω για μία ακόμα φορά τις θέσεις μου.
Οι δεσμοί μου με το ΠΑΣΟΚ και την Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη ήταν, είναι και θα είναι διαχρονικοί, δεδομένοι και αδιατάρακτοι.

Οι θέσεις μου είναι διαχρονικά γνωστές, διαφανείς και σαφέστατες και συνδέονται άρρηκτα με μια ιστορική διαδρομή μου στο ΠΑΣΟΚ και στην Παράταξής μας.

Η κατοχύρωση και ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ, του Κινήματος Αλλαγής ως Δημοκρατικού και Προοδευτικού Πόλου συνδέεται άρρηκτα και αδιαπραγμάτευτα:
με την αυτόνομη πορεία του,
με τον αυτόνομο λόγο του,
με την Δημοκρατική Προοδευτική – Σύγχρονη ταυτότητά του,
με την αυτοδύναμη στρατηγική του,
με τον καταλυτικό και διακριτό πρωταγωνιστικό ρόλο του.

Αυτές οι παραδοχές προϋποθέτουν, οριστικά, αμετάκλητα και αταλάντευτα σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές οριοθετήσεις, σαφείς προγραμματικές θέσεις και αντιπαραθέσεις, τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ, που από το 2012 εκφράζουν έναν ιδιότυπο και μικρό, έναν ιστορικά παράδοξο και αδιέξοδο, έναν κακέκτυπο και διχαστικό Δικομματισμό.
Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να έσωσε τη χώρα από την χρεοκοπία, μπορεί να κράτησε την κοινωνία όρθια αλλά πλήρωσε ένα βαρύτατο και δυσανάλογο τίμημα. Φτάσαμε στα όρια του αφανισμού.

Κάτω από αντίξοες συνθήκες μαζί με την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά δώσαμε την μάχη της ύπαρξης και της προοπτικής. Σήμερα μαζί με τον Νίκο Ανδρουλάκη με συντεταγμένη και δημιουργική προσπάθεια έχουμε όλες τις δυνατότητες να κάνουμε μεγάλα βήματα και μεγάλα άλματα.
Μέσα στους επόμενους 18μήνες έχουμε 4 μεγάλες μάχες και καθοριστικές αναμετρήσεις στις δύο Βουλευτικές Εκλογές την Άνοιξη του 2023, τις Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές τον Οκτώβριο του 2023 και τις Ευρωεκλογές την Άνοιξη του 2024. Τα μεγάλα βήματα, τα μικρά και τα μεγάλα άλματα είναι θετικές προκλήσεις για όλους μας.
Πιστεύω ακράδαντα ότι μόνο με αυτή τη στρατηγική και με αυτόν τον πολιτικό σχεδιασμό το ΠΑΣΟΚ, και το Κίνημα Αλλαγής μπορούν να αποκτήσουν ξανά ευρύτατο και ζωτικό ιδεολογικό, κοινωνικό, πολιτικό και προγραμματικό χώρο.

Μόνον με αυτούς τους καθαρούς στρατηγικούς στόχους μπορούν να ταυτιστούν και να συμπορευτούν συμμετοχικά και ενεργά εκατομμύρια πολίτες, που έχουν διαχρονικούς δεσμούς με το ΠΑΣΟΚ και την ευρύτερη Παράταξη.

Μόνον έτσι το ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Αλλαγής, ως μία ανανεωτική, σύγχρονη και ριζοσπαστική Σοσιαλδημοκρατία, ως μία σύγχρονη προοδευτική και ριζοσπαστική Κεντροαριστερά δεν θα μετατρέπονται σε δεκανίκι και ουρά είτε της ΝΔ, είτε του ΣΥΡΙΖΑ.

Μόνον έτσι το ΠΑΣΟΚ, η Σοσιαλδημοκρατία και η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα θα μπορούν να έχουν ανοιχτούς ορίζοντες, δυναμική και προοπτική.

Μόνον έτσι μπορούμε να αρνηθούμε σθεναρά «την καλοσύνη των άλλων» που με τις σειρήνες τους μας έχουν επιφυλάξει καταδικαστικά το ρόλο του «ιδανικού αυτόχειρα», το ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου».

Η πυξίδα του ΠΑΣΟΚ και του Κινήματος Αλλαγής, της Σοσιαλδημοκρατίας και της Κεντροαριστεράς μπορεί και πρέπει να δείχνει έναν άλλο δρόμο με βαθειά πίστη στις ιδέες, στις αρχές, στις ρίζες και στις αξίες του Ουμανισμού και του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Τα μηνύματά μας για τη στρατηγική μας πορεία και την πολιτική μας πρόταση οφείλουν να συμπυκνώνονται σε σηματοδοτικές και δεσμευτικές  λέξεις, για τα βήματά μας και την πορεία μας:

για μια Ελλάδα με ενεργό και ισότιμο ρόλο στις δομές και τους θεσμούς της Ενωμένης Ευρώπης και της Ευρωζώνης, με κατοχύρωση και δυναμική εξέλιξη των γεωστρατηγικών, γεωπολιτικών και γεωοικονομικών κεκτημένων μας, με διασφάλιση της ειρήνης, της ακεραιότητας, της ασφάλειας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στην Ευρώπη, στην Μεσόγειο, στα Βαλκάνια και στον Κόσμο,

για μια ανοιχτή, δημοκρατική και σύγχρονη Κοινωνία, με κεκτημένα, με ελευθερίες, με διαφάνειες και δικαιώματα των Πολιτών, συνδυαστικά με τις αντίστοιχες ευθύνες και υποχρεώσεις των Πολιτών, με ένα σύγχρονο και ψηφιακά μετασχηματισμένο Κράτος,
για μια κοινωνία με Βιώσιμη και Ισόρροπη ανάπτυξη, με απασχόληση, με Κοινωνικό Κράτος, με κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνική ασφάλεια, με σύγχρονη εκπαίδευση και ποιότητα ζωής, με οικολογική αφύπνιση, με σεβασμό στο περιβάλλον και τον πολιτισμό,
για μια σύγχρονη κοινωνία ανοιχτών οριζόντων με αλληλεγγύη, με συνοχή, με δικαιοσύνη, με ανθρώπινο πρόσωπο.

Οι 14 σηματοδοτικές και δεσμευτικές λέξεις μας είναι οι εξής: 

Μπροστά και Δυνατά,

Αυτόνομα και Νικηφόρα με Αλλαγές και ανανέωση,

Δημοκρατικά και Πατριωτικά,

Μεταρρυθμιστικά και Ριζοσπαστικά,

πάντα Προοδευτικά και πάντα Ευρωπαϊκά.