Ο Γιώργος Ανδρέου μιλάει στο in για τα «Χαλίκια» και την απόφασή του να ασχοληθεί με την ποίηση

Η πρώτη ποιητική συλλογή του Γιώργου Ανδρέου, που εκδόθηκε το 2016, ξάφνιασε ευχάριστα τους θαυμαστές του.

Όσοι γνώριζαν καλά τον σπουδαίο μουσικό ήξεραν βέβαια την τέχνη με την οποία μεταχειριζόταν όχι μόνο τις νότες αλλά και τις λέξεις.

Σήμερα, σχεδόν 6 χρόνια μετά τον «Απερίσκεπτο πλοηγό» ο Γιώργος Ανδρέου κυκλοφορεί τα «Χαλίκια» δίνοντας μας ένα ακόμα δείγμα της δικής του ματιάς στον κόσμο.

Στα Χαλίκια συγκεντρώθηκαν ποιήματα που γράφτηκαν την τελευταία πενταετία (ανάμεσά τους και κάποια που ξεκίνησαν ή έμεναν στο συρτάρι από πολύ παλιά). Ολοκληρώθηκαν μέσα στην απομόνωση και την καραντίνα της υγειονομικής κρίσης. Όπως λέει ο ίδιος: «Η διαδικασία συγγραφής τους υπήρξε, παρηγορητική και θεραπευτική».

Ο Γιώργος Ανδρέου μίλησε στο in για τις καλλιτεχνικές του επιρροές αλλά και στην απόφασή του να ασχοληθεί με την ποίηση.

Μιλήστε μας λίγο για τη νέα σας ποιητική συλλογή «Χαλίκια». Πώς προέκυψε;

Τα «Χαλίκια» είναι η δεύτερη ποιητική μου συλλογή. Έχει προηγηθεί ο «Απερίσκεπτος πλοηγός» (Μικρή Άρκτος 2016). Τα περισσότερα ποιήματα της συλλογής «Χαλίκια» γράφτηκαν την τελευταία πενταετία, ακολουθώντας σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική πραγματικότητα του τόπου και εστιάζοντας στις ψυχικές αντιδράσεις των συνανθρώπων μου. Από τη δεκαετή οικονομική κρίση μπήκαμε στη δυστοπική πανδημία κι από εκεί στις συνέπειες του πολέμου που «έσκασε» στην αυλή μας. Δεν συμπαθώ την αυτοαναφορική τέχνη. Γράφω «από εμένα» κι όχι «για εμένα». Φυσικά γράφω και για μένα, αφού πρώτα βάλω μια χούφτα…χαλίκια στο στόμα και ξεκινήσω τις ασκήσεις (όχι μόνο άρθρωσης – το πράγμα είναι φανερό πως είναι πολύ πιο απαιτητικό και πολύπλοκο).

Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σας επιρροές;

Πιστεύω πως κάθε καλλιτέχνης επηρεάζεται από όλες τις τέχνες, άλλοτε συνειδητά κι άλλοτε υποσυνείδητα. Το βέβαιο είναι πως είμαστε όλοι παιδιά κάποιων  γιγάντων που προηγήθηκαν. Παραμένω παιδί του Τραγουδιού – εννοώ πως μου αρέσει σε ό,τι καλλιτεχνικό δημιουργώ να υπάρχει θέμα, μια ιστορία που οφείλεις να αφηγηθείς αποτελεσματικά.

Ποιο στίχο σας ξεχωρίζετε και γιατί;

Δεν μπορώ να απαντήσω εύκολα σε αυτή την ερώτηση. Περιορίζομαι να πω πως θεωρώ τα ποιήματα ένα πεδίο αλήθειας σε δοκιμασία. Όπως και την Τέχνη στην ολότητά της. Πεδίο καλλιτεχνικής αλήθειας, όχι μιας γενικόλογης «ειλικρίνειας» που αρκετές φορές τείνει στην επιδερμική αυθάδεια.

Πότε ξεκινήσατε να γράφετε ποίηση;

Στην αρχή της εφηβείας μου. Διάβαζα πολλή ποίηση (και συνεχίζω), αλλά και πεζογραφία, Ελληνική και αλλόγλωσση. Συνέβη (μέσα μου) από μόνο του, το γεγονός της γραφής. Κι ήταν ένα δικό μου «μυστικό». Γι’ αυτό καθυστέρησα τόσο πολύ να εκδώσω ποιήματά μου. Για πολλά χρόνια θεωρούσα το Τραγούδι ως κοινό πεδίο εξομολόγησης με τους ακροατές και την Ποίηση (μου) προσωπική μου υπόθεση. Κάποια στιγμή πείστηκα (από φίλους αγαπημένους που διάβασαν ποιήματά μου) και ξεκλείδωσα το εφηβικό δωμάτιο. Κι εξέδωσα το πρώτο μου ποιητικό βιβλίο.

Ποιοι ήταν οι ποιητές που επηρέασαν τον ποιητικό σας λόγο;

Πολλοί και πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Έλληνες και ξένοι. Και ποιητές του στίχου των τραγουδιών. Έλληνες και ξένοι. Αλλά και ποιητές της εικόνας – κινηματογραφιστές και ζωγράφοι. Κι ο ποιητής που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος. Κι οι μεγάλοι ανώνυμοι της Δημοτικής ποίησης. Κι οι μέγιστοι (λίγοι) επώνυμοι και (πολλοί περισσότεροι) ανώνυμοι της Βυζαντινής υμνωδίας.