Ο Λιονέλ Μέσι «κουβαλά» στις πλάτες ένα τεράστιο βάρος από τη μέρα που έγινε ο ηγέτης της εθνικής ομάδας της Αργεντινής.

Και δεν μιλάμε για ένα και δυο χρόνια, αλλά για διάστημα που ξεπερνά τη δεκαετία.

Ένα βάρος που παραπέμπει στη σύγκριση των  επιτευγμάτων του Ντιέγκο Μαραντόνα με τις δικές του ηγετικές ικανότητες, αν κι αυτό δεν είναι (ποδοσφαιρικά) δόκιμο.

Ή καλύτερα για ν’ ακριβολογούμε, είναι άδικο για το τωρινό δεκάρι της Αργεντινής, καθώς μια τέτοια σύγκριση δεν αποδίδει την πραγματικότητα.

Ο Μέσι αμφισβητήθηκε πολύ μετά τις αποτυχίες της Αργεντινής σε προηγούμενες μεγάλες διοργανώσεις, αλλά στο Κατάρ ξεδίπλωσε κάθε εκατοστό της φυσιογνωμίας του, δικαιώνοντας απόλυτα τους θαυμαστές του σε κάθε γωνιά του κόσμου.

Το παιχνίδι της Αργεντινής με την Κροατία ήταν μια μεγάλη παράσταση του Αργεντίνου μύθου απέναντι σ’ έναν άλλο πολύ μεγάλο ποδοσφαιριστή, τον Λούκα Μόντριτς.

Οι ηγέτες των δυο ομάδων πάλεψαν και το λατινοαμερικάνικο 10άρι έδωσε… ρέστα οδηγώντας την Αργεντινή στον τελικό του Μουντιάλ.

Και τι δεν έκανε ο Μέσι απέναντι στους Κροάτες. Για να μην το κουράζουμε, έφερε εις πέρας μια διπλή αποστολή.

Η πρώτη να οδηγήσει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του στον μεγάλο τελικό του Μουντιάλ, δίνοντας απερίγραπτη χαρά στους συμπατριώτες του και όχι μόνο.

Η δεύτερη αποστολή ήταν να προσφέρει ένα ονειρικό τάνγκο στην ανθρωπότητα και δεν χωρά αμφιβολία πως ο Αργεντίνος μεσοεπιθετικός το έκανε με μεγαλοπρέπεια.

Τα βήματα του Μέσι ήταν μεθυστικά, οι εμπνεύσεις μοναδικές, τα ότσος «ζάλισαν» την άμυνα των Κροατών.

Ήταν μια μιλόνγκα αντάξια της φήμης και της μαεστρίας του Αργεντίνου σούπερ σταρ.

Ήταν μια «μπαλάντα αισθήσεων και παραισθήσεων» που βρήκε πεδίο εφαρμογής στο… χορτάρι, με τον Αργεντίνο μαέστρο να δίνει τον ρυθμό και τον πλανήτη ν’ ακολουθεί τα βήματα.

Ο Μέσι κάνει ένα απίστευτο τουρνουά και καλείται να εκπληρώσει την επιθυμία ενός έθνους.

Μια επιθυμία που φαντάζει με λύτρωση στα δικά του μάτια, γνωρίζοντας πολύ καλά πως όλα θα είναι αλλιώτικα αν σηκώσει ψηλά το τρόπαιο που σήκωσε πριν από 36 χρόνια ο Ντιέγκο Μαραντόνα στο Μεξικό.

Ο Μέσι περιμένει τον ημιτελικό Γαλλίας – Μαρόκου για να μάθει ποιος θα είναι το «εμπόδιο», στην προσπάθεια εκπλήρωσης του μεγαλύτερου στόχου της καριέρας του.

Αν και θα πρέπει να επισημάνουμε πως η κατάκτηση ενός Μουντιάλ ξεφεύγει από τα όρια του στόχου.

Είναι η εκπλήρωση του ονείρου κάθε ποδοσφαιριστή. Πόσο μάλλον εκείνου, που… χρίσθηκε «διάδοχος» του Μαραντόνα και παλεύει με τα θεριά όλου του κόσμου για να σηκώσει το βάρος. Και είναι ένα βάρος ασήκωτο…

Headlines