Ο ταλαντούχος ηθοποιός, που λάτρευε το επάγγελμα του ηθοποιού και τιμούσε την Καναδέζικη καταγωγή του είχε πλούσια καλλιτεχνική δράση. Η καριέρα του διήρκησε πάνω από 6 δεκαετίες και έπαιξε σε πάνω από 200 ταινίες. Έπαιξε από τον Λέοντα Τολστόι μέχρι τον Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, από τον Σέρλοκ Χολμς μέχρι τον Τζον Μπάριμορ, από τον Μάικ Γουάλας μέχρι τον Στρατηγό Τσανγκ στο «Star Trek».

Απέσπασε συνολικά ένα Όσκαρ, μία Χρυσή Σφαίρα, δύο Emmy, δύο Τόνι και ένα βραβείο BAFTA. Yπήρξε άοκνος καλλιτέχνης καθώς δεν σταμάτησε ποτέ να παίζει σε ταινίες ή να δανείζει την φωνή του σε παιδικούς ήρωες.

Διαβάστε επίσης: Τριάντα τρία χρόνια χωρίς τον Σάμιουελ Μπέκετ

Η αγάπη, το πάθος για την υποκριτική από νεαρή ηλικία

Γεννημμένος στις 13 Δεκεμβρίου του 1929 στο Οντάριο και μεγαλωμένος στο Κεμπέκ, ο Καναδός ηθοποιός ξεκίνησε την καριέρα του στο Broadway στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Έζησε μια πλήρη ζωή με μεγάλη καριέρα, αναγνώριση, πολλές συνεργασίες, τρεις γάμους και πέθανε σε ηλικία 91 χρόνων στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ.

Από τα σχολικά του χρόνια ενδιφέρθηκε έντονα για την υποκριτική και τη δεκαετία του 1950 εντάχθηκε στο θίασο Canadian Repertory Theater, με τον οποίο ερμήνευσε πάνω από 100 ρόλους.

Μελέτησε πιάνο με σκοπό να γίνει πιανίστας κονσέρτου, αλλά σε μικρή ακόμη ηλικία η αγάπη του για το θέατρο είχε αρχίσει να διαφαίνεται και ξεκίνησε από το σχολείο κι όλας να ασχολείται με την υποκριτική. Εκείνο, όμως, που τον ώθησε στο να ακολουθήσει αυτό στη ζωή του, ήταν η ταινία «Henry V» (1944) με τον Λόρενς Ολίβιε, για την ιστορία του Ερρίκου του 5ου, του βασιλιά της Αγγλίας. Ο Πλάμερ, μάλιστα, θέλοντας να κερδίσει εμπειρίες και να μπει στον χορό, ταξίδεψε με το τρένο με το Καναδέζικο Θέατρο Ρεπερτορίου στην Οτάβα. Και κάπως έτσι έγινε η αρχή για τον ηθοποιό που είχε καριέρα στην υποκριτική εδώ και 6 δεκαετίες, έχει λάβει τιμητικό τίτλο για τη συνεισφορά του στις δραματικές τέχνες από τη βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ και από το κράτος του Καναδά, ενώ το 1986 μπήκε στο θεατρικό Hall of Fame.

Το 1954 έκανε το ντεμπούτο στο Μπρόντγουεϊ με το έργο της Νταϊάνα Μόργκαν «The Starcross Story», αλλά το έργο κατέβηκε ύστερα από μία παράσταση. Ακολούθησε ο ρόλος του στο έργο του Κρίστοφερ Φράι «The Dark Is Light Enough», με τον οποίο έγινε γνωστός στον κόσμο του θεάτρου.

Τα επόμενα χρόνια συμμετείχε σε παραστάσεις έργων του Σέξπιρ, σε Αγγλία, Καναδά και ΗΠΑ και αναγνωρίστηκε ως ένας από τους κορυφαίους σεξπιρικούς ηθοποιούς της γενιάς του. Στην πολύχρονη θεατρική του καριέρα κέρδισε ένα βραβείο Τόνι για το ρόλο του Σιρανό ντε Μπερζεράκ στο μιούζικαλ «Cyrano» (1974) και το ρόλο του ηθοποιού Τζον Μπάριμορ στο έργο του Γουίλιαμ Λιούς «Barrymore» (1997).

Η καριέρα στον κινηματογράφο, οι δεύτεροι ρόλοι και η Μελωδία της Ευτυχίας

Αν και η καριέρα στο θέατρο ήταν λαμπρή, στον κινηματογράφο έπαιξε κυρίως δευτερεύοντες ρόλους. Πρωτοεμφανίστηκε το 1956 στην ταινία του Σίντνεϊ Λιούμετ «Stage Struck» κι έγινε ευρύτερα γνωστός για το ρόλο του στο πολυβραβευμένο μιούζικαλ του Ρόμπερτ Γουάιζ «Η Μελωδία της Ευτυχίας» («The Silent of Music», 1965), δίπλα στην Τζούλι Άντριους.

To 2012 κέρδισε το μοναδικό του Όσκαρ για το ρόλο ενός καρκινοπαθούς χήρου, που αποκαλύπτει στο γιο του ότι είναι γκέι στην κομεντί του Μάικ Μιλς «Οι Πρωτάρηδες» («Beginners»).
Από την πλούσια φιλμογραφία του ξεχωρίζουν οι ρόλοι του στις ταινίες «Έρωτες Που Σβήνουν την Αυγή» («Inside Daisy Clover», 1965), «Η Νύχτα των Στρατηγών» («Night of the Generals», 1967), «Ο Άνθρωπος που θα γινόταν Βασιλιάς» («The Man Who Would Be King», 1975), «Malcolm X» (1992), «Οι Δώδεκα Πίθηκοι» («Twelve Monkeys», 1995), «The Insider» (1999), «Αλέξανδρος» («Alexander», 2004), στην οποία υποδύθηκε τον Αριστοτέλη, «Ο Τελευταίος Σταθμός» («The Last Station», 2009), «Ο Φανταστικός Κόσμος του Δρ. Παρνάσους» και «Στα Μαχαίρια» («Knives Out», 2019).

Ο Ηρώδης στον Ιησού απο τη Ναζαρέτ

Στην τηλεόραση έπαιξε μεταξύ άλλων σε δυο γνωστές και στη χώρας σειρές: «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» («Jesus of Nazareth», 1977) του Φράνκο Τζεφιρέλι στο ρόλο του Ηρώδη Αντύπα και «Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας» («The Thorn Birds», 1983). Το 1976 τιμήθηκε με Έμμυ για το ρόλο του τραπεζίτη στη μίνι σειρά του Άρθουρ Χέιλι «Τhe Moneychangers» (1976).

Το 1991 βρίσκεται στο καστ της έκτης ταινίας της επιτυχημένης σειράς επιστημονικής φαντασίας «Σταρ Τρεκ VI: Η άγνωστη χώρα», με τους χιλιάδες «trekkies» εκεί έξω να ζουν και να αναπνέουν με την κάθε ταινία. Ο Πλάμερ ζήτησε λιγότερο μακιγιάζ για να υποδυθεί το ρόλο του μιας και ήθελε να έχει ένα πιο «ανθρώπινο» λουκ.

Σπουδαία καριέρα, λαμπεροί ρόλοι, μια γεμάτη ζωή και το Όσκαρ που αν και άργησε ήρθε στα 82!

Headlines