Ο Σταύρος Ράγιας μιλάει στο in για την παράσταση Η Πεντάμορφή και το Τέρας… αλλιώς

Η Πεντάμορφη και το Τέρας. Μια παλιά, πολύ παλιά ιστορία, που επέζησε μέσα στους αιώνες, αγαπήθηκε, διασκευάστηκε πολλές φορές, διατηρώντας ωστόσο τη διαχρονική της γοητεία, μεταφέρεται στη σκηνή από τον Παρασκευά Καρασούλο και μια ομάδα σημαντικών δημιουργών και ερμηνευτών… αλλιώς.

Στην Πεντάμορφη και το Τέρας … αλλιώς λοιπόν, τα στερεότυπα της αρχικής ιστορίας έχουν  προσαρμοστεί στην αλήθεια και στις ανάγκες των καιρών μας.

Συγκεκριμένα, η Πεντάμορφη δεν είναι μόνο η  προσωποποίηση της καλοσύνης αλλά έχει και τις κακές και ανάποδες στιγμές της, ενώ το Τέρας μπορεί να είναι τερατωδώς άσχημο, αλλά αν ψάξεις λίγο πιο βαθιά μέσα του, μπορεί και να κρύβει μια καρδιά… χρυσή, που αποζητά μόνο την αποδοχή και την αγάπη.

O Σταύρος Ράγιας μίλησε στο in για τον ρόλο του στην παράσταση

Τι σας ενέπνευσε να σκηνοθετήσετε την παράσταση «Η πεντάμορφη και το τέρας…αλλιώς»;

Η πρόταση να σκηνοθετήσω το συγκεκριμένο θεατρικό έργο ήρθε από τον Παρασκευά Καρασούλο, ο οποίος έγραψε το κείμενο και τους στίχους των τραγουδιών. Το έκανα με μεγάλη χαρά και κέφι, έχοντας μαζί μου εξαιρετικούς συνεργάτες: Τον ζωγράφο και σκηνογράφο Ανδρέα Γεωργιάδη, τον συνθέτη Χρίστο Θεοδώρου και τους εξαιρετικούς ηθοποιούς-ερμηνευτές Δώρο Δημοσθένους, Βικτωρία Ταγκούλη, Αντώνη Γκρίτση, Μαριάννα Γκούτζιου και Δημοσθένη Ελευθεριάδη. Για μένα είναι σημαντικό επίσης, από τη στιγμή που θα διαβάσω ένα θεατρικό έργο, να εμπνέομαι δημιουργώντας εικόνες και να ερμηνεύω στο μυαλό μου τους ρόλους. Αυτό είναι η αρχική σπίθα.

Ποιους προβληματισμούς θίγει αυτή η παράσταση;

Το παραμύθι από μόνο του θίγει τη διαφορετικότητα με την εμφάνιση του τέρατος.

Ο καθένας μας δεν είναι αυτό που φαίνεται και δεν κρίνεται από την εξωτερική του εμφάνιση. Αυτό που μας κατακλύζει στη εποχή που ζούμε είναι η εξωτερική εικόνα του καθενός και το πώς θα θέλαμε να φαινόμαστε στους άλλους.. Στη σημερινή κοινωνία θα πρέπει να κρατήσουμε και να μάθουμε στα νέα παιδιά πως από μέσα μας πηγάζει η ομορφιά και μας τροφοδοτεί για ένα καλύτερο μέλλον.

Ποιο είναι το προφίλ των ηρώων της παράστασης;

Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί στην ιστορία μας, όλοι είναι καλόκακοι. Δεν έχει ενδιαφέρον να είσαι μόνο καλός ή μόνο κακός. Στην ιστορία μας λοιπόν η Πεντάμορφη δεν είναι η προσωποποίηση της καλοσύνης και το Τέρας κρύβει μέσα του όμορφα συναισθήματα ανατρέποντας τα στερεότυπα του χθες.

Τι αναφορές έχει στο σήμερα και στην κοινωνία μας;

Πως τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Όπως ανέφερα και πιο πάνω, στη σημερινή κοινωνία μας οι άνθρωποι όλο και περισσότερο στηρίζονται στην εξωτερική εικόνα χάνοντας την ουσία των πραγματικών συναισθημάτων. Η αγάπη, η συντροφικότητα, ο έρωτας ακόμη και η φιλία, αλλοιώνονται στηριζόμενοι σε ό,τι βλέπουμε και παρατηρούμε μόνο την εικόνα. Η μοναχικότητα στις μέρες μας είναι έντονη και απόρροια αυτού του φαινομένου. Θεωρώ πως πρέπει να λειάνουμε τις γωνιές μας για να μπορέσουμε να κυλήσουμε, προσπαθώντας έτσι να δούμε τον πραγματικό άνθρωπο που κρύβεται μέσα μας, για να μπορέσει έτσι να μας ανακαλύψει καλύτερα ο διπλανός μας αλλά και να δώσουμε και εμείς οι ίδιοι τη δυνατότητα στον εαυτό μας να πάμε παραπέρα.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να έχει πάρει ο μικρός και ο μεγάλος θεατής όταν δει την παράσταση;

Στο θέατρο ερχόμαστε να ζήσουμε ένα παραμύθι. Να δούμε μια ιστορία με αρχή μέση και τέλος. Να σκεφτούμε τα πράγματα και λίγο αλλιώς, να προβληματιστούμε, να ταυτιστούμε πολλές φορές με καταστάσεις και συμπεριφορές των χαρακτήρων με αποτέλεσμα να διδαχτούν μικροί – μεγάλοι   από μια ιστορία. Και κυρίως να περάσουμε όμορφα και να διασκεδάσουμε!

Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή;

Ξεχωρίζω τη σκηνή του δείπνου των εννιά. Θα μπορούσε να είναι ένα έργο από μόνη της γιατί εμπεριέχει όλα τα συναισθήματα, τις συμπεριφορές, τα θέλω των χαρακτήρων της Πεντάμορφης και του Τέρατος. Τους σκιαγραφεί απόλυτα και με ωραίο τρόπο.