Γιατί τόσες πολλές γυναίκες ζουν σε χωριστά σπίτια από τους συντρόφους και τα παιδιά τους;

«Για πολλές γυναίκες, η πανδημία εμβάθυνε τον έμφυλο καταμερισμό της οικιακής εργασίας και απλά βαρέθηκαν Όσες είχαν την οικονομική δυνατότητα, βρήκαν ένα δικό τους χώρο» γράφει η Έμμα Μπροκς στην Guardian και συνεχίζει.

Το πρότυπο σύζευξης – το όνειρο, αν θέλετε – ήταν πάντα η ηθοποιός Έλενα Μπόναμ Κάρτερ και ο σκηνοθέτης Τιμ Μπάρτον, ή η φωτογράφος Άνι Λίμποβιτς και η συγγραφέας Σούζαν Σόνταγκ: η de facto διατήρηση ενός γάμου σε δύο διαφορετικά νοικοκυριά, έτσι ώστε να έχεις όλα τα οφέλη, χωρίς τα αηδιαστικά κομμάτια.

Μπορείτε να διατηρήσετε τη μαγεία ζωντανή, να παρατείνετε την περίοδο του μέλιτος επ’ αόριστον και, προστατεύοντας τον χώρο σας και κατανέμοντας τον κοινό σας χρόνο, να δημιουργήσετε ένα σενάριο στο οποίο πραγματικά χαίρεστε να βλέπετε ο ένας τον άλλον.

• Διαβάστε επίσης: «Αποτοξίνωση γάμου»: Σ’ αγαπώ αλλά δεν θέλω να σε βλέπω για τις επόμενες έξι εβδομάδες

Οι τάσεις που προέρχονται από διασημότητες τείνουν να είναι ψεύτικες, χωρίς νόημα ή πραγματικό αντίκρυσμα αλλά η γοητεία αυτού του μοντέλου έχει παραμείνει. «Παραβλέποντας το μικρό θέμα των χρημάτων, τι ακριβώς υπάρχει που δεν σας αρέσει;» αναρωτιέται η Έμμα Μπροκς.

Δείτε το βίντεο:

Όλα γιγαντώθηκαν στην πανδημία

Ή μάλλον, τι δεν αρέσει στις γυναίκες κάθε ζευγαριού; Στους New York Times αυτή την εβδομάδα δημοσιεύεται ένα νέο κομμάτι για τις τάσεις που επικρατούν στις ΗΠΑ και αφορά τον αυξανόμενο αριθμό γυναικών που, μετά την πανδημία, επιλέγουν να διατηρήσουν το μοντέλο του γάμου με χωριστά νοικοκυριά, το οποίο καθιερώθηκε κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού από ορισμένες οικογένειες για να μειωθεί η μετάδοση της κόβιντ, και αποδεικνύεται τόσο προτιμότερο από τον κανόνα, προφανώς, ώστε δεν βιάζονται να επανενωθούν με τους συζύγους τους.

Είναι γνωστό ότι μεταξύ των ετεροφυλόφιλων ζευγαριών, οι γυναίκες είναι αυτές που ξεκινούν τα περισσότερα διαζύγια – σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς το 70% – και η πίεση για χωριστά νοικοκυριά είναι μια στάση προς αυτή την κατεύθυνση για κάποιους. Αλλά για άλλους, ίσως είναι πραγματικά μια βιώσιμη λύση στο πρόβλημα του να αγαπάς τον σύζυγό σου αλλά να μην τον θέλεις συνέχεια κάτω από τα πόδια σου.

«Ομολογώ ότι είμαι προκατειλημμένη σε αυτόν τον τομέα» γράφει η Έμμα Μπροκς. «Ζω με τα παιδιά μου, αλλά δεν έχω ποτέ συγκατοικήσει με έναν “ερωτικό σύντροφο πλήρους απασχόλησης”. Η πολυτέλεια του να αποφασίζεις πότε οι άνθρωποι θα μπαίνουν και θα βγαίνουν στο σπίτι σου είναι κάτι που δύσκολα εγκαταλείπεις. Η ιδέα του να συνδυάζω τον χρόνο μου με κάποιον άλλο με κάνει ταυτόχρονα να πανικοβάλλομαι και να εξοργίζομαι».

Bye Bye γάμε!

Στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο ο αριθμός των γάμων μειώνεται την τελευταία δεκαετία και εδώ και αρκετό καιρό και στις δύο χώρες οι ανύπαντρες, ενήλικες γυναίκες είναι περισσότερες από τις παντρεμένες. Αυτό που είναι καινούργιο είναι η αύξηση όσων εξακολουθούν να αυτοπροσδιορίζονται ως παντρεμένοι αλλά ζουν χωριστά από τον σύζυγό τους- στις ΗΠΑ, τα παντρεμένα ζευγάρια που διατηρούν χωριστά νοικοκυριά αυξήθηκαν κατά ένα τέταρτο μεταξύ 2000 και 2019, και το 2021, ο αριθμός αυτός ανέβηκε απότομα και πάλι, σύμφωνα με τους New York Times. Υπολογίζεται, δε, από το Γραφείο Απογραφής ότι 3,89 εκατομμύρια Αμερικανοί, ή το 2,95% των παντρεμένων ζευγαριών, ζουν χωριστά. Έχουν μάλιστα και ένα μικρό ακρωνύμιο: Lat, ή «ζούμε χωριστά μαζί» εκ του «living apart together.

Η τάση αυτή φαίνεται να είναι πιθανό αποτέλεσμα τόσο του ότι όλοι βρίσκονατι στο σπίτι τα τελευταία δύο και πλέον χρόνια και τρελαίνουν ο ένας τον άλλον, όσο και του γεγονότος ότι μετά το τέλος του λοκντάουν, οι μελέτες έδειξαν ότι οι άνδρες εγκατέλειψαν γρήγορα τη φροντίδα των παιδιών και τις οικιακές εργασίες που είχαν υιοθετήσει εκείνη την περίοδο.

Κρίνοντας από τις μελέτες που αναφέρονται στο άρθρο, ορισμένες γυναίκες, η καραντίνα σε μια ήσυχη, προαστιακή κατοικία, με τους συζύγους να έχουν επωμιστεί τη φροντίδα στο σπίτι, τις οδήγησε σε τέτοιο επίπεδο πλήξης που δεν το περίμεναν ούτε οι ίδιες.

Για άλλες πάλι, το γεγονός ότι ακόμη και μια παγκόσμια πανδημία δεν υπονόμευσε τον καταμερισμό της εργασίας στο σπίτι σύμφωνα με τις παραδοσιακές γραμμές των δύο φύλων, είχε την επίδραση της σταγόνας που ξεχείλισε το ποτήρι.

Και μαζί και μόνος…

«Θέλω να πω, προφανώς υπάρχουν μειονεκτήματα σε όλο αυτό το πράγμα, κυρίως οικονομικά, ιδίως αν έχετε παιδιά» γράφει η Έμμα Μπροκς.«Τα γενικά έξοδα για δύο νοικοκυριά είναι δυσβάσταχτα. Θυμάμαι ότι συγκλονίστηκα όταν, αμέσως μετά το κολέγιο, μερικοί φίλοι μετακόμισαν βιαστικά με τους συντρόφους τους και παντρεύτηκαν εξίσου βιαστικά, κυρίως, όπως μου φάνηκε, για να μειώσουν τα έξοδα. Αυτό έμοιαζε τρελό τότε, αλλά αν το καλοσκεφτούμε, ίσως είναι πιο τρελό-λογικό από οτιδήποτε. Και με μια πιο προσεκτική ματιά, φυσικά, καμία από αυτές τις τοτεμικές σχέσεις διασημοτήτων δεν διαφήμισε κάτι ανώτερο πέρα από χωρισμό όπως της Έλενα Μπόναμ Κάρτερ ή δυσλειτουργία Λίμποβιτς-Σόνταγκ.

Το μοντέλο Lat (living apart together ή και μαζί και μόνος) μπορεί επίσης να είναι ένα τέχνασμα, μια αποφυγή που μεταμφιέζεται σε κάτι πιο ευγενές και αποφασιστικό. Παρ’ όλα αυτά, η εγγύτητα παραμένει μια σπουδαία κατάκτηση. Όχι;

*Με στοιχεία από theguardian.com