Χειροπαλαιστής: Ο Γιώργος Γούσης στρέφει την κάμερα στη ζωή του αδερφού του

Ο «Χειροπαλαιστής» είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Γιώργου Γούση μετά τα υπέροχα «Μαγνητικά Πεδία», τα οποία θριάμβευσαν στους κινηματογράφους και είναι η επίσημη πρόταση της Ελλάδας για τα Όσκαρ. Στη νέα ταινία πρωταγωνιστεί ο αδερφός του σκηνοθέτη Παναγιώτης Γούσης.

Διαβάστε επίσης: Avatar: Εκθαμβωτικά υποβρύχια εφέ, ευφάνταστη σκηνογραφία και περιπέτεια

Η πολυβραβευμένη ταινία

Η νέα μεγάλου μήκους ταινία του δημιουργού τιμήθηκε με τρία βραβεία στο φετινό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, έχοντας προκύψει ως συνέχεια του μικρού μήκους ντοκιμαντέρ που βραβεύτηκε το 2019 στο φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας. Από χθές 15 Δεκεμβρίου ο «Χειροπαλαιστής» προβάλλεται στους κινηματογράφους της χώρας από το Cinobo.

Η επίσημη πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου στον κινηματογράφο Γαλαξίας, με παρόντες όλους τους συντελεστές.

Πριν την προβολή, το κοινό είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει έναν σύντομο αγώνα μπρά ντε φερ ανάμεσα στον Παναγιώτη Γούση και συναθλητές του.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Γιώργος Γούσης, δήλωσε: «Φτιάξαμε αυτή την ταινία με πολλή τρυφερότητα και εύχομαι να περάσει αυτό στο κοινό, να την απολαύσει και να κουβαλήσουν κάτι από αυτή μαζί τους όταν φύγουν από το σινεμά. Αυτό θα ήταν η μεγαλύτερη χαρά για εμάς».

Η ταινία

Ο Παναγιώτης, ένας χειροπαλαιστής που ζει στην επαρχία, δεν αντέχει άλλο τη νοοτροπία της μικρής κοινωνίας και αποφασίζει να μετακομίσει στην Αθήνα για να κυνηγήσει τα όνειρά του και να ασχοληθεί πιο επαγγελματικά με το άθλημα της χειροπάλης. Εκεί, οι επιλογές του και τα νέα προβλήματα που θα συναντήσει, θα τον φέρουν αντιμετωπο σε αγώνα μπρα ντε φερ με τον πιο δύσκολο αντίπαλό, τον εαυτό του.

Ο σκηνοθέτης για τον Χειροπαλαιστή

Μιας και ο Χειροπαλαιστής είναι μια ταινία που επικεντρώνεται στις αντιφάσεις, θα ξεκινήσω κι εγώ το σημείωμά μου με την αντίφαση πως άρχισα να παρατηρώ πιο προσεκτικά τη ζωή του αδερφού μου μέσα στην πενταετία 2012-2017 που, λόγω της οικονομικής κρίσης, πίστεψε στο όνειρο μιας καλύτερης ζωής στην επαρχία, και από την Αθήνα μετακόμισε στην Ήπειρο, στο χωριό του πατέρα μου, όπου και άνοιξε ένα καφενείο. Δηλαδή, άρχισα να τον παρατηρώ από τη στιγμή που χάνεται από το ορατό μου πεδίο και μετά.

Ο Παναγιώτης, είναι ένας από τη φύση του αντιφατικός χαρακτήρας, τρομερά δραστήριος, καλόκαρδος και αγνά κωμικός τύπος, με το εξωτερικό περίβλημα ενός μυώδους αρσενικού. Τα στενά όρια ενός μικρού χωριού με κατοίκους κυρίως τρίτης ηλικίας και το γυναικείο φύλο σε εξαφάνιση, θα αποτελούσαν τροχοπέδη για τα όνειρα ενός 26χρονου με το ταμπεραμέντο του.

Έτσι λοιπόν ένιωσα πως, με αφορμή την ενασχόλησή του αδερφού μου με το άθλημα του bras de fer και έναν επικείμενο αγώνα του στην Αθήνα, το να παρατηρήσουμε με μια κάμερα τη ρουτίνα του, πιθανόν να αποτελούσε ικανό υλικό για μια κινηματογραφική ταινία. Το αποτέλεσμα αυτών των γυρισμάτων ήταν μια μικρού μήκους, η οποία έγινε το σκηνοθετικό μου ντεμπούτο και βραβεύτηκε ως το καλύτερο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για το 2020, απο την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.

Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να ολοκληρωθεί η μικρού μήκους ταινία, ο αδερφός μου πήρε την απόφαση και το ρίσκο να κλείσει την κερδοφόρα επιχείρηση του χωριού και να επιστρέψει στην Αθήνα. Για την ακρίβεια, στον Ασπρόπυργο. Δηλαδή έναν μη-τόπο, σε ένα βιομηχανικό προάστιο εκτός αστικού ιστού, όπου άνοιξε ένα καφέ-ταχυφαγείο, αλλά θα βρισκόταν κοντά σε ένα γυμναστήριο όπου θα προπονούνταν πιο επισταμένα και επαγγελματικά στην χειροπάλη.

Με λίγα λόγια, μας είχε χαρίσει μια νέα συνθήκη, τη φυσική συνέχεια της ιστορίας του ανθρώπου που κυνηγάει τα όνειρα του. Γνωρίζοντας και το ψυχολογικό κομμάτι της απόφασης αυτής του αδερφού μου, που είχε να κάνει κατά πολύ με την ασφυξία και την καταπίεση που ένιωθε από τη συντηρητική κοινωνία του χωριού, την αδυναμία του να συνάψει σχέση με γυναίκα, αλλά και το ότι ζούσε και δούλευε μαζί με τους γονείς μας, μια κατάσταση που δεν θα τον άφηνε να ενηλικιωθεί ποτέ, μας έκαναν να πάρουμε την απόφαση για την επέκταση του Χειροπαλαιστή στη μεγάλου μήκους εκδοχή του.

Τώρα πια, είναι έντονη η πεποίθησή μας πως θα παρουσιάσουμε στο κοινό ένα ολοκληρωμένο πορτραίτο-ψυχογράφημα, για το άγχος και την κρίση ταυτότητας σε ένα σύστημα που προβάλλει την ευτυχία μέσα από την οικονομική καταξίωση και την επιτυχία μέσα από την απόλυτη νίκη εναντίων όλων. Ο Παναγιώτης πάσχει από τη δηλητηριώδη νοοτροπία του πρωταθλητή και του πετυχημένου ανδρικού πρότυπου, ενώ από μέσα του, όποτε βρεθεί μια ρωγμή, ξεπροβάλει η αληθινή του φύση, αυτή του παιδιού που χαίρεται το παιχνίδι και τη ζωή χωρίς κέρδη και απώλειες.

Πάνω σε αυτή του την αντίφαση, ο Χειροπαλαιστής μας διερωτάται συμβολικά, μήπως τελικά η ευτυχία βρίσκεται μέσα στην ταλάντωση των δυο αθλητών που προσπαθούν, και όχι στην ενδεχόμενη νίκη ή ήττα τους;