Ο τελικός του Μουντιάλ ανάμεσα σε Αργεντινή και Γαλλία ήταν «υπερπαραγωγή» και δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί κάποιος πως πρόκειται για τον κορυφαίο στην ιστορία της διοργάνωσης.

Ήταν μια επική παράσταση, ένα Star wars, μια μάχη επικών διαστάσεων μεταξύ δύο κορυφαίων ομάδων και οι Αργεντινοί πανηγύρισαν στο φινάλε.

Ήταν μια «λύτρωση» για τον Λιονέλ Μέσι; Προφανώς και ήταν. Δεν ήταν μικρό πράγμα να «κουβαλήσει» το φορτίο του «διαδόχου» του Μαραντόνα, και μάλιστα στην τελευταία ευκαιρία της ανεπανάληπτης καριέρας του.

Είχε ακούσει τόσα και τόσα στα προηγούμενα Παγκόσμια Κύπελλα, όταν δεν είχε καταφέρει να οδηγήσει την Αργεντινή στη γη της ποδοσφαιρικής «επαγγελίας».

Σήμερα όμως όλα ήταν διαφορετικά για τον σούπερ σταρ της Αργεντινής, καθώς τα… φαντάσματα του παρελθόντος έμειναν κρυμμένα στη ντουλάπα.

Για την ακρίβεια τα «κλείδωσε» ο ίδιος και πέταξε το κλειδί στην έρημο του Κατάρ για να μην υπάρχει περίπτωση… απόδρασης.

Ο Μέσι ήξερε πολύ καλά πως αυτό ήταν το τελευταίο «τάνγκο», ήταν ο τελευταίος «χορός» κι αν δεν κατόρθωνε να «ξορκίσει» αυτά τα φαντάσματα, θα ήταν… υποχρεωμένος ν’ ακούσει τα μύρια όσα για «την αδυναμία του να γίνει Μαραντόνα».

Όπως είχε ακούσει τόσα και τόσα τις προηγούμενες φορές που δεν μπόρεσε να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο.

Αυτό το βάρος δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο και μόνο ο Μέσι μπορεί να διανοηθεί το βαθμό δυσκολίας του εγχειρήματος.

Όταν μάλιστα μετά από μια μυθική καριέρα υπάρχει ο κίνδυνος να σε «συνοδεύει» για πάντα η αποτυχία κατάκτησης ενός Μουντιάλ, τότε καταλαβαίνει κάποιος αυτό που κατόρθωσε ο Αργεντίνος σούπερ σταρ.

Κι εδώ ανοίγει φυσικά μια μεγάλη κουβέντα, μια συζήτηση από εκείνες που λατρεύουν να κάνουν οι φίλαθλοι σ’ όλο τον κόσμο.

Ξεπέρασε άραγε ο Μέσι τον Ντιέγκο Μαραντόνα, μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ του Κατάρ; Πολλοί θ’ απαντήσουν καταφατικά άλλοι θα πουν όχι.

Δεν είναι όμως αυτό το θέμα και ειδικά αυτή την ώρα. Αν δηλαδή ο Μέσι κατάφερε να ξεπεράσει τον Ντιεγκίτο. Το σίγουρο όμως είναι πως το ποδόσφαιρο εξελίσσεται και ο Λιονέλ Μέσι έχει συμβάλλει τα μέγιστα σ’ αυτή τη διαδικασία.

Είναι επίσης αχρείαστο τούτη την ώρα να μπουν στο… ζύγι τα καντάρια μπάλας που παρουσίασε στον κόσμο ο Μαραντόνα κι αυτά που χάρισε επίσης απλόχερα ο Μέσι.

Καθείς με τα καντάρια του και τυχεροί όλοι εκείνοι που απόλαυσαν τον Ντιεγκίτο αλλά και τον «διάδοχό» του.

Αυτό που μετράει πάνω απ’ όλα όμως σήμερα για την Αργεντινή, είναι ότι κατέκτησε ξανά τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας.

Τώρα δεν είναι ώρα για αναλύσεις επί αναλύσεων και για συζητήσεις φιλοσοφικού περιεχόμενου, αναφορικά με το αν ο Μέσι ξεπέρασε τον Μαραντόνα.

Για τούτο όμως δεν θ’ αποφανθούν ούτε ιστορικοί του μέλλοντος, ούτε «προφέσορες», ούτε… ειδήμονες.

Η απάντηση σε τέτοια ερωτήματα είναι διττή. Και ναι και όχι…

Αλλά είπαμε, τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Το αργεντίνικο μεθύσι μόλις άρχισε και θα κρατήσει για τέσσερα χρόνια.

Ο Μέσι πάντως είναι ο νέος «βασιλιάς» κι αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.

Headlines