Culture Live 19 Δεκεμβρίου 2022 | 14:35

Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης σε μια γλυκόπικρη ιστορία αγάπης και ενηλικίωσης

Σπαρακτική, αστεία, τρυφερή, η μοναδική ιστορία του μικρού Όσκαρ, που αψηφά τον ίδιο τον θάνατο με το χιούμορ και τη φαντασία.

«Φιλιά, Όσκαρ…», μια γλυκόπικρη ιστορία αγάπης και ενηλικίωσης, με πρωταγωνιστή τον Θανάση Τσαλταμπάση παρουσιάζεται στο Θέατρο Αθηνών. Τη σκηνοθεσία και διασκευή της νουβέλας του Éric-Emmanuel Schmitt υπογράφει ο Τσέζαρις Γκραουζίνις. Για τις ημέρες των εορτών θα προστεθούν νέες ημερομηνίες και ώρες.

Για τις ημέρες των γιορτών

Κυριακή 25/12 ώρα 19.00

Δευτέρα 26/12 ώρα 21.00

Τρίτη 27/12 ώρα 21.00

Τετάρτη 28/12 ώρα 19.00

Κυριακή 01/01 ώρα 19.00

Δευτέρα 02/01 ώρα 20.00

Τρίτη 03/01 ώρα 21.00

Τετάρτη 04/01 ώρα 19.00

Παρασκευή 6/01 ώρα 19.00

Και από 08/01 κάθε Κυριακή στις 21.00, Δευτέρα στις 20.00 και Τρίτη στις 21.00

Δέκα χριστουγεννιάτικα χωριά στις γειτονιές της Αθήνας περιμένουν μικρούς και μεγάλους

Η τρυφερή ιστορία του Όσκαρ

Ο δεκάχρονος Όσκαρ ζει στο νοσοκομείο, γιατί υποφέρει από μια βαριά μορφή λευχαιμίας. Κάποια στιγμή μαθαίνει τυχαία ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα να θεραπευτεί και ότι πρόκειται να πεθάνει σε λίγες μέρες. Στο αποκορύφωμα της απόγνωσής του, μια εκκεντρική ηλικιωμένη κυρία, γνωστή ως κυρία Ροζ, μια από τις εθελόντριες που κρατούν συντροφιά στα παιδιά του νοσοκομείου, του προτείνει ένα παιχνίδι: να θεωρήσει καθεμιά από τις μέρες που του απομένουν ως μια δεκαετία της ζωής του.

Ο Όσκαρ σιγά-σιγά αρχίζει να πιστεύει το παιχνίδι και, κατά τη διάρκεια των τελευταίων του έντεκα ημερών, βιώνει μια πλήρη ζωή γεμάτη γεγονότα: έρωτες, γάμο, προδοσίες, αποχαιρετισμούς, επιστροφές, καβγάδες, αγκαλιές, δάκρυα, συγχώρεση. Τελικά πεθαίνει πιστεύοντας ότι έφτασε την ηλικία των 110 ετών, ικανοποιημένος και ευχαριστημένος που κατάφερε να ζήσει μια ζωή συναρπαστική.

Ο σκηνοθέτης Τσέζαρις Γκραουζίνις

Σύμφωνα με τον συγγραφέα της νουβέλας «όταν πια δεν μπορούν να μας σώσουν τα φάρμακα, αναλαμβάνει να το κάνει το χιούμορ και η φαντασία». Είναι προφανές ότι αυτή η σκέψη του Schmitt καθιστά την ιστορία του μικρού Όσκαρ πολύ σημαντική, ειδικά για την εποχή που ζούμε.

Παρόλα αυτά, το κίνητρο για να την παρουσιάσουμε στο θεατρικό κοινό, είναι η ανάγκη μας να μιλήσουμε για τη χαρά να είσαι ζωντανός. Το να πιστέψεις και να βρεις αυτή τη χαρά, ακόμα και όντας σε απόγνωση λόγω δυστυχίας ή αρρώστιας, είναι το πιο σημαντικό αλλά και δύσκολο καθήκον για κάθε άνθρωπο. Χωρίς χαρά η ύπαρξή μας γίνεται μίζερη και ανούσια. Πιστεύω ότι το πιο ωραίο που μπορεί να κάνει το θέατρο είναι να μιλήσει γι’ αυτό.