Όμως, θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι τέτοια φαινόμενα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν τα υποτιμώ καθόλου, απλώς θέλω να υπογραμμίσω ότι ακόμη και εάν δεν είχαμε το Qatargate, πάλι θα έπρεπε να μας ανησυχεί η κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δείτε πόσο καιρός χρειάστηκε να περάσει για να συμφωνηθεί το πλαφόν στο φυσικό αέριο, ένα βασικό μέτρο για να αποφευχθεί η ενεργειακή κρίση, που στην πραγματικότητα είναι μια κοινωνική κρίση.
Φτάσαμε στα μέσα του χειμώνα, οι καυστήρες και τα καλοριφέρ, ειδικά στις χώρες βορειότερα από εμάς, είχαν ήδη ανάψει μόλις τώρα ολοκληρώθηκε η διαπραγμάτευση.
Και δεν είναι το μόνο παράδειγμα.
Σκεφτείτε πόσο καιρός χρειάστηκε για να υπάρξει μια συμφωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης, πόσες διαπραγματεύσεις, πόσο «παζάρι», για ένα πρόγραμμα που φαινόταν αυτονόητο.
Αναλογιστείτε πόσος καιρός χάθηκε στο παρελθόν: λένε όλοι ότι ο Ντράγκι έσωσε το ευρώ, αλλά το έκανε αφού χάθηκε πολύτιμος χρόνος.
Για να μην αναφερθούμε ότι ακόμη και τώρα η ΕΕ, ως σύνολο, δεν έχει παραδεχτεί ότι τα Μνημόνια ήταν συνταγή εγγυημένης κοινωνικής καταστροφής. Απλώς, όταν ήρθε η ύφεση της πανδημίας έκανε τα «στραβά μάτια» στο γεγονός ότι τα κράτη θα βρίσκονταν με μεγάλα ελλείμματα.
Και την ίδια στιγμή κανείς αισθάνεται ότι όσο μεγαλόστομες είναι οι διακηρύξεις για τον ρόλο της Ευρώπης, τόσο μικρότερος είναι αυτός στην πράξη.
Πάρτε τον πόλεμο στην Ουκρανία, όπου η Ευρώπη ούτε μπόρεσε να πάρει πρωτοβουλίες για να τον αποτρέψει, ούτε προετοιμάστηκε πραγματικά για το ενδεχόμενό του (π.χ. με το να περιορίσει έγκαιρα την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία).
Την ίδια ώρα απουσιάζουν από το ευρωπαϊκό τοπίο οι ηγέτες που θα έδιναν την αίσθηση ότι υπάρχει στιβαρή ηγεσία και κατεύθυνση.
Και απουσιάζουν γιατί δεν παράγονται οι πολιτικές και οι στρατηγικές που αυτοί θα εκπροσωπούσαν.
Έτσι η ΕΕ επιστρέφει σε αυτό που δυστυχώς ξέρει να κάνει καλύτερα: την ατέλειωτη διαπραγμάτευση, το παζάρι μέχρι τελευταία στιγμή και την προσπάθεια διαχείρισης συμφερόντων.
Σε ένα τέτοιο τοπίο δεν είναι παράλογο να χαλαρώνουν και οι ηθικές αντιστάσεις και διάφοροι και διάφορες να σκέφτονται ότι μπορούν να συνδυάσουν «το τερπνόν μετά του ωφελίμου».
H γενιά των ενοικιαστών ή Generation Rent, αναγκάζεται να πληρώνει ως και το 60% ενός μέσου μισθού για όλο και πιο μικρά διαμερίσματα. Ο ένας στους τέσσερις δυσκολεύεται να πληρώσει το νοίκι.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
«O πρόεδρος και η οικογένεια του Ολυμπιακού έχουν την συνείδησή τους πεντακάθαρη, δεν εκβιάζονται, δε λυγίζουν» τονίζεται στην ανακοίνωση της ΠΑΕ Ολυμπιακός σχετικά με την κλήση πλημμεληματικού χαρακτήρα, κατά μελών της διοίκησης.
Στην πρώτην πανελλαδική έρευνα για το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών καταγράφεται η απογοήτευση των Ελλήνων για τις συνέπειες στα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό και την ομογένεια.
Προωθούνται αλλαγές για 1.213 νέους διορισμούς στη Δημοτική Αστυνομία σε 158 δήμους - Οι δημοτικοί αστυνομικοί θα μπορούν να ανακρίνουν, αλλά και να προβαίνουν σε συλλήψεις
«Είναι που αγαπάω ρε παιδί μου...» λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν η ερώτηση αφορά το MEGA στο οποίο επιστρέφει με το Αλ Τσαντίρι Νιους. «Είναι για μένα μνήμη, ζωή, χαρά»
Μετά το «δεν είμαι Πασόκα δεν είμαι ούτε ΚΚΕ» του Σαββόπουλου, έρχεται το «Ούτε ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ΚΚΕ» που λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν καλείται να επιλέξει και το ύφος του είναι... όλα τα λεφτά.
