Η παραγγελία του Αλ Κελαϊφί

Στην Ντόχα ο κόσμος έτσι κι αλλιώς ζει το βράδυ: στους πιο πολλούς μήνες του χρόνου η ζέστη δεν επιτρέπει στον κόσμο πρωινές βόλτες. Τα πανηγύρια των Αργεντινών δεν αναστάτωσαν την πόλη – ίσα ίσα που οι ντόπιοι το πράγμα το καταχάρηκαν. Η οργανωτική επιτροπή που είχε φροντίσει για όλα είχε στη διάθεση του Μέσι και των συμπαικτών του ακόμα και ένα αγγλικού τύπου ανοιχτό λεωφορείο που έκανε τον γύρο της πόλης, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι είχαν στηθεί ευλαβικά σχεδόν περιμένοντας να φωτογραφίσουν τους παγκόσμιους πρωταθλητές. Ο θρίαμβος του Μέσι γιορτάστηκε με την πρέπουσα τελετή κι εδώ που έγινε – πράγμα που δεν θυμάμαι να έχει ξαναγίνει σε άλλη διοργάνωση. Φυσικά στην επιστροφή της Αργεντινής στο Μπουένος Αϊρες αναμένεται η μεγαλύτερη υποδοχή ομάδας στην ιστορία: οι Αργεντίνοι για να δουν την ομάδα τους να ράβει το τρίτο αστέρι στη φανέλα περίμεναν 13 χιλιάδες διακόσιες μέρες και μια μαγική νύχτα σαν αυτή της Κυριακής. Και είδαν την ομάδα τους να χάνει δύο τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου: ένα το 1990 στη Ρώμη κι ένα τον 2014 στο Ρίο ντε Τζανέιρο – και τους δυο από τους Γερμανούς. Οτι θα κατεβούν όλοι στους δρόμους είναι το λιγότερο.

Παιδιά

Υπάρχει κάτι που λίγοι κατάλαβαν για την Αργεντινή: μόνο ίσως ο Μέσι από τους παίκτες της έχει δει τον Μαραντόνα να αγωνίζεται – όταν ο Ντιέγκο έπαιξε τελευταία φορά σε Μουντιάλ (στις ΗΠΑ το 1994) ο Μέσι ήταν επτά ετών. Αλλά και οι πιο πολλοί από τους παίκτες της ομάδας του Λιονέλ Σκαλόνι ήταν στο δημοτικό (στην καλύτερη των περιπτώσεων) όταν ο Μέσι πρωτοέπαιξε σε Μουντιάλ το 2006! Οταν δε η Αργεντινή έχασε από τους Γερμανούς στο Ρίο το 2014 πολλοί από τους συμπαίκτες του Μέσι δεν είχαν ακόμα ξεκινήσει επαγγελματική καριέρα. Ολοι τους είναι «παιδιά» του: αυτός είναι ο μεγάλος παίκτης που τους μεγάλωσε και για αυτόν αγωνίστηκαν.

Προλήψεις

Ο τελικός είχε φυσικά και εξηγήσεις από τελείως διαφορετικές σκοπιές την επόμενη της διεξαγωγής του. Μια μέρα μετά οι αργεντινοί δημοσιογράφοι ισχυρίζονται ότι δυο τουλάχιστον από τις επιλογές του Σκαλόνι έχουν να κάνουν αποκλειστικά με το γεγονός ότι ως προπονητής και άνθρωπος είναι απίστευτα προληπτικός. Η επιλογή του Ντι Μαρία στην αρχική ενδεκάδα, ισχυρίζονται ότι έγινε γιατί ο παίκτης αυτός, που στο Κατάρ είδε όλο το τουρνουά από τον πάγκο, ήταν ο σκόρερ του γκολ που επέτρεψε στην Αργεντινή να κατακτήσει το Κόπα Αμέρικα στο Μαρακανά πριν από ενάμισι χρόνο: ο Σκαλόνι τον θεωρεί γουρλή. Το ίδιο πιστεύει και για τον Γκονσάλο Μοντιέλ, τον εκτελεστή του τελευταίου πέναλτι: κι αυτόν, λένε, τον έβαλε στο ματς για γούρι (!) και για αυτό τον έστειλε και να χτυπήσει πέναλτι. Δεν αποκλείεται αυτά να ισχύουν.
Ωστόσο ο Μοντιέλ, πριν εκτελέσει το πέναλτι της νίκης, είχε παραχωρήσει το πέναλτι με το οποίο ο Εμπαπέ διαμόρφωσε το τελικό 3-3. Ο Γιάννης Ιωαννίδης που από γούρια ξέρει, αποκλείεται να τον έστελνε να εκτελέσει πέναλτι μετά από αυτό…

Αδικία

Διαφορετικές διαστάσεις δίνουν και οι Γάλλοι για κάποια πράγματα που είδαμε την Κυριακή. Ισχυρίζονται π.χ. πως οι περίφημες αλλαγές του προπονητή Ντιντιέ Ντεσάν (χάρη στις οποίες άλλαξε το ματς…) ήταν σχεδόν όλες υποχρεωτικές καθώς ο Ζιρού, ο Τεό Φερναντέζ, ο Γκριεζμάν και ο Ραμπιό αποχώρησαν με προβλήματα. Στην αρχή πίστεψα ότι αυτές οι επισημάνσεις έχουν να κάνουν με το ότι ο κυνικός Ντεσάν είναι μάλλον αντιπαθής στον γαλλικό Τύπο. Πλην όμως φαίνεται ότι οι γάλλοι δημοσιογράφοι έχουν κάποιο δίκιο. Αν κρίνω π.χ. από τη γενικότερη συμπεριφορά του Ζιρού στον πάγκο τα νεύρα του δεν είχαν να κάνουν αυτή τη φορά με την αντικατάστασή του, αλλά με το ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει. Ετσι πέρασε το βράδυ του με επιθέσεις στον τέταρτο διαιτητή και στον επόπτη γραμμών: στο γήπεδο, υπό αυτό το πρίσμα, μου φάνηκε έτοιμος για τη Σουπερλίγκα.

Αλ Θανί

Μεγάλη συζήτηση έγινε φυσικά και για το γεγονός ότι ο εμίρης Αλ Θανί απέφυγε να δώσει το χέρι του στη γυναίκα διαιτητή Κάθριν Νέσμπιτ, που βραβεύτηκε στο τέλος. Η εξήγηση που δόθηκε είναι ότι ο εμίρης δεν μπορούσε να δώσει δημοσίως το χέρι του σε μια γυναίκα άσεμνα ντυμένη – για τα μέτρα του Κατάρ – διότι είναι και θρησκευτικός ηγέτης. Οσο για την περίφημη κελεμπία που ο Μέσι φόρεσε την ώρα της απονομής εδώ οι γνώμες διίστανται. Η οργανωτική επιτροπή λέει πως η FIFA είχε ενημερωθεί για το ότι θα υποβαλλόταν το σχετικό αίτημα και ότι έπρεπε να ενημερώσει τους παίκτες. Η FIFA λέει πως το αίτημα του εμίρη προέκυψε την τελευταία στιγμή και μάλιστα ο Μέσι αιφνιδιάστηκε με αυτό, αλλά δεν θέλησε να χαλάσει το χατίρι κανενός.

Ισως

Τι πιστεύω εγώ; Οτι οι Αραβες ήθελαν να μείνει για πάντα στην ιστορία η ανάμνηση της διεξαγωγής του Μουντιάλ στο Κατάρ και ο πιο εύκολος τρόπος ήταν να υπάρξει ένας αρχηγός με κελεμπία στην απονομή. Ισως να ενημέρωσαν την FIFA, ίσως και όχι. Οτι κανείς δεν θα τους χαλούσε χατίρι ήταν δεδομένο. Οσο για αυτούς που λένε ότι ο Μαραντόνα π.χ. δεν θα έβαζε κελεμπία ποτέ μάλλον δεν ξέρουν την ιστορία του. Τρία ολόκληρα χρόνια δούλευε (;) στα Εμιράτα ως προπονητής ο μακαρίτης Ντιέγκο. Μια χαρά θα την έβαζε! (Το πολύ πολύ μετά να ζητούσε το κατιτίς του…)

Αλ Κελαϊφί

Ενώ ετοιμάζομαι να επιστρέψω στην Ελλάδα κρατάω ως ένα είδος επιλόγου από το Μουντιάλ του Κατάρ μια απάντηση του ιδιοκτήτη της Παρί Σεν Ζερμέν Νεσίρ Αλ Κελαϊφί που είναι και ο εργοδότης του Μέσι και του Εμπαπέ. Οταν τον ρώτησαν με ποιον θα είναι στον τελικό απάντησε αφοπλιστικά «με το Κατάρ»! Ο Κελαϊφί είπε πως αποτελεί τιμή για τον ίδιο και την Παρί η συνεργασία με τον Μέσι και πως θα συζητήσει στο τέλος του καλοκαιριού την επέκταση του συμβολαίου μαζί του, αλλά ότι ο Εμπαπέ είναι η μεγάλη προσωπικότητα της Παρί και ο παίκτης που αγαπάει πιο πολύ – καθώς σε αυτόν θα στηριχτεί η Παρί για χρόνια. «Αλλά» τόνισε «στον τελικό θέλω να δούμε ένα παιχνίδι που όλος ο κόσμος να θυμάται, ένα ματς που μετά το τέλος του να λένε όλοι και για πάντα ότι στο Κατάρ είδαμε τον πιο ωραίο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου»! Ούτε παραγγελία να το είχε κάνει…