Αν η Εύα ήταν άνδρας 

Ας το πάρουμε από την αρχή: γιατί κατηγορείται η Εύα Καϊλή; Γιατί εμπλέκεται σε ένα οικονομικό σκάνδαλο διαφθοράς ευρωπαϊκών διαστάσεων. Γιατί, ενώ ήταν ευρωβουλευτής, φέρεται να έδρασε με τρόπο που προωθούσε τα συμφέροντα του Κατάρ, πιέζοντας τους συναδέλφους της. Κατηγορείται γιατί είχε βαλίτσες με λεφτά στο σπίτι της, γιατί μοιάζει να αξιοποιούσε την θέση της για εμπορικές συναλλαγές.

Αυτό είναι. Γι’ αυτό, αν φταίει, πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της, γιατί έχασε το μέτρο, γιατί έπαιξε εκτός κανόνων. Δεν έχει σημασία αν είναι όμορφη ή αν είναι ξανθιά, δεν αφορά κανέναν πού επέλεγε να πάει διακοπές ή πώς γνωρίστηκε με τον πατέρα του παιδιού της. Για την ποινική διάσταση της υπόθεσης, δεν μας αφορούν καν οι αποστάσεις που κρατούσε από την ηγεσία του κόμματός της –αυτό είναι άλλο στοιχείο, για μια άλλη συζήτηση, που αφορά τις διακομματικές ισορροπίες και στην υπόθεση των υποκλοπών.

Εύα Καϊλή: Όταν το λόμπινγκ και η πολιτική διαπλέκονται – Πώς οι αδελφές Καϊλή έπαιρναν δουλειές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ

Η Εύα Καϊλή δεν απολογείται για τίποτα από όλα αυτά στον βέλγο εισαγγελέα. Δεν μετατρέπεται ξαφνικά στην Εύα «που δάγκωσε το μήλο» ή σε όποια άλλη σεξιστική παρομοίωση έχουμε σκαρφιστεί αυτές τις μέρες για να μιλήσουμε για εκείνη. Δεν μετατρέπεται ξαφνικά σε μια «εξαπατημένη» σύντροφο, που δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε μέσα στο σπίτι της, όπως επιχειρεί τις τελευταίες ώρες να την περιγράψει η υπεράσπισή της.

Οι γυναίκες μπορούν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους όταν κάνουν λάθος, μπορούν ακόμα και να εγκληματούν. Μπορούν να είναι αδίστακτες και υπολογιστικές στις επιλογές τους, χωρίς κάποιος να τους κινεί τα νήματα. Τα δικά τους εγκλήματα απλώς πουλούν περισσότερο –όταν ξεκινούσε η δίκη των σατανιστών της Παλλήνης, τα μάτια όλων είχαν πέσει στην Δήμητρα Μαργέτη. Και καμιά φορά, όλη αυτή η φασαρία στο τέλος το μόνο που καταφέρνει είναι να θολώνει τα γεγονότα, να επιτρέπει μια διέξοδο που σε άλλη περίπτωση δεν θα υπήρχε. Ή, από την άλλη, να δημιουργεί την εικόνα μιας στυγνούς  προσωπικότητας που αξίζει, ακόμα κι αν δεν ισχύει, την μέγιστη τιμωρία.

Η Καϊλή είναι μόνο ένας κρίκος μιας μεγάλης υπόθεσης που ξεπερνάει και την χώρα και την πολιτική της οικογένεια. Το μόνο βέβαιο, όμως, είναι ότι είναι ένας κρίκος ελληνικός –και γι’ αυτό θα συζητιέται τις εβδομάδες που έρχονται, ως ένα από τα πιο σημαντικά σημεία της επικαιρότητας.

Αν ήταν άνδρας, θα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα για εκείνη; Θα φανεί στο αποτέλεσμα. Σίγουρα, πάντως, η δημόσια συζήτηση θα είχε λιγότερα κλισέ.