Σε μια υπόγεια διάβαση ένα ζευγάρι αστέγων έχει στήσει το σπιτικό του, μήνες τώρα!
Το αυτοσχέδιο σπιτικό είναι σιγυρισμένο, καθαρό. Με σκούπα, φαράσι και σκουπιδοτενεκέ εξοπλισμένο.
Το κρεβάτι όταν λείπουν είναι στρωμένο. Και τι έγινε αν το στρώμα ακουμπά στα παγωμένα πλακάκια; Αν ο παγωμένος αέρας τους περονιάζει; Μόνο αυτή την στέγη έχουν.
Τι κι αν δεν έχουν θέρμανση, κουζίνα, φίλους και επισκέπτες; Η αξιοπρέπεια τους δεν καθορίζεται από τα ντουβάρια. Έχουν το τραπέζι τους, δυο καρέκλες και μεταφορικό μέσο (ένα ποδήλατο- κλειδωμένο-).
Κάποιες φορές οι περαστικοί συμβάλλουν με τον οβολό τους και κάποιοι γείτονες ένα πιάτο φαΐ. Οι περισσότεροι περνούν από την απέναντι πλευρά.
Ο άνδρας σε ένα χαρτόνι έχει γράψει ότι ζητά δουλειά, είναι εργατικός και έντιμος και το τηλέφωνό του. Όμως, δεν βρίσκει ανταπόκριση. Ποιός βιαστικός, με σκοτούρες συνάνθρωπος θα ασχοληθεί με έναν άγνωστο; Πως να του βρεις δουλειά και τι δουλειά;
Μπροστά σε αυτήν την εικόνα, άραγε πόσες φορές έχουμε βρεθεί όλοι μας;
Μα και σε εικόνες αστέγων που δεν είναι τόσο τακτικοί; Που είναι μοναχικοί και το βλέμμα τους θολό κι απόμακρο…
Και εμείς τις περισσότερες φορές αποστρέφουμε το βλέμμα!
Ας το παραδεχτούμε: Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η δικτατορία των αριθμών σε κάθε πτυχή της ζωής μας, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές -και όχι οι φιλελεύθερες- μας έπλασαν ως χειρότερους ανθρώπους.
Κι όμως, δεν μπορείς να μην λυγίσεις, να μην αναλογιστείς, να μην ξανασκεφτείς τη ζωή σου και ολόκληρης της κοινωνίας όταν αντικρίζεις ένα μικρό, ταπεινό αλλά υπέρλαμπρο χριστουγεννιάτικο δένδρο σε μια υπόγεια διάβαση που στολίζει το «σπιτικό» ενός ζευγαριού αστέγων.
Ένα λιτό χριστουγενιάτικο δένδρο σε μία υπόγεια διάβαση μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Να μας δώσει χαρά και ελπίδα και να ανοίξουμε την καρδιά μας στο συνάνθρωπο μας.
Καλά Χριστούγεννα !
ΥΓ: Ναι, η Πολιτεία με προγράμματα που ξεκίνησαν πιλοτικά το 2014 και άλλα που επεκτάθηκαν και νομοθετήθηκαν το 2020 στα οποία συμμετέχουν οι Δήμοι έχει φτιάξει υπνωτήρια, έχει χρηματοδοτήσει εισφορές για προσλήψεις τους και έχει λάβει πρόνοιες. Όμως, άστεγοι υπάρχουν ακόμη και πρέπει να συμβάλλουμε όλοι ώστε να μην υπάρχει κανένας.
«Είναι που αγαπάω ρε παιδί μου...» λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν η ερώτηση αφορά το MEGA στο οποίο επιστρέφει με το Αλ Τσαντίρι Νιους. «Είναι για μένα μνήμη, ζωή, χαρά»
Μετά το «δεν είμαι Πασόκα δεν είμαι ούτε ΚΚΕ» του Σαββόπουλου, έρχεται το «Ούτε ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ΚΚΕ» που λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν καλείται να επιλέξει και το ύφος του είναι... όλα τα λεφτά.
