Ποια είναι η καλύτερη χριστουγεννιάτικη ταινία όλων των εποχών; Είναι το ερώτημα που κυριαρχεί στον πολιτιστικό διάλογο και στα τηλεοπτικά προγράμματα από τα μέσα Νοεμβρίου κάθε έτους. Υπάρχουν οι λάτρεις του Elf, οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί του Die Hard, οι πιστοί του Miracle on 34th Street, οι άνθρωποι που ζουν για το It’s a Wonderful Life, εκείνοι που αποφεύγουν τις βραδινές εξόδους για να δουν το Home Alone και οι οπαδοί που επιμένουν ότι η σπουδαιότερη χριστουγεννιάτικη ταινία είναι το Love Actually.

«Εγώ είμαι εδώ για να σας πω ότι η καλύτερη χριστουγεννιάτικη ταινία όλων των εποχών είναι, στην πραγματικότητα, το Carol του Τοντ Χέινς» γράφει η Hannah Jane Parkinson στην Guardian.

Ωραίο καπέλο

Βασισμένη στο μυθιστόρημα της Πατρίσια Χάισμιθ του 1952, The Price of Salt, η ταινία παρακολουθεί το εκκολαπτόμενο χειμωνιάτικο ειδύλλιο μεταξύ της χωρισμένη Κάρολ, την οποία υποδύεται η Κέιτ Μπλάνσετ και της Τερέζ, την οποία υποδύεται η Ρούνι Μάρα, μιας επίδοξης φωτογράφου που εργάζεται σε ένα πολυκατάστημα του Μανχάταν χωρίς να νιώθει ικανοποιημένη από τη δουλειά της.

Στις αρχές της ταινίας, η αναστατωμένη Κάρολ διαλέγει ένα δώρο (ένα γραφικό ξύλινο τρενάκι) για την κόρη της, με τη βοήθεια της Τερέζ που φοράει το καπέλο του Αϊ-Βασίλη που της επιβάλλει ο εργοδότης.

Σίγουρα, η σκηνή του Ρόουαν Άτκινσον ως σχολαστικού πωλητή που δοκιμάζει την υπομονή του Άλαν Ρίκμαν στο Love Actually είναι σπουδαία, αλλά η διακριτική σεξουαλική ένταση μεταξύ Κάρολ και Τερέζ καθώς ολοκληρώνεται η αγορά είναι καλύτερη. «Μου αρέσει το καπέλο» πειράζει ψιθυριστά η Κάρολ καθώς φεύγει, μετά από μερικά κλασικά κοίταγμα στα χείλη και χτένισμα των χεριών.

Ήταν το «The Rocky Horror Picture Show» προσβλητικό για την LGBTQ+ κοινότητα;

Δείτε το τρέιλερ

Υπάρχουν όλα όσα θα περίμενε κανείς από μια ταινία που διαδραματίζεται τα Χριστούγεννα: η αγορά και ο στολισμός του δέντρου, τα πάρτι, τα κοκτέιλ, οι γλεντζέδες που ξεχύνονται στους δρόμους, το χιόνι που πέφτει, τα βαριά παλτά και τα κασκόλ, η ορατή ανάσα στον κρύο αέρα. Αλλά υπάρχει επίσης ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο (συμπεριλαμβανομένων των συσκευασμένων σάντουιτς) και διαμονές σε ζοφερά, καταθλιπτικά μοτέλ. Υπάρχει ένα αφόρητα τεταμένο δείπνο με τα πεθερικά, στο οποίο το θέμα συζήτησης είναι η θεραπεία μετατροπής. Υπάρχει κατασκοπεία, υπάρχει ένα όπλο. «Είναι η πιο υπέροχη εποχή του χρόνου!» γράφει η Hannah Jane Parkinson.

Οι καλύτερες χριστουγεννιάτικες ταινίες είναι αυτές που περιλαμβάνουν στοιχεία λιγότερο γλυκανάλατα από ένα ζαχαρωτό. Για να μην ξεχνιόμαστε, ένα βασικό σημείο της πλοκής του Miracle on 34th Street είναι η εισαγωγή του Κρις Κρινγκλ στο πιο διάσημο ψυχιατρικό νοσοκομείο της Αμερικής.

Σε αντίθεση, ας πούμε, με το Deck the Halls (2006), στο οποίο ο Ντάνι ΝτεΒίτο και ο Μάθιου Μπρόντερικ διαγωνίζονται για το ποιος αγαπάει περισσότερο τα Χριστούγεννα (βαθμολογία Rotten Tomatoes: 6%). Ή το A December Bride (2016) στο οποίο δύο φίλοι που προσποιούνται ότι είναι ζευγάρι … καταλήγουν ζευγάρι. Ή θυμάστε το Jack Frost (2008); Στο οποίο ο μπαμπάς ενός παιδιού μετενσαρκώνεται σε χιονάνθρωπο (αρκετά είπαμε).

«Τι παράξενο κορίτσι είσαι… σαν να ξέφυγες από το διάστημα»

Όχι, το Carol είναι η εποχιακή ταινία για μεγάλους. Το στυλ και η λεπτότητα δεν είναι κάτι που έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεται κανείς χριστουγεννιάτικες ταινίες, αλλά η ταινία του Χέινς είναι πανέμορφη: οι βουβοί τόνοι του κινηματογραφιστή Εντ Λάκμαν- η πλούσια μουσική του Κάρτερ Μπόργουελ με βάση το πιάνο (που ερμηνεύεται από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Σιάτλ)- το σενάριο της Φίλις Νάγκι είναι τέλειο, όπως και οι ατάκες που ενσωματώνονται κατευθείαν από το μυθιστόρημα της Χάισμιθ («τι παράξενο κορίτσι είσαι… σαν να ξέφυγες από το διάστημα»).

Η ταινία Carol απέσπασε τις καλύτερες κριτικές, κέρδισε βραβεία και έχει πολλούς λάτρεις, αλλά έχει γίνει, επίσης, ένα παραδοσιακό καμπανάκι του Δεκεμβρίου για την LGBTQ+ κοινότητα ειδικότερα (με τις λεσβίες να ηγούνται του fandom). Ο υποβόσκων ερωτισμός του ξεπερνά το αγκαλιαστικό φλερτ του Τζουντ Λο και της Κάμερον Ντίαζ στο The Holiday, και διαθέτει σίγουρα την πιο καυτή σκηνή σεξ που έχει μεταφερθεί ποτέ στο σελιλόιντ και λαμβάνει χώρα σε ένα μόνο κρεβάτι.

Photo: YouTube

«Θάψτε τους γκέι σας» -#not

Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ξεπερνάει αυτό που έχει γίνει γνωστό ως το τροπάριο «θάψτε τους γκέι σας», σύμφωνα με το οποίο οι φανταστικοί μη ετεροφυλόφιλοι άνθρωποι έχουν πάντα άθλιο και συχνά μοιραίο τέλος. Όπως το θέτει η Μπλάνσετ, το Carol αντίθετα «τελειώνει με μια δυνατότητα, η οποία είναι το μόνο με το οποίο μπορεί να ξεκινήσει κάθε ερωτική σχέση».

Όλα τα συναισθήματα που συνδέονται με αυτή την πολύ συγκεκριμένη περίοδο από τα Χριστούγεννα μέχρι την Πρωτοχρονιά είναι παρόντα. Το εφήμερο, τα διφορούμενα συναισθήματα της μετάβασης. Η πίεση για να περάσει κανείς την τέλεια στιγμή με τους τέλειους ανθρώπους. Η ταυτόχρονη ύπαρξη των εποχιακών δονήσεων αλλά, κατά κάποιο τρόπο, συχνά, και η προφορά της μοναξιάς. Η ευεξία, αλλά και τα μεθύσια. Είναι όλα εκεί. Είναι το δώρο μιας ταινίας. Και δεν υπάρχει ούτε ένας τάρανδος στον ορίζοντα.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην theguardian.com

Headlines