Φαντασιώνοντας «Μπατακλάν από την ανάποδη»

Η κατάργηση της ποινής του θανάτου; «Δεν είμαι σίγουρος ότι συνιστά πρόοδο. Είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Η γκιλοτίνα είναι ξεπερασμένη, αλλά στον τυφεκισμό δεν θα έλεγα όχι, αρκεί βέβαια να ξέρεις καλό σημάδι». Η ένταξη των μουσουλμάνων στη Γαλλία; «Οι περισσότεροι Γάλλοι το μόνο που θέλουν από τους μουσουλμάνους είναι να πάψουν να τους κλέβουν ή να σηκωθούν να φύγουν».

Ετσι απαντά ο (ιδιαιτέρως δημοφιλής στη χώρα μας) Μισέλ Ουελμπέκ στις ερωτήσεις που του θέτει ο Μισέλ Ονφρέ στη διάρκεια μιας συζήτησής τους η οποία κράτησε έξι ώρες και καταλαμβάνει 45 σελίδες (!) του τελευταίου τεύχους του περιοδικού που εκδίδει ο τελευταίος, του «Front Populaire». Είναι γνωστό βέβαια ότι το αγαπημένο σπορ του συγγραφέα της «Υποταγής», της «Σεροτονίνης» και της «Πλατφόρμας» είναι η προβοκάτσια: βοηθάει και στις πωλήσεις. Ομως εδώ μιλάει σοβαρά. Πιστεύει πραγματικά ότι η περίφημη «μεγάλη αντικατάσταση», η θέση δηλαδή των ακροδεξιών ότι οι ελίτ ανοίγουν σκοπίμως τα σύνορα για να πάρουν οι ξένοι τη θέση των λευκών, «δεν είναι θεωρία, είναι γεγονός». Και ο Ονφρέ συμφωνεί, επισημαίνει μάλιστα ότι οι συνεδριάσεις του Φόρουμ του Νταβός δεν είναι ανοιχτές στο κοινό ακριβώς επειδή εκεί συζητείται και εμπλουτίζεται αυτό το σχέδιο.

Απέναντι σε μια τόσο σοβαρή συνωμοσία εναντίον του λευκού γένους, είναι λογικό να υπάρχουν αντιδράσεις. «Βλέπουμε ότι οι άνθρωποι οπλίζονται», παρατηρεί ο Ουελμπέκ. «Αγοράζουν τουφέκια, κάνουν μαθήματα σκοποβολής. Και δεν πρόκειται για ψεκασμένους. Οπως είχα προβλέψει, το Πανεπιστήμιο είναι ένας από τους πρώτους χώρους συνεργασίας με τον ισλαμισμό. Οταν ολόκληρα εδάφη θα περάσουν στον έλεγχο των ισλαμιστών, πιστεύω ότι θα σημειωθούν πράξεις αντίστασης. Θα υπάρξουν επιθέσεις και πιστολίδια σε τζαμιά και σε καφέ όπου συχνάζουν μουσουλμάνοι, θα δούμε πολλά Μπατακλάν από την ανάποδη». Ο συνομιλητής του πλειοδοτεί: «Λέτε ότι επίκειται εμφύλιος πόλεμος, αλλά εγώ νομίζω ότι ο πόλεμος έχει ήδη αθόρυβα ξεσπάσει. Κάθε μέρα βλέπεις ανθρώπους να ξυλοκοπούνται, να παρασέρνονται από σκούτερ. Ο Μαρξ είχε δίκιο όταν είπε ότι η βία είναι η μαμή της Ιστορίας. Δυστυχώς οι διαλυμένες δημοκρατίες μας το έχουν ξεχάσει».

Ναι, οι δύο Μισέλ τα πιστεύουν αυτά που λένε. Φυσικά πιστεύουν ότι η Γαλλία καταρρέει, και βασικός υπεύθυνος είναι ο πρόεδρος Μακρόν, που «έχει αποφασίσει ότι πρέπει κάθε φορά να λέμε στους εχθρούς μας, τους ισλαμιστές, ευχαριστούμε, παρακαλούμε, συγγνώμη.» Φυσικά θεωρούν ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ένα ερείπιο και επαινούν τη Βρετανία που την εγκατέλειψε. Φυσικά δεν χάνουν ευκαιρία να επιτεθούν στις Ηνωμένες Πολιτείες, που επιβάλλουν στην Ευρώπη τους «κώδικες woke» και την έχουν μετατρέψει σε υπηρέτη τους. «Η μόνη μας ελπίδα να επιβιώσουμε», ισχυρίζεται ο Ουελμπέκ, «είναι να γίνει της μόδας στις Ηνωμένες Πολιτείες η λευκή υπεροχή».

Και φυσικά είναι απολύτως βέβαιοι για την «πτώση του χριστιανισμού» και την «παρακμή της Δύσης» – το τελευταίο μάλιστα είναι και ο τίτλος του αφιερώματος του Front Populaire. O γαλλικός Τύπος δεν έχει αμφιβολίες πλέον: πρόκειται για δύο διανοητές της Ακροδεξιάς. Που ντύνουν απλώς τις αντιδραστικές τους απόψεις με Νίτσε, Καντ και Σπινόζα.

Στα περισσότερα συμφωνούν. Υπήρξαν όμως και δύο περιπτώσεις όπου ο φιλόσοφος αιφνιδίασε τον συγγραφέα. Η πρώτη ήταν όταν ο Ονφρέ απέδωσε την πτώση της ποιότητας του ανθρωπίνου σπέρματος στο «δημογραφικό»: όλοι αυτοί οι Ασιάτες, οι Αφρικανοί και οι Ινδιάνοι φαίνεται πως κάνουν μεγάλη ζημιά. Η δεύτερη ήταν όταν ανέπτυξε τη θεωρία του για τη χίμαιρα, ένα μείγμα ανθρώπου και ζώου, που θα δημιουργήσουν μια μέρα οι Κινέζοι, καθώς «δεν χαρακτηρίζονται από ίχνος ηθικής». Σε μια προσπάθεια να του απαντήσει με χιούμορ, ή έστω με αυτό που χαρακτηρίζει εκείνος χιούμορ, ο Ουελμπέκ αποκάλυψε ότι ώρες – ώρες σκέφτεται να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του μαζί με τους Ταλιμπάν: «Θα έχω καλύτερη μεταχείριση απ΄ό,τι σε έναν οίκο ευγηρίας. Τέλος πάντων, ίσως να υπερβάλλω λίγο με τους Ταλιμπάν, ας πούμε ότι θα πήγαινα στο Μαρόκο».

Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μισέλ Ουελμπέκ προβλέπει ότι η Γαλλία θα βυθιστεί σύντομα σε έναν εμφύλιο πόλεμο. Οπως υπενθυμίζει η «Monde», ήδη από το 2014 είχε πει σε μια συνέντευξή του ότι η χώρα οδεύει προς το χάος. Είχε προτείνει μάλιστα τότε και τη λύση: να καταργηθεί το Κοινοβούλιο και να τίθενται σε λαϊκή ψηφοφορία ο προϋπολογισμός και ο διορισμός των δικαστών. Αλλά δεν τον άκουσαν. Και τώρα τα ξαναλέει στον Ονφρέ, αλλά χωρίς ιδιαίτερο πάθος, ούτε πολλές ελπίδες, είναι πια αργά.

Μισέλ Ουελμπέκ (1956 ή 1958 – )
Εθνικολαϊκισμός της Δεξιάς

Κάθε χώρα έχει, ως γνωστόν, τους διανοούμενους που της αξίζουν. Δεν είναι περίεργο λοιπόν να υμνεί τον Μισέλ Ουελμπέκ η Γαλλία, που ετοιμάζεται να δώσει τα κλειδιά της εξουσίας στη Μαρίν Λεπέν. «Ο Ουελμπέκ υποστηρίζει μια μορφή εθνικολαϊκισμού της Δεξιάς», λέει στη «Monde» η κοινωνιολόγος και συγγραφέας Ζιζέλ Σαπιρό. «Κατά την άποψή του, ο “λαός” δεν αποτελείται παρά από τους αυτόχθονες, οι μετανάστες και οι ξένοι δεν δικαιούνται ούτε επιδομάτων ούτε περίθαλψης και πρέπει να απελαθούν. Η προσέγγιση αυτή μοιάζει με τη “σύγκρουση των πολιτισμών” του Σάμιουελ Χάιντινγκτον, μια θεωρία που εγκλωβίζει τους πληθυσμούς σε μια παγιωμένη θρησκευτική ταυτότητα προκειμένου να μη χαρακτηριστεί ρατσιστική. Ακούει κανείς εδώ την ηχώ της υπεράσπισης του “ενός και μοναδικού πολιτισμού”, ενός συνθήματος που ένωνε τη συντηρητική Δεξιά και την Ακροδεξιά στην περίοδο του μεσοπολέμου».