Γκριγκόρι Ρασπούτιν, ο αναλφάβητος χωρικός που διώχτηκε όσο λίγοι 

Ο Γκριγκόρι Γιεφίμοβιτς Ρασπούτιν γεννήθηκε την 21η Ιανουαρίου 1869 στο χωριό Ποκρόφσκογε της Σιβηρίας.

Γιος πάμφτωχων χωρικών από τη Σιβηρία, με οκτώ αδέρφια, τα οποία δεν κατάφεραν να επιβιώσουν πέραν της παιδικής ηλικίας. Παρόλο που πήγε σχολείο, παρέμεινε αμόρφωτος σε τέτοιο σημείο, που δεν ήξερε ούτε γραφή ούτε ανάγνωση. Έζησε μια άγρια εφηβεία, γεμάτη αλκοόλ, μικροκλοπές, ασέβεια στις τοπικές αρχές, βλασφημίες, εμπειρίες και κακουχίες που σε μικρό χρονικό διάστημα τον μεταμόρφωσαν σε μια αδίστακτη, καταστροφική μηχανή.

Μήδεια: Ο Ευριπίδης είπε την τελευταία λέξη

Oι πνευματικές αναζητήσεις και η σχέση του με τους τσάρους της Ρωσίας

Ωστόσο, οι πνευματικές αναζητήσεις του τον οδηγήσαν σε ηλικία 18 ετών σε μοναστήρι, όπου μυήθηκε στην αίρεση των μαστιγούμενων, μιας σέχτας τα μέλη της οποίας μαστιγώνονταν για να μετανοήσουν. Εκεί αποκτά μια από τις πιο διεστραμμένες πρακτικές του και διατυπώνοντας το δόγμα, σύμφωνα με το οποίο η σεξουαλική εξάντληση ήταν ο συντομότερος δρόμος για να βρεθεί κάποιος πιο κοντά στον Θεό.

Γρήγορα εγκατέλειψε τον μοναστικό βίο και παντρεύτηκε, όμως και πάλι δεν άργησε να εγκαταλείψει τη σύζυγο και τα τέσσερα παιδιά του για να γίνει προσκυνητής. Μάλιστα, έφτασε μέχρι το Άγιον Όρος και τα Ιεροσόλυμα. Στο μεταξύ, είχε ήδη γίνει γνωστός για τη σκανδαλώδη σεξουαλική συμπεριφορά του.

Το 1903, ο Ρασπούτιν, καθώς φημιζόταν για τις υπερφυσικές του ικανότητες, έφτασε στην Αγία Πετρούπολη. Εκεί κατάφερε να αποκτήσει φανατικούς οπαδούς στους αυτοκρατορικούς κύκλους.  Το 1905, ήρθε σε επαφή σε με το αυτοκρατορικό ζεύγος, και ενώ στη Ρωσία διαδραματίζονταν τα γεγονότα της γνωστής εξέγερσης ενάντια στη μοναρχία. Τότε την αυτοκρατορική οικογένεια είχε συνταράξει το ότι ο μικρός πρίγκιπας Αλεξέι Νικολάγιεβιτς, ο διάδοχος του θρόνου, ήταν αιμοφιλικός.

Τα γιατροσόφια, οι αποπλανήσεις γυναικών και η φήμη για υπερμέγεθες γεννητικό όργανο

Ο Ρασπούτιν κατάφερε με διάφορα γιατροσόφια να θεραπεύσει το αγόρι. Έτσι, με το περιστατικό αυτό, άρχισε μια δεκαετία απόλυτης κυριαρχίας του, αφού είχε φροντίσει να πείσει ότι η ζωή του παιδιού εξαρτιόταν από τον ίδιο.

Σύμφωνα, μάλιστα, με έναν από τους πολλούς βιογράφους του Ρασπούτιν, όταν η αυτοκρατορική οικογένεια δολοφονήθηκε από τους μπολσεβίκους, η τσαρίνα και οι τέσσερις δούκισσες βρέθηκαν να φορούν στον λαιμό τους φυλαχτά που περιείχαν μικροσκοπικά πορτρέτα του Ρασπούτιν.

Στην Πετρούπολη, κηρύσσοντας την εξαγνιστική δύναμη της σεξουαλικής συνεύρεσης μαζί του (με τη σωματική επαφή «ξόρκιζε τον σατανά»), κατάφερε να αποπλανήσει πολλές γυναίκες. Κυκλοφορούσε δε η φήμη πως είχε υπερμέγεθες γεννητικό όργανο (μήκους 30 εκατοστών «σε ηρεμία» και παχύ όσο ο καρπός ενός άντρα – εκτίθεται ανά τον κόσμο). Γυναίκες της αριστοκρατίας τον επισκέπτονταν με δώρα στο διαμέρισμά του, ενώ λεγόταν πως στενές σχέσεις είχε αναπτύξει και με την τσαρίνα.

Ο ακόλαστος καλόγερος ήταν στα χείλη όλων, ωστόσο ο τσάρος δεν λάμβανε μέτρα, μέχρι που αναγκάστηκε να τον εξορίσει. Η επιμονή της τσαρίνας έφερε τον Ρασπούτιν πάλι στην Αγία Πετρούπολη. Η δύναμή του έφτασε στο απόγειό της όταν ο τσάρος, έπειτα από προτροπή του, ηγήθηκε των ρωσικών στρατευμάτων στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η δύναμη αυτή τον έκανε να εξαναγκάζει τους ανώτατους διοικητικούς παράγοντες του κράτους να αυτοεξευτελίζονται κολακεύοντας τον ευνοούμενο της τσαρίνας. Ο ίδιος ο Ρασπούτιν, αν άλλαζε γνώμη για την ικανότητα κάποιου στελέχους, έπειθε την Αλεξάνδρα, την οποία, όπως έλεγε, την έβλεπε σε οράματα με φωτοστέφανο δίπλα στον Ιησού Χριστό, να τον διώξει, λέγοντας απλά ότι «μπήκε ο διάβολος μέσα του».

Το σκληρό τέλος και οι μύθοι

Στις 30 Δεκεμβρίου 1916, ο σύζυγος της ανιψιάς του τσάρου, Φέλιξ Γιουσούποφ, τον προσκάλεσε για να του κάνει το τραπέζι. Εκεί του προσέφερε κρασί και γλυκό που ήταν δηλητηριασμένα. Όπως λέγεται, το δηλητήριο δεν τον έπιασε και ο Γιουσούποφ τον πυροβόλησε αρκετές φορές.

Έπειτα, πήρε το σώμα του, το τύλιξε με ύφασμα, του έδεσε ένα βαρίδι και το φόρτωσε σε αμάξι για να το ρίξουν στον ποταμό Νέβα.

Καθώς το ξεφόρτωναν όμως, διαπίστωσαν ότι το σώμα του ακόμα κινούνταν. Την επόμενη μέρα όλη η Ρωσία μάθαινε, ότι ο Ρασπούτιν δεν έπαψε ν’ ανασαίνει, παρά μόνο μετά την πτώση του στον παγωμένο ποταμό. Αυτό ήταν αρκετό, ώστε οι λαϊκές αφηγήσεις να δημιουργήσουν ένα θρύλο γύρω από τον Ρασπούτιν, κάνοντας τους χωρικούς να φοβούνται το στοιχειωμένο πνεύμα του.

Σε όλο το επόμενο διάστημα, οι φήμες για τον τρόπο με τον οποίο πέθανε ο Ρασπούτιν έκαναν τους αγρότες να τιμούν φοβισμένοι το λείψανο του «αγίου». Εξαγριωμένοι από την κατάσταση αυτή, οι μπολσεβίκοι ηγέτες που εν τω μεταξύ είχαν επικρατήσει, αποφάσισαν μια τελευταία εκταφή.

Τελικά, το πτώμα μεταφέρθηκε κρυφά τη νύχτα σε ένα ξέφωτο, όπου μια μικρή ομάδα στρατιωτών της Ερυθράς φρουράς με επικεφαλής έναν αξιωματικό, ετοίμασε φωτιά και έκαψε το σώμα του Ρασπούτιν το χειμώνα του 1917-1918, δίνοντας οριστικά τέλος στη λατρεία του λειψάνου του.

Οι απόγονοι και η απόκρυψη της καταγωγής τους

Από τα τρία παιδιά του Ρασπούτιν, μόνο η κόρη του η Ματριόνα είχε απογόνους. Ο γιός του Ντμίτρι πέθανε μαζί με τη γυναίκα του τη Φέσα στο Σαλεχάρντ. Η κόρη Βάρια πέθανε από τύφο στη Μόσχα το 192 και ο τάφος της βρίσκεται στο νεκροταφείο Νοβοντέβιτσιε.

Η Ματριόνα, μαζί με τον άντρα της Σολοβιόφ, που ήταν αξιωματικός του Λευκού Στρατού, έφυγε με το τσεχοσλοβακικό σώμα, με το τελευταίο πλοίο που αναχώρησε από το Βλαντιβοστόκ. Ο άντρας της πέθανε λίγο αργότερα, και για να μπορέσει να συντηρήσει τη κόρη της αναγκάστηκε να εργαστεί ως θηριοδαμάστρια σε τσίρκο. Το κοινό εντυπωσιαζόταν με το όνομά της «Μαρία Ρασπούτινα», πάνω στις αφίσες.

Το 2005, η δισέγγονη του Ρασπούτιν, η γαλλίδα Λοράνς επισκέφτηκε το Ποκρόβσκογιε και δώρισε στο μουσείο αυθεντικές φωτογραφίες και έγγραφα. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Λοράνς απέκρυβε για πολύν καιρό την καταγωγή της από τους φίλους της, και ανακοίνωσε το όνομα του προπάππου της μόνο κατά την ημέρα των 60ων γενεθλίων της.