Πολιτικοί και θρησκεία

Ενόψει των ημερών των Χριστουγέννων και του θρησκευτικού πνεύματος το οποίο χαρακτηρίζει αυτή τη γιορτινή περίοδο, πολλοί επαγγελματίες της πολιτικής κάνουν ότι πιστεύουν και πηγαίνουν στις εκκλησίες για να παρακολουθήσουν τις θρησκευτικές τελετές.

Ωστόσο όλα αυτά γίνονται εικονικά, γιατί αρκετοί εκπρόσωποι της πολιτικής ζωής (συντηρητικοί και αριστεροί) δεν έχουν καμία επεξεργασμένη σχέση με την πίστη (και τη μεταφυσική της), αλλά υποκρίνονται ότι πιστεύουν, απλώς για να πάρουν τις ψήφους από τους θρησκευόμενους πολίτες.

Και ενόψει του γεγονότος μάλιστα ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική χρονιά.

Και όλα αυτά αναδεικνύουν την «εικονικότητα» που χαρακτηρίζει τη δημόσια ζωή του τόπου μας. Και θυμάμαι χαρακτηριστικά τον σημερινό αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Τσίπρα, ο οποίος παλαιότερα είχε δηλώσει επίσημα και δημοσίως ότι δεν είναι «θρησκευόμενος» (λόγω της «αριστερής» του κουλτούρας).

Και επί χρόνια κατά την έναρξη των εργασιών της Βουλής έδινε πάντοτε τον πολιτικό όρκο. Ωστόσο αργότερα ως πρωθυπουργός σε ένα μήνυμά του για τον εορτασμό της Παναγίας είχε μιλήσει για την «Παναγία, την Ανύμφευτη Νύμφη, την Υπέρμαχο Στρατηγό, την Ελεούσα, τη Γιάτρισσα, τη Θαλασσινή, την Παρηγορήτρα, τη Μάνα που προστατεύει τους αδύναμους…»!

Και μια τέτοια «θρησκευτική μεταστροφή» δεν αφορά μόνο τον κ. Τσίπρα, αλλά και πολλούς άλλους.

Τι συμβαίνει λοιπόν με όλους αυτούς; Με άλλα λόγια, από «επαναστάτες και άθεοι» αλλάζουν αιφνιδίως, όπως ο Απόστολος Παύλος καθ’ οδόν προς τη Δαμασκό, και γίνονται πιστοί και θρησκευόμενοι;

Και το κρίσιμο ερώτημα είναι το εξής: Είναι πράγματι αυθεντική η παραπάνω υπαρξιακή μεταστροφή όλων αυτών;

Μάλιστα, στο σημείο τούτο θα άξιζε να αναφέρω την ακόλουθη ιστορία:

Πριν από πολλά χρόνια ο μεγάλος ιταλός διανοούμενος Ουμπέρτο Εκο είχε επισκεφθεί το Αγιον Ορος. Εκεί είχε συναντήσει έναν βιβλιοθηκάριο μοναχό, ο οποίος μιλούσε εξαιρετικά τη γαλλική γλώσσα. Κάποια στιγμή ο βιβλιοθηκάριος μοναχός είχε ρωτήσει τον ιταλό φιλόσοφο αν η Τζούλια Κρίστεβα ήταν ακόμη παντρεμένη με τον Φιλίπ Σολέρ.

Οταν ο Ουμπέρτο Εκο τον ρώτησε πώς τα ήξερε όλα αυτά, ο μοναχός τού απάντησε ότι τον Μάη του 1968 ήταν επαναστάτης στη Σορβόννη και ότι στη συνέχεια μεταστράφηκε και έγινε μοναχός στο Αγιον Ορος.

Τότε ο ιταλός φιλόσοφος λίγο περιπαικτικά τού είπε το εξής: «Είστε διανοούμενος και ξέρετε καλά ότι οι εικόνες τις οποίες ασπάζεστε στην πρωινή λειτουργία δεν είναι πραγματικά άγια λείψανα».

Ωστόσο, ο παλιός επαναστάτης – που στη συνέχεια έγινε μοναχός – του απάντησε: «Αν τις ασπάζεσαι με ευλάβεια, νιώθεις πραγματικά το άρωμα» («Συνομιλίες για το τέλος του χρόνου»). Μήπως λοιπόν όλοι, και οι παραπάνω έλληνες πολιτικοί, έχουν αλλάξει υπαρξιακά και νιώθουν σήμερα αυτό το θαυματουργό θρησκευτικό «άρωμα»;

Προσωπικά αυτό δεν το πιστεύω, γιατί η «θρησκευόμενη εικόνα» την οποία επιδεικνύουν οι περισσότεροι πολιτικοί κατά την περίοδο των Χριστουγέννων έχει ως στόχο την επανεκλογή τους στις επερχόμενες εκλογές!

Το συμπέρασμα; Οταν οι πολιτικοί δεν δείχνουν ειλικρινά την πραγματική τους ταυτότητα, τότε η πολιτική χάνει τη διαπαιδαγωγική της λειτουργία και ταυτίζεται με την υποκρισία και τις ίντριγκες!

ΥΓ: Ευτυχισμένο το 2023!

Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ