Η χώρα της παράτασης

Κάθε χρόνο τέτοια περίοδο οι φορολογούμενοι στριμώχνονται σε ουρές σε τράπεζες, Εφορίες, Ταμεία για να προλάβουν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους που λήγουν σε προκαθορισμένες και θεσπισμένες βάσει νόμου ή υπουργικών αποφάσεων ημερομηνίες. Και κάθε χρόνο τέτοια εποχή ανακοινώνονται παρατάσεις που μεταθέτουν την καταληκτική ημερομηνία πληρωμής κατά 15 ημέρες, 1 ή και 2 μήνες.

Είναι ξεκάθαρό ότι ζούμε στη χώρα της παράτασης. Αυτό κατ’ ανάγκη δεν είναι κακό, ειδικά όταν συντρέχουν σοβαροί λόγοι, όπως για παράδειγμα ένα έκτακτο γεγονός ή υπάρχει η αίσθηση ότι αν δεν δοθεί παράταση πολλοί δεν θα καταφέρουν να πληρώσουν στην ώρα τους και άρα θα επιβαρυνθούν με πρόστιμα και προσαυξήσεις. Το γεγονός όμως ότι κάθε χρόνο γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ότι πριν ακόμη αναρτηθούν τα τέλη κυκλοφορίας θα δοθεί γενναία παράταση δείχνει ότι κάτι λάθος συμβαίνει.

Σε άλλες χώρες της Ευρώπης οι προθεσμίες που καθορίζουν οι Αρχές είναι συγκεκριμένες και σπάνια δίνονται παρατάσεις, εκτός και αν προκύψει κάποιο συγκλονιστικό γεγονός που σχετίζεται με ανωτέρα βία. Εδώ στην Ελλάδα γνωρίζουμε όλοι εξαρχής ότι οι προθεσμίες που έχουν θεσπιστεί απλά δεν θα τηρηθούν και λίγο πριν εκπνεύσει η προθεσμία θα ανακοινωθεί η αναμενόμενη παράταση.

Το ερώτημα είναι απλό. Αφού τόσο η πολιτεία όσο και οι πολίτες γνωρίζουν εξαρχής ότι θα δοθεί παράταση για μια σειρά φορολογικών και άλλων υποχρεώσεων, γιατί δεν προχωρούν εξαρχής στην ανακοίνωση μιας ημερομηνίας που ό,τι και αν συμβεί θα πρέπει να τηρηθεί; Είναι ζήτημα αξιοπιστίας του κράτους.

Παρατάσεις για τις φορολογικές δηλώσεις, παρατάσεις για υποβολή δηλώσεων πόθεν έσχες, για τέλη κυκλοφορίας, για ρυθμίσεις εκτός σχεδίου, για αδήλωτα τετραγωνικά, ακόμη και παράταση στην παράταση συνθέτουν ένα σκηνικό που τελικά ο πολίτες δεν πρόκειται ποτέ να λάβουν σοβαρά και να ακολουθήσουν τις αρχικά θεσπισμένες προθεσμίες.

Το κράτος αποφασίζοντας μια παράταση φαίνεται να είναι αρεστό στον πολίτη και να ακολουθεί το αίτημα να πληρώσει λίγο αργότερα τις υποχρεώσεις του. Το πιο σωστό θα ήταν η πολιτεία να παρέχει κίνητρα με τη μορφή κάποιας έκπτωσης ώστε οι πολίτες να μπορούν να πληρώσουν ακόμη και νωρίτερα από τις καθορισμένες προθεσμίες τις υποχρεώσεις τους και όποιος θέλει να πληρώσει αργότερα να χάνει τα όποια προνόμια.