Ο Γενάρης του 1904

A οι νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
εκείνες τες στιγμές και σ’ ανταμώνω,
κι ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι ακούω τα πρώτα.

Aπελπισμένες νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
σαν φεύγ’ η οπτασία και μ’ αφήνει μόνο.
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική —
πάνε τα δένδρα, πάνε οι δρόμοι, πάν’ τα σπίτια, πάν’ τα φώτα·
σβήνει και χάνετ’ η μορφή σου η ερωτική.

(Κ. Π. Καβάφης, φιλολογική επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδης, Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος, 1993)


Πηγή: Αρχείο Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση

Για νύχτες του Γενάρη, σαν κι αυτές που και τώρα διανύουμε, καμωμένοι οι στίχοι του Καβάφη.

Γραφή πρωτοπρόσωπη, λόγος βιωματικός, γλώσσα καθαυτό καβαφική.

Δύο στροφές, δύο νοηματικές ενότητες: στην πρώτη, η νοσταλγία, η αναπόληση· στη δεύτερη, η απελπισία, η μοναξιά.


*Στην κεντρική φωτογραφία του παρόντος άρθρου, αχρονολόγητο φωτογραφικό πορτρέτο του Καβάφη (πηγή: Αρχείο Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση).

Headlines