Ευτυχώς κάποιοι δεν ξεχνούν τις τραγικές ιστορίες που διαλύουν τις ζωές ανθρώπων όταν σβήνουν τα φώτα της δημοσιότητας. Παλεύουν μέχρι να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα και όχι μέχρι να ξεχαστεί.

«Η ζωή μας έχει καταστραφεί» τονίζει ο 18χρονος Κώστας, ο αδερφός της 12χρονης που έζησε την φρίκη στα Σεπόλια, και δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας για το τι συμβαίνει και τι έχει γίνει από το επίσημο κράτος για τη στήριξη αυτών των παιδιών που έζησαν και ζουν ένα εφιάλτη.

Ο Κώστας περιγράφει τα γεγονότα όπως τα έζησε και την παντελή έλλειψη βοήθειας από το κράτος μετά την αποκάλυψη της δυσώδους υπόθεσης για τη στήριξη της οικογένειας, μιλώντας σε σύσκεψη της Λαϊκής Συνέλευσης Κολωνού-Σεπολίων-Ακαδημίας Πλάτωνος μεταξύ Συλλογικοτήτων με στόχο τη συγκρότηση Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στην οικογένεια της 12χρονης στον Κολωνό και της άμεσης αποφυλάκισης της μητέρας της πολυµελούς οικογένειας.

«Σε όσα έχουμε περάσει αυτούς τους μήνες δεν έχουμε καμία βοήθεια από πουθενά. Ούτε ψυχίατρος βοήθησε την αδελφή μου, κανένας από το κράτος δεν μας έλυσε κανένα πρόβλημα» τονίζει ο 18χρονος.

Υπερασπίζεται με σθένος τους γονείς του και κυρίως τη μάνα του που επαναλαμβάνει πολλές φορές ότι εντελώς άδικα βρίσκεται στη φυλακή. «Είναι άδικο και εκδικητικό που έχουν μέσα τη μάνα μας» θα πει, καταγγέλλοντας μάλιστα κωλυσιεργία αφού «έχουν περάσει 4 μήνες και δεν έχουν κάνει τίποτα για την υπόθεση μας. Είναι σίγουρο το μόνο που θέλουν είναι να συγκαλύψουν την υπόθεση και όσους εμπλέκονται, πολιτικοί, παπάδες, μπάτσοι, διάφορες προσωπικότητες και οι καλοί οικογενειάρχες που μπαίνουν στο ιντερνετ για να βρούνε να βιάσουν παιδιά. Ποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό».

Τα λόγια του Κώστα οργίζουν και προβληματίζουν για τη λειτουργία του κράτους, μακάρι και να κινητοποιήσουν.

Ο κόμπος στο στομάχι σφίγγει πολύ, όμως, όταν λέει ότι «Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι το μήνυμα που θέλουν να δώσουν σε όποιον του συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι, αν κάποιος μιλήσει για βιασμούς θα περάσει αυτά που περνάει η οικογένειά μου. Ποιο παιδί θα τολμήσει και ποια οικογένεια θα πάει να καταγγείλει αν κάτι του συμβαίνει. Θα τον ξεφτιλίσουν και θα του διαλύσουν τη ζωή».

«Θέλω ο κόσμος που καταλαβαίνει τι είναι να είσαι φτωχός και πόσο εύκολα σε διαλύουν και δεν μπορείς να αντιδράσεις, να αντιμετωπίσεις όλα αυτά και να υπερασπιστείς τον εαυτό σου να είναι μαζί μας και να κάνουμε ότι μπορούμε για να βγει το συντομότερο η μάνα μου από τη φυλακή και όχι να μας κοροϊδεύουν και να μην προχωράνε την ένσταση που έχει κάνει για αποφυλάκιση. Είναι μεγάλη αδικία να είναι η μάνα μου στη φυλακή και όλοι αυτοί που ευθύνονται να είναι έξω» καταλήγει ο Κώστας που η πρώτη εικόνα που έχουμε από αυτόν είναι από την Ευελπίδων δακρυσμένος και φωνάζοντας «όχι, όχι μαμά» να χτυπάει τα τζάμια του αυτοκινήτου που οδηγεί τη μάνα του στη φυλακή.

Ναι, ο Κώστας μπορεί να έχει συμβουλευτεί δικηγόρο πριν πάει να μιλήσει αν και τα λόγια του δεν είναι καθόλου «περιποιημένα» και «περίτεχνα». Είναι όμως πιθανό. Αντίθετα, βέβαιο είναι ότι ένας 18χρονος έχει ζήσει τόση φρίκη και έχει μέσα του τόσο θυμό.

«Μου στερούν τα παιδιά μου»

Την αγωνία της για παιδιά της, που βρίσκεται μακριά τους, εκφράζει στο ηχογραφημένο μήνυμά της από τη φυλακή και η μητέρα του Κώστα, υπερασπιζόμενη την αθωότητά της.

Μεταξύ άλλων η μητέρα ανέφερε: «Είμαστε μια οικογένεια βιοπαλαιστών, πολύτεκνοι που ο σκοπός της ζωής μας ήταν, είναι και θα είναι πάντα να κάνουμε τα πάντα για το μεγάλωμα και τις σωστές αξίες και βάσεις που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας.»

Στη συνέχεια κατήγγειλε επιλεκτική χρησιμοποίηση στοιχείων και σημαντικές παραλείψεις αθωωτικών στοιχείων στη δικογραφία, όπως και μη ένταξη ενοχοποιητικών στοιχείων για συγκεκριμένους κατηγορούμενους για τους οποίους θεωρεί ότι υπάρχει προσπάθεια συγκάλυψης.

«Όλη αυτή η ιστορία έχει σκοπό να δεχτώ λάσπη από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, να προφυλακιστώ και να μου στερήσουν τα παιδιά μου δηλαδή την ίδια μου τη ζωή και να μη μ’ αφήνουν να συμβάλλω κι εγώ, όπως μπορώ, για να πιαστούν και να τιμωρηθούν οι βιαστές του παιδιού μου» πρόσθεσε, ενώ έκλεισε το μήνυμά της ευχαριστώντας όλους όσοι πιστεύουν στην αθωότητά της και στηρίζουν την οικογένειά της.

Το ηχογραφημένο μήνυμα της μητέρας

Το μήνυμα του Κώστα

Το μήνυμα που διάβασε στη σύσκεψη ο 18χρονος Κώστας:

«Με λένε Κώστα

Θέλω να σας πω από την πρώτη στιγμή πως έγιναν τα πράγματα.

Όταν η θεία μου βρήκε στο κινητό της αδελφής μου όσα περνούσε αμέσως τα έστειλε στη μάνα μου. Εγώ ήμουν μαζί της εκείνη την ώρα, η μητέρα μου κόντεψε να τρελαθεί, φώναζε, έκλαιγε δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε τι έχει γίνει. Το πρώτο που έκανε η μανα μου και ο πατέρας μου πήγαν στο αστυνομικό τμήμα του Κολωνού.

Εκεί τους είπαν ότι θέλουν να καταγγείλουν το βιασμό της κόρης τους και είπαν και το όνομα του Μίχου. Οι αστυνομικοί τους είπαν να περιμένουν γιατί έχουν κάτι σοβαρό. Περίμεναν 1 ώρα. Όση ώρα περίμεναν έξω έβλεπαν να πηγαινοέρχονται στο γραφείο του διάφοροι αστυνομικοί και φαίνονται αναστατωμένοι. Τους είπαν να φύγουν γιατί έχουν κάτι σοβαρό και να έρθουν την άλλη μέρα.

Την επόμενη μέρα πήγαν πάλι και τους είπαν να περιμένουν να μην κάνουν τίποτα και το μάθει ο Μίχος και κρύψει στοιχεία. Οι γονεις μου πήγαν στο αστυνομικό τμήμα και τους είπαν να πάνε στην ΓΑΔΑ να κάνουν καταγγελία.

Περιμέναμε 40 μέρες και δεν είχε γίνει τίποτα και ξανά πήγε η δικηγόρος με την μάνα μου στην ΓΑΔΑ και ρώτησαν γιατί είναι ελεύθερος και τους είπαμε ότι αν δεν τον πιάσετε θα πάμε στο εισαγγελέα και την άλλη μέρα τον συλλάβανε.

Από την επόμενη μέρα τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι ήταν έξω από το σπίτι μας και όλοι ήξεραν πού μένουμε και δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω, δεν σέβονταν τίποτα. Του Μίχου το σπίτι δεν το έμαθε κανένας, τη φωτογραφία της γυναίκα του και του παιδιού του δεν την έδειξε κανείς.

Σε τρεις μέρες ήρθε η αστυνομία σπίτι μας τα έκανε άνω κάτω, έπιασαν τη μάνα μου χωρίς κανένα στοιχείο, δεν βρήκαν τίποτα στα κινητά ούτε του πατέρα μου ούτε της μάνας μου. Χρήματα που λένε ότι βρέθηκαν στο λογαριασμό της μάνας μου ήταν 100 ευρώ.

Θέλω να σας μιλήσω λίγο για τη μάνα μου. Ήταν πάντα δίπλα μας για ό,τι χρειαζόταν, μας πρόσεχε, ασχολιόταν με τα σχολεία μας, εγώ που είχα διάφορα προβλήματα υγείας μικρός πάντα ήταν δίπλα μου στο νοσοκομείο που πήγα πολλές φορές.

Είχαμε οικονομικά προβλήματα γιατί ήμαστε 8 αδέλφια αλλά πάντα υπήρχε το φαγητό και τα απαραίτητα. Στη πλατεία που παίζαμε τα καλοκαίρια η μαμά ήταν αυστηρή και δεν μας άφηνε και ο πατέρας μου πάντα έμπαινε στη μέση και δε μας χάλαγε χατίρι και μας πρόσεχε.

Όλα τα αδέλφια είμαστε πολύ αγαπημένα και τους γονείς μας τους λατρεύουμε. Από τη στιγμή που η μάνα μας έφυγε από το σπίτι και είναι φυλακή έχει η ζωή μας καταστραφεί. Αντί να είναι μαζί μας και να βοηθήσει και την αδελφή μου που έχει περάσει όλα αυτά είναι μακριά μας και δεν το αντέχουμε.

Τη μάνα μας και η γιαγιά μου και η θεία μου όλοι την αγαπούν πάρα πολύ και πάντα τη βοηθούσαν για να μας μεγαλώσει. Όλα αυτά που μας έχουν συμβεί μας έχουν κάνει πιο αγαπημένους και πιο δεμένους.

Είναι άδικο και εκδικητικό που έχουν μέσα τη μάνα μας. Αντί να πιάσουν τόσους, για 200 άτομα μιλάει η αστυνομία έχουν αφήσει έξω τους παιδοβιαστές και έχουν τη μάνα μου φυλακή για να μας διαλύσουν.

Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι το μήνυμα που θέλουν να δώσουν σε όποιον του συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι, αν κάποιος μιλήσει για βιασμούς θα περάσει αυτά που περνάει η οικογένειά μου. Ποιο παιδί θα τολμήσει και ποια οικογένεια θα πάει να καταγγείλει αν κάτι του συμβαίνει. Θα τον ξεφτιλίσουν και θα του διαλύσουν τη ζωή.

Πολλά τα παραδείγματα για τόσους που έχουν έξω. Ο μπάτσος που σκότωσε τον 16χρονο είναι έξω, ο μπάτσος που έκδιδε και κακοποιούσε την κοπέλα στην Ηλιούπολη δικάστηκε είναι ένοχος και είναι έξω. Οι διάφοροι Λιγνάδηδες είναι έξω, τι άλλο να πούμε?

Έχουν περάσει 4 μήνες και δεν έχουν κάνει τίποτα για την υπόθεση μας. Είναι σίγουρο το μόνο που θέλουν είναι να συγκαλύψουν την υπόθεση και όσους εμπλέκονται, πολιτικοί, παπάδες, μπάτσοι, διάφορες προσωπικότητες και οι καλοί οικογενειάρχες που μπαίνουν στο ιντερνετ για να βρούνε να βιάσουν παιδιά. Ποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό.

Σε όσα έχουμε περάσει αυτούς τους μήνες δεν έχουμε καμία βοήθεια από πουθενά. Ούτε ψυχίατρος βοήθησε την αδελφή μου, κανένας από το κράτος δεν μας έλυσε κανένα πρόβλημα.

Από τη πρώτη στιγμή που η Λαϊκή Συνέλευση έκανε συγκέντρωση στη γειτονιά πήγα και βρήκα τους ανθρώπους εδώ και είναι δίπλα μας με πολλούς τρόπους. Μας βοηθάνε καθημερινά όλους μας. Ο κ. Μεγαλοοικονόμου ψυχίατρος είναι δίπλα στον πατέρα μου, σε εμένα στα αδέλφια μου και καθημερινά ασχολείται μαζί μας.

Αυτό που θέλω είναι να μην τους αφήσουμε να μας διαλύσουν. Να μην ζήσει κανένα παιδί αυτά που ζούμε εμείς.

Θέλω ο κόσμος που καταλαβαίνει τι είναι να είσαι φτωχός και πόσο εύκολα σε διαλύουν και δεν μπορείς να αντιδράσεις, να αντιμετωπίσεις όλα αυτά και να υπερασπιστείς τον ευατό σου να είναι μαζί μας και να κάνουμε ότι μπορούμε για να βγει το συντομότερο η μάνα μου από τη φυλακή και όχι να μας κοροϊδεύουν και να μην προχωράνε την ένσταση που έχει έχει κάνει για αποφυλάκιση. Είναι μεγάλη αδικία να είναι η μάνα μου στη φυλακή και όλοι αυτοί που ευθύνονται να είναι έξω.»

Η οικογένεια αφέθηκε στην τύχη της

Η Λαϊκή Συνέλευση από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η υπόθεση του παιδοβιαστή Μίχου κινητοποιήθηκε άμεσα σε μια προσπάθεια, όπως τονίζεται στην ανακοίνωσή της, «να μην συγκαλυφθεί με τους γνωστούς τρόπους το κύκλωμα παιδοβιασμών και οι σχέσεις του με τα κυκλώματα υψηλής εξουσίας σε κράτος, Εκκλησία, αστυνομία».

Όλο αυτό το διάστημα πρωτοστάτησε «να γίνει η γειτονιά και οι κάτοικοι της μια μεγάλη αγκαλιά αλληλεγγύης για την πολυμελή οικογένεια με όσες δυνάμεις διέθετε στη περιοχή».

Όπως καταγγέλλει, «τέσσερις μήνες μετά διαπιστώνεται πως δεν υπάρχει καμία απολύτως προσέγγιση, μέριμνα και στήριξη του 12χρονου κοριτσιού, επιζώσα της βάρβαρης εκμετάλλευσης από γνωστά και αθέατα ισχυρά κυκλώματα».

Την κατάσταση της πλήρους αδιαφορίας των κρατικών τοπικών δομών περιέγραψε ο ψυχίατρος Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου, ενώ ο Δημήτρης Καττής, μέλος της Λαϊκής Συνέλευσης περιέγραψε την τραγική κατάσταση της οικογένειας η οποία βίωσε την άγρια πολιορκία των ΜΜΕ και τις επιθέσεις στα μέλη της από όσους συμπορεύτηκαν με την προπαγανδιστική γραμμή του κυκλώματος: “Δεν φταίει μόνο ο βιαστής, φταίει και η μάνα, η οικογένεια, φταίμε όλοι μας…”.

Στη σύσκεψη μετείχαν δεκάδες Συλλογικότητες.

Όπως επισημάνθηκε μετά τις τυπικές επισκέψεις των πρώτων ημερών: δεν υπάρχει καμία ψυχολογική στήριξη με κατάλληλους επιστήμονες και ειδικούς, ακόμα και σε μέλη της οικογένειας που είχαν και έχουν ειδική ανάγκη. Καμία υλική στήριξη για τις ανάγκες της καθημερινής διαβίωσης της οικογένειας και των αναγκών που υπάρχουν σε ζητήματα εκπαιδευτικά (μιας και τα παιδιά με όλα αυτά τα γεγονότα είχαν αρκετές ημέρες να πάνε σχολείο).

Βγαίνοντας τα παιδιά από το Χαμόγελο του παιδιού, δεν υπήρξε καμία προετοιμασία υποδοχής. Η γιαγιά με την πενιχρή σύνταξη της, καλείται σήμερα να στηρίξει 4 ανήλικα παιδιά.

Το 12χρονο κορίτσι δεν στηρίχθηκε με ψυχολόγο τη στιγμή που παρανόμως την καλούσαν συνεχώς σε ανάκριση. Η μάνα παραμένει στη φυλακή ξεχασμένη, παρά το αίτημα αποφυλάκισής της.

Η μόνη έμπρακτη αλληλεγγύη που δέχτηκε η οικογένεια ήταν από την Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού- Πλάτωνα-Σεπολίων, το σύλλογο Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της περιοχής «Ο Αριστοτέλης» (που πλήρωσε το λογαριασμό ρεύματος) και τη γειτονιά.

Μετά τη συζήτηση συγκροτήθηκε Πρωτοβουλία Στήριξης της οικογένεια τους 12χρονου παιδιού η οποία θα αναλάβει να ανοίξει στην κοινωνία και να κινητοποιήσει φορείς, θεσμικά όργανα με στόχο:

  • Την ανάδειξη των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η οικογένεια, την απαίτηση για άμεση πραγματική στήριξη της.
  • Να υψώσει φραγμό στην ορατή απόπειρα συγκάλυψης του κυκλώματος trafficking και των σχέσεων του με κέντρα εξουσίας. Καμία συγκάλυψη- καμία ανοχή.
  • Να θέσει την απαίτηση για την άμεση αποφυλάκισης της μητέρας του 12χρονου κοριτσιού.

Headlines