Με βαριά πνευμονία λόγω κοροναϊού νοσηλεύεται ο γνωστός σκηνοθέτης Νικήτα Μιχαλκόφ

Ο Μιχαλκόφ γεννήθηκε το 1945 στη Μόσχα και κατάγεται από καλλιτεχνική και αριστοκρατική οικογένεια. Ο προπάππος του ήταν κυβερνήτης του Γιαροσλάβλ την εποχή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

Ο πατέρας του, Σεργκέι Μιχαλκόφ, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, είναι περισσότερο γνωστός ως συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, αν και έγραψε επίσης τους στίχους για τον Εθνικό Ύμνο της Σοβιετικής Ένωσης και αργότερα και της Ρωσίας. Η μητέρα του Νικίτα, η ποιήτρια Ναταλία Κοντσαλόφσκαγια, ήταν κόρη του πρωτοπόρου καλλιτέχνη Πιότρ Κοντσαλόφσκι και εγγονή ενός άλλου σημαντικού ζωγράφου, του Βασίλι Σουρίκοφ.

Ο μεγαλύτερος αδελφός του Νικίτα είναι ο παραγωγός και σκηνοθέτης ταινιών Αντρέι Κοντσαλόφσκι, που είναι γνωστός τόσο για τη συνεργασία του με τον Αντρέι Ταρκόφσκι, όσο και για την κινηματογραφική του δράση στο Χόλιγουντ.

Ο Μιχάλκοφ σπούδασε στο παιδικό τμήμα του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας και αργότερα στο σχολείο Schukin του θεάτρου Vakhtangov. Στη συνέχεια σπούδασε υποκριτική στο στούντιο Στανισλάφσκι και σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Κρατική Σχολή Κινηματογράφου της Μόσχας (VGIK). Ενώ ακόμα ήταν σπουδαστής, εμφανίστηκε στην ταινία Ι Georgi Daneliya (1964), κυρίως λόγω του αδερφού του Αντρέι Κοντσαλόφσκι, και γύρισε τρεις ταινίες μικρού μήκους.

Η πτυχιακή του ήταν η A Quiet Day at the End of the War το 1970. Ο Μιχάλκοφ μετά την αποφοίτηση του εμφανίστηκε σε πάνω από είκοσι ταινίες, πριν να σκηνοθετήσει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία At Home Among Strangers το 1974.

Έχει κερδίσει πολλά βραβεία σε μεγάλα φεστιβάλ (Φεστιβάλ Βενετίας – Χρυσό Λιοντάρι το 1992 για το Urga – Καννών, Μόσχας και άλλα).

Η ακραία αντίδρασή του 

Το 1994 στο Φεστιβάλ των Καννών με τον Ψεύτη ήλιο θέλησε να επαναλάβει την επιτυχία του Μιχαήλ Καλατόζωφ με το Όταν περνούν οι γερανοί, τη μοναδική ρώσικη ταινία που έχει κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα. Τελικά κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής, ενώ το πρώτο βραβείο το πήρε ο Ταραντίνο με το «Pulp Fiction».

Η αντίδρασή του ήταν ακραία και υποσχέθηκε να μη συμμετάσχει ξανά στο διαγωνιστικό μέρος οποιουδήποτε κινηματογραφικού φεστιβάλ, υπόσχεση που έχει τηρήσει μέχρι σήμερα.

Ο Νικήτα Μιχαλκόφ έχει κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας για τον Ψεύτη Ήλιο.

Δείτε το τρέιλερ

Η πλοκή της ταινίας Ψεύτης Ήλιος

Το καλοκαίρι του 1936 ο Σεργκέι Κοτόφ μαζί με τη σύζυγό του Μαρούσα και την κόρη του Νάντια παραθερίζουν στην εξοχή. Ξαφνικά οι χωρικοί τον καλούν να επέμβει καθώς σοβιετικά τανκς επιχειρούν να καταστρέψουν το σιτάρι. Όταν ο Κοτόφ καταφθάνει τα τανκς υποχωρούν, καθώς είναι πρόσωπο με κύρος ως παλαιός μπολσεβίκος και ήρωας του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου.

Στη συνέχεια πηγαίνουν στο σπίτι της οικογένειας της Μαρούσα. Μία μέρα τους επισκέπτεται ο Μίτια, ο οποίος είναι πρώην ευγενής και αντικομμουνιστής. Ο Μίτια ήταν αρραβωνιαστικός της Μαρούσα και παρουσιάζεται στη Νάντια ως θείος. Ωστόσο ο Μίτια δουλεύει στην NKDV και έχει έρθει με σκοπό να εκδικηθεί τον Κοτόφ καθώς στο παρελθόν τον είχε στρατολογήσει στη Τσεκά. Από την άλλη ο Κοτόφ πιστεύει ότι θα σωθεί λόγω της σχέσης του με τον Ιωσήφ Στάλιν.

Ο Κοτόφ συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο ενώ ο Μίτια αυτοκτονεί. Η Μαρούσια συλλαμβάνεται και πεθαίνει στα Γκουλάγκ και η Νάντια ελευθερώνεται και εργάζεται ως δασκάλα.