Έχοντας ήδη ανάψει το τσιγάρο του (προς αναστάτωση του φύλακα του γηπέδου που προσπαθούσε να του επισημάνει ότι απαγορεύεται) μια βραδιά στο Λεβερκούζεν που τραγούδαγε και ο Γιώργος Νταλάρας, ο Γιάννης Ιωαννίδης μετά από μια νίκη του Ολυμπιακού επί της Μπάγερ, χαμογελούσε μέχρι τα αυτιά.

«Μετά από αυτό που το απολαύσαμε όλοι, χρειάζεται ένα τσιγάρο!  Να ξέρετε ότι εγώ χαίρομαι όσο τίποτε άλλο να νικάω σε δύο χώρες ιδιαίτερα. Στην Τουρκία για ευνόητους λόγους (σ.σ. ο «Ξανθός» είχε τον τίτλο του «Τουρκοφάγου») αλλά και στη Γερμανία επειδή οι Έλληνες μετανάστες πάνε χαρούμενοι την άλλη μέρα στη δουλειά τους» έλεγε τότε στο πηγαδάκι με τους Έλληνες δημοσιογράφους.

Μπορεί οι εποχές να έχουν αλλάξει όμως πάντα στη Γερμανία το ελληνικό στοιχείο στην εξέδρα είναι δυνατό όπως ήταν και χθες με τον Παναθηναϊκό.

Με τους Έλληνες να αρχίσουν τον αγώνα με συνθήματα υπέρ της ομάδας τους, αλλά στο φινάλε να ακουστεί και πάλι το σύνθημα της εποχής

«Αυτός δεν είναι Παναθηναϊκός».

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο έδειξε την εμπιστοσύνη του και την πίστη του στο πρόσωπο και στο έργο του Ντέγιαν Ράντονιτς, αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι:

«Ο ίδιος πιστεύει στον εαυτό του»;

Πιστεύει ότι μπορεί να γυρίσει την κατάσταση και να δει ο κόσμος του Παναθηναϊκού λίγο μπάσκετ της προκοπής ;

Διότι (και) η εικόνα του τριφυλλιού στο «Audi Dome» του Μονάχου ήταν αποκαρδιωτική και φυσιολογικά έγινε παιχνιδάκι στα χέρια των γηπεδούχων που γενικά διανύουν μια κακή σεζόν και είχαν και σημαντικές απουσίες.

Ο Ντέγιαν Ράντονιτς δεν είναι κακός προπονητής, αλλά ποτέ στην καριέρα του δεν είχε διαχειριστεί ένα τόσο βαρύ όνομα όσο αυτό του Παναθηναϊκού, όπου πρέπει να είσαι μπαρουτοκαπνισμένος για να βγεις σώος από κάποιες αγωνιστικές κρίσεις, σε αυτά τα μεγάλα καράβια.

Πελαγωμένος

Ο Μαυροβούνιος τεχνικός δείχνει πελαγωμένος και τώρα στη δύσκολη κατάσταση το πιο άσχημο για αυτόν είναι ότι δεν (καταφέρνει να) εμπνέει τους παίκτες του.

Η επικοινωνία μεταξύ πάγκου και παρκέ έχει…παράσιτα, δεν περνάνε τα μηνύματα που θέλει και δυστυχώς για τους Πράσινους αυτό αποτυπώνεται στο παρκέ και μάλλον ήταν τυχεροί που ο Ολυμπιακός την προηγούμενη εβδομάδα και τώρα η Μπάγερν έριξαν ταχύτητα στο φινάλε.

Θα είναι αφελής κάποιος εάν πει: «Μα πέρυσι ο Παναθηναϊκός είχε τελειώσει τον πρώτο γύρο με 4-13 και εφέτος έχει 6-11».

Μετά από μια διετία το μπάτζετ εφέτος ήταν σε άλλο (ανώτερο) επίπεδο σε σχέση με το έσοδα-έξοδα που κυριαρχούσε μέχρι πέρυσι.

Ο Ράντονιτς καλείται (ακόμα και προχωρώντας σε λύση συμβολαίων παικτών, καθώς έχει το πράσινο φως) να βρει άμεσα λύση εάν θέλει και ο ίδιος να μην δει πρόωρα την έξοδο.

Σε μια ομάδα όπου πέρυσι αποπέμφθηκε ολόκληρος Δημήτρης Διαμαντίδης ως αποτυχημένος στο νέο του ρόλο, καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι ένας Ντέγιαν Ράντονιτς είναι πολύ πιο αναλώσιμος.

Ο κόουτς του Παναθηναϊκού έχει μια (μάλλον τελευταία) ευκαιρία να δείξει κάτι η ομάδα του σε μια τριάδα αγώνων στο ΟΑΚΑ με Περιστέρι, Φενέρμπαχτσε και Μακάμπι ειδάλλως το ταμείο ανεργίας είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα τον περιμένει πριν τελειώσει η επόμενη εβδομάδα.

Διότι μπορεί τα πλέι οφ της Ευρωλίγκας να φαίνονται πλέον μακρινά (όχι βάση βαθμολογίας, αλλά βάση εικόνας της ομάδας) αλλά το Φεβρουάριο θα διεκδικηθεί ένας τίτλος (κύπελλο) που ο Παναθηναϊκός είχε συνηθίσει να κατακτά.

Με τη χθεσινή ήττα οι Πράσινοι έφτασαν τις πέντε συνεχόμενες ήττες γράφοντας μία μελανή σελίδα στην ιστορία τους. Για πρώτη φορά στην πορεία τους στη διοργάνωση και ιδιαίτερα από τη σεζόν 2016/17, όπου ισχύει το νέο φορμάτ, ο Παναθηναϊκός μετρά ένα τέτοιο αρνητικό σερί αποτελεσμάτων

Ο κόουτς Ράντονιτς δείχνει να έχει «χάσει» πολλούς από τους παίκτες του και δεν θα τους βρει απλά διώχνοντας κάποιους από αυτούς.

Χρειάζεται πολλά περισσότερα.

Headlines